Clarice (book I)

Chapter 17

Chapter 17

De dagen gaan langzaam en sloom voorbij. Ik mag niet naar buiten, ookal stik ik zowat in dit benauwde appartement. De gedachte dat de politie me komt halen is allang vervlogen. Als ze me ooit zouden vinden was dat afgelopen week wel gebeurt.

Veel contact had ik niet met Ryan omdat hij zich het grootste geldeelte van de avond bezig hield met 'dingen' die hij in de stad te doen had. Ik wil er niet eens aan denken wat die 'dingen' zijn. 's ochtends sprak hij me alleen aan om te vragen of ik een bloedzak aan wou geven - wat ik natuurlijk weigerde. En overdag trok hij zich terug in één van de kamers. Als hij al iets tegen me zei was hij kortaf en afstandelijk. Hij was deze week dus niet zo gezellig. Maar ja, wat had ik anders verwacht van een bloedzuiger.

Ik kijk nog even of Aubrey echt niet oplet en loop dan naar de computer in de bibliotheek. Aubrey verveelde zich en besloot naar de bibliotheek te gaan. Alleen ze is duidelijk niet geïntereseerd in de boeken maar meer in de mensen waarmee ze gesprekken begint. Ik ril om de gedachte waarom.

Ik neem plaats tegenover de computer en begin dingen in te typen. De vraag wat verbena precies was, tolde al dagen door mijn hoofd sinds Aubrey bij onze eerste ontmoeting daar over begon.

Verbena.

Verbena is een geslacht van planten uit de IJzerhardfamilie. Het geslacht telt ongeveer 120 soorten van eenjarige en vaste, kruidachtige of licht verhoutende bloemplanten. De meeste daarvan komen van nature voor in Europa en Noord- en Zuid-Amerika.......bla bla bla

Ik scrol naar bendenen. Weer klik ik een site aan.

De geneeskracht van verbena- mens en gezondheid.nl

Daar moet toch wel wat nuttigs in staan. Ik scan met mijn ogen de informatie maar het enige wat ik krijg zijn feitjes over de plant van verbena. Na enige tijd valt mijn oog op een titel dat wel het meest in de buurt komt van vampiers.

De magie van verbena.

Verbena is een onderdeel van heksenzalf, een kruid waardoor heksen konden vliegen. Overigens bedoelde men daarmee: vliegen in een andere dimensie en met een ander lichaam dan ons fysieke lichaam. Verbena was een wenskruid wat bescherming gaf tegen alle besmettelijke ziekten en zenuwziekten, die werden beschouwd als 'duivelse ziekten'. Kinderen werd een amulet gegeven van verbena zodat het nette, goed opgevoede en geleerde mensen werden. De Kelten en Germanen droegen en talisman om de hals van verbena tegen boze geesten. De Kelten en Germanen gebruikten het om de toekomst te voorspellen en betoveringen te verrichten.

Ik schut mijn hoofd, dat slaat toch nergens op? En er staat ook niks op over onsterfelijke bloeddrinkende wezens.

"Je kan niks vinden over de werking van verbena op het internet" Klinkt een zware donkere stem achter me. De stem doet de onprettige rillingen over mijn rug glijden.

Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Jack. Ze hebben de kleur van bevroren water.

Ik sla mijn armen over elkaar en probeer niet te laten merken dat ik sta te trillen op mijn benen. Godzijdank dat ik op een stoel zit. "Waar moet ik mijn antwoorden anders vandaan halen als niemand me iets verteld?"

De grinnik van Jack trekt door de stille bibliotheek en verschillende mensen kijken op. Hij buigt zich voorover en fluisterd in mijn oor; "Als je het lief vraagt, wil ik je misschien wel helpen."

Ik wil mijn hoofd achterover trekken om zoveel mogelijk afstand te creeëren alleen ik hou mezelf tegen. Hij kan mij helpen. "Wil je mij helpen?" Vraag ik vol verwarring.

Hij pakt een lok van mijn haar en laat het tussen zijn vinger glijden. "Natuurlijk, alleen wat krijg ik er voor terug?" Een gemene grijns speelt om zijn lippen.

"Ik heb niks dat jij wilt hebben."

"Denk eens goed na, Clarice."

Ik kraak mijn hersens om iets te vinden wat hij zou willen hebben maar kom op niks uit. "I-ik weet het echt niet."

"Dan niet." Hij wil weer opstaan en weglopen maar snel pak ik zijn arm vast. Hij heeft de antwoorden die ik nodig heb. Die kans laat ik niet zomaar weglopen. "Wacht"

Alsof Jack dit al verwacht grijnst hij en gaat op de stoel naast me zitten. "Weet je wat ik van jou wil, Clarice?"

Ik schut mijn hoofd en barst van nieuwsgierigheid. Ik ga wat dichter bij zitten om te horen wat hij zegt. Mijn hart rommelt tegen mijn borstkas en mijn ogen zijn volledig gefocust op die van Jack.

Ze glinsterend van amusement. Alleen de sluier van duisternis is er nog steeds. "Ik wil, jouw bloed"

Die woorden doen me weer rillen van angst. "M-mijn b-bloed?" Oh god, gaat hij me leegdrinken? Als dat het geval is, laat dan die deal maar zitten. Ik haal wel van iemand anders antwoorden. Ik ga wel naar Aubrey en bedreig haar of desnoods naar Ryan en smeek tot ik niet meer kan. Alles is beter dan leeggedronken worden door dese griezel. "G-ga je mij l-leegdrinken?"

De schaterlach van Jack galmt door de bibliotheek en verschillende mensen kijken ons nijdig aan. Dit alles bevat ik niet want mijn ogen zijn nog steeds zo groot als schoteltjes op Jack gefocust. "Nee, natuurlijk niet. Dat zou zonde zijn, ik wil alleen een druppeltje bloed."

Waarom en druppeltje bloed? "Waarom?"

"Gaat jou niks aan" Antwoord Jack plotseling nors. Ik deins een beetje achteruit van dee plotselinge stemwisseling. Maar voor ik het weet knik ik, "Deal."