Clarice (book I)

Chapter 41

Chapter 41

"Clarice, je weet het. Blijf zoveel mogelijk bij mij in de buurt. De personen die hier rondlopen zijn niet allemaal menselijk." Zegt Ryan terwijl hij de deur van de bar voor me openhoudt.

Het enige wat ik kan doen is knikken. Knikken, niets zeggen, geen woorden om te vertellen hoe ik me voelde of wat ik hiervan dacht. Waarom, waarom was ik die avond in de discotheek de steeg ingelopen? Waarom had ik mij überhaupt laten overhalen door Nikkie?

Ik loop naar binnen om gelijk de zweem van alcohol in mijn gezicht toe te voelen slaan. Ik slik de brok in mijn keel weg en vervolg mijn weg achter Ryan aan. Wat hebben Ryan en Jack toch met dit soort cafés? Is dit 'the place to be' in de vampieren wereld ofzo?

Ik zie vanuit mijn ooghoek een paar mensen her en der opkijken als Ryan langsloopt. Ik buig me iets naar voren zodat alleen Ryan mij kan horen. "Mensen kijken naar je."

Hij grinnikt maar ik kan niet bevatten wat er zo grappig is. Hij kijkt om en glimlacht vaag, "Ze kijken niet naar mij, Clarice." Zegt hij. Hij likt zijn lippen en draait zich weer terug om richting de bar.

Ik schut verward mijn hoofd, maar laat het erbij zitten en neem plaats op de kruk naast Ryan. Twee grote glazen biert worden voor ons neergezet door een barvrouw. Ze knipoogt even naar  Ryan en gaat daarna weer verder met haar werk.

"Dus, wie was die jongen in het park?" Vraagt Ryan terwijl hij verveeld een slok neemt uit zijn glas bier.

Ik frons mijn wenkbrauwen en leg mijn handen op de bar om een beetje grip te krijgen terwijl ik op de kruk ga zitten. Laten we zeggen dat ik niet één van de meest lange mensen ben. "Oh, gewoon een jongen van school."

"Een jongen van school." Herhaalt Ryan mijn zin. "Wacht, hoe oud ben je eigenlijk?"

Hij zet het bierglas weer aan zijn lippen terwijl ik hem vragend aankijk. Waarom is mijn leeftijd ineens zo interesant voor hem? Ik bedoel, het is niet dat ik weet hoe oud hij is.

Toch zucht ik en besluit eerlijk antwoord te geven. "Zestien."

En plonts. Al het bier dat Ryan in zijn mond had, licht verspreid over de bar als hij vol ongeloof het vier uitspuugt. Hij neemt geen moeite zich te verontschuldigen voor de barvrouw die de troep moet opruimen, maar kijkt me ongelovig aan.

"Zestien?" Hij rilt. "Dan maar te bedenken hoe oud ik wel niet ben."

"Hoe oud ben je dan?" Vraag ik direct. Ik zit bijna op het puntje van mijn stoel. Ik ben zo nieuwsgierig naar Ryan's werkelijke leeftijd. Hij ziet er niet oud uit, meer volwassen, maar hij kan wel honderden jaren oud zijn.

Net als ik hij wil antwoorden, komt de barvrouw weer aanhobbelen en kaapt Ryan zijn zin om naar haar te kijken. Irritatie borrelt zich in me op als Ryan afgeleid raakt. Ik heb hem een vraag gesteld, dan kan hij toch wel even de moeite nemen die te beantwoorden?

Ik spring van de kruk af. "Ik ga even naar de wc." Zeg ik tegen Ryan voordat ik me door de mensenmassa heen wurm op zoek naar de toiletten. De mensen die zitten te kletsen en serveersters die rondlopen maken me duizelig. Bijna verlies ik mijn evenwicht als er vanuit het niets iemand zich langs me heen wurmt.

Zodra ik de deur van de toiletten opgelucht opensla, struin ik naar binnen en ga voor de spiegel staan. Hijgend zet ik mijn handen tegen de wastafel. Ik voel me uitgeput. Waar komt deze vermoeidheid toch vandaan? Ik leun voorover als ik het eten omhoog voel komen. Even denk ik dat ik ga overgeven maar ik zit net op het randje en houd ik mijn eten gelukkig binnen.

"Alles oke?"

Ik spring haast een gat in de lucht van de plotselinge stem. Ik kijk voorzichtig op via de spiegel naar het figuur in de deuropening. Zodra mijn ogen de ogen van Wesley vinden slaat mijn hart een slag over. Wat doet hij hier?

Ik ga rechter staan en draai me om om hem recht in de ogen te kijken. "Wesley? Wat doe jij hier?"

Een grinnik verlaat zijn mond als naar binnen loopt en naast me tegen de lelijke geelwitte wastafel aan gaat staan. "Wat doe ik hier? Ik moest naar het toilet." Antwoordt hij simpel en hij haalt zijn schouders op. "De vraag is wat jij hier doet. Dit zijn de jongenstoiletten."

Ik verstijf. Wat? Niemand vertelde me dat er aparte jongens en meisjestoiletten waren! Oh god. Dit is zo genânt. Ik ga hier serieus dood van schaamte. Ik schraap mijn keel en probeer niet te laten merken hoe ellendig ik me voel door zijn ogen die schitteren van plezier en me duidelijk uitlachen. "Ik bedoel eigenlijk wat je doet als, hier in dit café."

Wesley leunt voorover en laat de kraan lopen. Het water blijft maar stromen als hij zich terug trekt en me recht aankijkt. "Clarice." Aan zijn toon kan ik horen waar dit gesprek ook heen gaat, het onderwerp mij niet aan zal staan. "Ik weet heus wel dat die jongen niet je neef is. Dat kan zelfs een blinde nog zien. Waarom ga je met zijn soort om?"

Ik frons mijn wenkbrauwen. "Zijn soort?" De verwarring die in mij opborrelt neemt plaats voor wantrouw. Waar heeft hij het over? Zou weten dat Ryan een vampier is?

Hij kijkt ongeduldig om zich heen terwijl zijn ogen de waterstralen volgens. Alsof hij zichzelf wil gerustellen dat het water nog loopt. "Je weet wat ik bedoel. Ik weet dat je weet wat hij is." Hij buigt zich voorover. "Blijf bij hem uit de buurt. Hij is gevaarlijk en dat weet je zelf ook maar al te goed."

Ik hap naar adem. "Jij weet wat Ryan is?"

"Ik weet meer dan Ryan zelf." Hij buigt zich nog verder voorover tot onze neuzen elkaar raken. "Geheimen komen altijd uit. De vraag is wanneer."

*~*~*~*

Late update, iknow. Ik ben een beetje aan het worstelen met de lengtes van de hoofdstukken. Ik lees namelijk graag boeken met lange hoofdstukken, want anders krijg je echt absurd veel hoofdstukken in een boek. Zoals ik dus eigenlijk heb.

Maar ja...

Ik was serieus al lang gestopt met dit boek als jullie er niet waren. In het begin had ik niet echt een idee waar het heen ging, alleen jullie leuke comments en vote's (vooral comments) moedigde me aan om weer verder te schrijven en... gewoon wauw... ik heb al 41 hoofdstukken! Ik wil hiermee dus zeggen dat ik jullie allemaal echt super dankbaar ben en mijn eigen fantasiewereldje weer een stukje mooier wordt elke keer dat ik een reactie binnen krijg. ;)

Liefs,

_unicorns_are_realz_