IN SEARCH OF A SWEETER SONG

Chapter 33: White Lies

CHAPTER 33: White Lies

JETHRO'S POV:

One week had passed since I saw her in the hospital. One week had passed since I left her broken.

I felt sorry for her. I know I'm the reason of her pain..  Of her sickness but what can I do? All of her friends didn't like me. Kinasusuklaman nila ako dahil ako daw ang dahilan kung bakit siya na hospital.. At kung bakit lagi siyang nasasaktan.

Alam ko naman 'yon eh!  Pero hindi ko ginusto iyon!

I suddenly drink my alcohol and felt the bad taste of it.

Nasa mini bar ako na pinagmamay ari namin at umiinom ng alak para naman kahit papaano mawala na itong pain na nararamdaman ko.

Ang hapdi! Ang hapdi ng alak! Katulad ng naramdaman ko ngayon!

I smile. A fake smile and comb my hair because of my frustration.

Hindi ko na kaya ito! Kung nasaktan siya! Nasaktan din ako! Sana naman malaman nila ang panig ko! Sana naman huwag manaig ang galit sa puso nila at patawarin nila ako...

Pero alam ko sa sarili ko na hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nalaman kong may nangyaring masama sa kanya.

Pero Sana.. Malaman nila --- Niya na hindi ko ginusto iyong mga nangyari.

*****

Naalimpungatan ako.

I felt the sunlight in my face.

Nasa'n ba ko?

Where am I?

Hindi ba nasa bar ako umiinom? Anong ginagawa ko dito sa 'king kwarto?

"Aray!"

"Shhhh! Dahan dahan masakit pa ulo mo... Magpahinga ka muna kukuha ako ng inumin mo para mawala na ang hang over mo."

Tinignan ko lang siya at ngumiti lang siya sa kin ng sincere. Tumayo na siya at lumabas na ng kwarto ko. Narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pinto.

What's going on? Anong ginagawa dito ni ate?

Tsssk! D*mn! Ang sakit ng ulo ko. Hindi ko na din alam ang nangyayari sa 'kin.

Napabangon na lang ako sa kama ko at ipinatong ang masakit na ulo ko sa may head board. Hinahamas hamas ko din ang sentido ko upang kahit papaano mawala ang sakit ng ulo ko.

"Here you drink it! Para naman kahit papaano mawala ang sakit."

Ngumiti ako kay ate.

"Thanks..."

Nag nod lang siya. I start sipping my coffee and noticed ate Janica who's thinking deeply. Mapapansin mo na may nagbobother sa kanya based na rin sa expression ng mukha niya.

"Ate.. What's the matter? Any problem? You can tell me if you want than problematizing it with yourself, you know 'di 'yon maganda."

I saw her sighed. I put the cup of my coffee in my study table beside my bed and meanwhile I realized that the drink i just drinked helps me feels good.

"Wala 'to little bro. I am just bothering about mom and dad."

Ako naman ang napakunot noo sa sinabi ni ate.

"Why?"

I just asked with curiosity pictured in my face.

"Nothing... Just... Don't mind me. Siguro halo halo na ang iniisip ko kaya pati sila mom and dad napagtripan kong isipin."