He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

14// je mag me Carl noemen

Pov Savanna

Na een half uurtje komen we aan bij een grote gevangenis. Het hek wordt opgedaan en de man rijdt de auto naar binnen. Een Koreaanse man sluit het hek achter ons. Hij parkeert de auto en stapt uit. Langzaam kom ik in beweging. Ik open de auto deur en stap uit.

'Kom maar.' zegt de jongen. Hij ondersteunt me en zo lopen we naar binnen. 'We laten Hershel even naar je enkel kijken. Daarna kan je douchen en dan zou ik iets te eten voor je maken.' zegt de jongen. Ik heb hem eigenlijk nog niet eens goed kunnen bekijken. Hij heeft middel lang bruin haar me heeft een hoed op. Hij is niet lelijk.

Een man van ongeveer midden 60 komt aan lopen. Hij heeft een witte baard en een wit staartje. 'Laat me is even kijken.' zegt hij en knielt neer. Ik trek een pijnlijk gezicht als hij mijn enkel beweegt. 'Het is niet gebroken maar wel zwaar gekneusd. Je moet een paar dagen rust houden.' zegt de man die Hershel heet. 'Bedankt.' zeg ik.

De jongen brengt me eerst naar mijn kamer. 'Ik zal wat eten voor je halen een wat nieuwe kleren. De douches zijn die kant op.' zegt hij. Hij wil weg lopen maar ik hou hem tegen. 'Hoe heet je?' vraag ik. 'Je mag me Carl noemen.' glimlacht hij. 'Dank je Carl.' zeg ik zacht.

Hij loopt weg en ik laat me achterover op het bed vallen. Mijn tas staat ook al in het kamertje. Ik rijk naar mijn tas en haal de foto eruit. De tranen beginnen over mijn wangen te lopen. Plots gaat het gordijntje opzij en ik veeg gauw mijn tranen weg terwijl ik de foto wegstop. 'Je hoeft je niet te schamen, we huilen allemaal wel eens.' zegt de man van net. 'Ik ben Rick Grimes. Welkom hier.' zegt hij erachter aan.

'Savanna Anderson.' zeg ik zacht. 'Ik geloof dat Carl al spullen voor je aan het halen was. Ik zal je straks aan de andere voorstellen.' zegt Rick. Ik knik en hij loopt weg. Niet veel later komt Carl weer terug. Hij heeft een stapeltje kleding en een bord eten bij zich. 'Ik kon niet veel vinden dus je kan mijn sweater aan.' zegt hij en geeft me de spullen.

'Dankjewel.' zeg ik. 'Zal ik zo met je mee lopen naar de douches?' vraagt hij. 'Ja is goed.' zeg ik. 'Ik weet dat je een tijd niet onder mensen bent geweest maar het is hier veiliger dan daar buiten.' zegt hij. 'Na twee jaar begint het te wennen.' zeg ik. 'Het komt goed.' zegt hij. Ik knik en begin aan mijn eten.

Waren ze maar eerder gekomen. Dan was Violet er nog. Dan was ik haar nu niet verloren. 'Vertel is wat over je zelf.' zegt Carl. 'Ik ben zestien jaar. Ik ben mijn ouders verloren en ik heb beloofd mijn zusje veilig te houden. Maar dat lukte me niet.' zeg ik met een brok in mijn keel. 'Hey het komt goed. Je bent nu bij ons. Kom ik zal je naar de douches brengen.' zegt hij.

Hij tilt me overeind en ondersteund me. Samen lopen we naar de douches. Hij draait er eentje voor me aan. 'Als je klaar bent roep je maar dan breng ik je weer naar je kamer.' zegt hij lief. Ik knik even en kleed me uit. Ik stap onder de warme stralen. Dit is fijn. Na bijna anderhalf jaar weer een fatsoenlijke douche.

Het water kleurt licht bruin zo vies ben ik. Gauw was ik me waarna ik de douche uitdraai. Ik sla de handdoek om me heen en droog me af. Ik trek de kleren aan die Carl voor me heeft gehaald. 'Carl ik ben klaar.' roep ik na een tijdje. De deur gaat open en Carl loop naar binnen. Hij brengt me weer naar het kamertje.

'Mijn vader wil je straks aan iedereen voor stellen.' zegt Carl. 'Je vader?' vraag ik. 'Ja Rick is mijn vader maar ga je mee?' vraagt hij. 'Ja ik ga mee.' zeg ik en strompel achter hem aan. We lopen een grote ruimte binnen waar veel mensen zitten.

'Welkom Savanna.' zegt Rick. 'Dank je.' zeg ik. De mensen stellen zich allemaal voor. De vrouw met de katana is Michonne, het meisje met de lange blonde haren is Beth, Maggie met de korte bruinen haren. Dan is er nog Glenn, Carol, Daryl, Sasha, Tyresee, Hershel en noem maar op. (A/N het is iets anders dan in de serie.)

Ik hoop dat ik me hier veilig kan voelen.