He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

20// misschien omdat je speciaal bent

Pov Carl (jaja voor het eerst. En dit is de enige pov switch in dit hele verhaal.)

Ik hoor de klanken van een viool. Dat komt vast uit de kamer van Savanna. Ik loop er naar toe en zie de mensen voor de deur staan. Het geluid stopt en ik hoor haar tegen Mika en Lizzie praten. Niet veel later komt ze naar buiten.

'Ik denk dat je het nu aan meerdere moet gaan leren inplaats van alleen aan mij.' lach ik. Ze lacht even. 'Het is leuk om te spelen. Het doet me herinneren aan de goede oude tijd.' zegt ze zacht. 'Ik dacht dat je die liever vergat.' zeg ik voorzichtig. Ik wil haar niet kwetsen. 'Sommige momenten vergeet ik liever.' zegt ze zacht waarna ze weg loopt.

'Hey wacht hoe bedoel je sommige momenten?' vraag ik en ren achter haar aan. 'De slechte momenten.' zegt ze zacht. 'Wil je er over praten?' vraag ik. Ze zucht even. 'Ik vertel het je. Maar niet hier.' zegt ze waarna ze de tombes in loopt. 'Wat zijn de slechte momenten dan?' vraag ik.

'Allereerst moet je zweren dat je het niet doorverteld.' mompelt ze zacht. 'Oke dat zweer ik.' zeg ik en laat het blijken dat ik het echt meen. 'Oke niemand weet dit van mij, maar vroeger was het niet altijd even leuk. Mijn vader was vroeger een alcoholist. Ik was samen met mijn moeder vaak de pineut. Ik werd vaak geslagen. Het werd minder toen dit alles begon want de alcohol raakte op. Hij werd vriendelijker maar leek niet te beseffen wat hij al die tijd had gedaan. Daarom praat ik niet graag over het verleden.' zegt ze zacht. 'Oh wat erg.' zeg ik geschokt. Ik kan zien dat het haar erg raakt.

'Mijn moeder zorgde veel voor me. Verzorgde mijn wonden als mijn vader weer eens dronken thuis kwam, leerde me hoe ik moest koken, hoe ik viool moest spelen. Ze leerde me van alles. Ik heb haar een ding beloofd toen ze werd overmeesterd door de walkers. En dat was Violet veilig houden. Dat is mislukt Carl. Ik kon het niet. Ze hadden haar gewoon te pakken.' zegt ze zacht waarna de tranen over haar wangen beginnen te stromen.

Ik neem haar in mijn armen. Normaal laat ik mensen niet zo dichtbij komen maar voor Savanna maak ik graag een uitzondering. Met haar is het anders. Zij is anders dan iedereen hier. 'Nu je dit weet, weet je meer over me dan iemand ooit gedaan heeft.' zegt ze zacht. 'Je hebt het nooit aan iemand verteld?' vraag ik. Ze schudt haar hoofd. 'Nooit, niet aan familie, niet aan vrienden of buren aan niemand niet.' zegt ze. 'Waarom dan wel aan mij?' vraag ik voorzichtig. 'Ik weet het niet Carl. Misschien omdat je speciaal bent.' zegt ze zacht en laat me los.

Ze kijkt me even aan en draait zich om. Ze loopt weg waarna ik even verstijfd blijf staan. Haar woorden spoken door mijn hoofd. Na een tijdje kom ik in beweging en loop ik naar het celblok waar ik slaap. 'Hey Beth.' zeg ik terwijl ik Judith van haar over neem. 'Ze groeit goed. Ze wordt een grote meid.' zegt Beth lachend. 'Ja dat zeker.' zeg ik.

Ik geef Judith een kus op haar hoofd waarnaar ik haar weer terug geef aan Beth. 'Wat ga je doen?' vraagt ze als ik weg loop. 'Praten met iemand.' zeg ik en sla de hoek om. Ik loop naar de plek waar Savanna slaapt. Ik open het gordijntje maar zie niemand.

'Heeft iemand Savanna gezien?' vraag ik. 'Ze ging naar buiten met Mika.' zegt Lizzie. 'Bedankt.' zeg ik en trek een sprintje naar buiten. Ik zie ze tegen elkaar praten. Ze lacht even. Ze is echt heel mooi ondanks dat ze erg mager is. Ik stap op ze af. 'Hey Mika. Hey Savanna.' zeg ik en kijk Savanna even aan. 'Ik ga naar binnen. Zie je gauw weer Sav.' zegt Mika en rent weg. 'Je kan goed met haar opschieten.' zeg ik.

Ze houdt haar lippen stijf op elkaar en pruts aan haar ketting. 'Ze doet me aan iemand denken.' zegt ze na een tijdje. 'Mika doet je denken aan je zusje he?' vraag ik. Ze knikt. 'Ik mis haar.' zegt ze zacht. 'Ze is nu veilig in de hemel waar niks haar nog kwaad kan doen. Daar is ze pas echt veilig.' zeg ik en kijk naar de grond. 'Je hebt gelijk. Daar is ze veilig.' fluistert Savanna zacht en geeft me daarna een knuffel. Ik voel een raar gevoel in mijn buik maar dat is algauw weer weg.

Wat doet ze toch met me?