He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

50// een veilige plek genaamd Alexandria

Pov Savanna

Ik dommel wat weg. Ik ben erg moe en heb de slaap hard nodig. Ik leg mijn hoofd tegen de schouder van Carl aan. Ik glimlach even. Ik kijk even naar de deuren waar Daryl tegen aangedrukt staat. 'Shit.' roep ik en spring op. Ik ren ernaar toe en druk mijn gewicht tegen de deur aan. De walkers bonken en drukken tegen de deuren. De wind raast door de schuur heen en het geluid van de walkers komt er net boven uit.

Ik wil mijn hakken in het zand zetten maar glij steeds weg. Maggie komt aangerend en drukt zich ook tegen de deur. Steeds komen er meer mensen die te hulp schieten. Met z'n alle drukken we ons tegen de deur. 'Aaah.' schreeuw ik hard. Ik zet mijn kaken op elkaar en geef alle kracht die ik heb.

En toen hield het ineens op. De storm, de walkers die niet meer tegen de deuren aan drukken. Alles hield in eens op. Ik zak tegen de deur aan naar beneden. Ik sta vermoeid op en loop naar het vuur toe. Ik ga er best dicht bij liggen en langzaam zakken mijn oogleden dicht. Algauw val ik in slaap.

'Mama, mama, mama er is een storm opkomst.' roep ik hard. Met mijn korte beentjes ren ik naar de schuur. 'Haal Violet en Cody, ze zijn bij de oude boom. Daarna rennen jullie zo hard als jullie kunnen de schuilkelder in. Ga nu.' roep mijn moeder. Ik ren snel naar de oude boom. 'Cody en Violet jullie moeten nu mee.' roep ik. Zo snel als we kunnen rennen we naar de schuilkelder die mama net open doet. 'snel.' zegt ze. Ik loop gauw het trapje af en doe de lampen aan. Ze springen gelijk weer uit. Voorzichtig zoek ik de kaarsen en de lucifers. Ik steek er wat aan en zo wachten we met z'n vieren tot de storm voorbij is.

Voorzichtig open ik mijn ogen. Ik ben samen met Maggie de eerste die wakker zijn op Daryl na dan. Die is de hele nacht wakker gebleven. Ik sta op en loop zachtjes naar de deur. Maggie komt naast me staan. 'Zullen we naar buiten gaan?' vraag ik. Maggie knikt. Ik open de deuren en stap naar buiten. Ik schrik even. Overal liggen ledematen, bloed en ingewanden. Hoofden die bewegen en geluid maken. Bomen die overal zijn omgewaaid en plassen water die overal liggen.

Voorzichtig loop ik naar buiten. Ik pak mijn mes en steek het in een hoofd. Samen met Maggie loop ik een stukje verder. Ik klim over een omgevallen boomstam. 'Maggie? Hoe gaat het?' vraag ik. 'Gaat wel, hoe gaat het met jou dan? Ik heb je al lang niet meer over je zusje horen praten.' zegt ze zacht. 'Ik wil er liever niet over praten. Ik ben net van de nachtmerries af. 'Waar droom je nu dan over?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Over vroegere momenten uit mijn jeugd.' zeg ik. 'Had je een leuke jeugd vroeger?' Ik slik even.

Ik hoor wat geritsel en trek mijn pistool. Maggie doet het zelfde. 'Kom maar te voorschijn.' roep ik. Na bijna drie jaar kan ik het verschil tussen mens en walker wel horen. Er komt een man uit de bosjes met zijn handen omhoog. 'Leg je wapens op de grond.' roept Maggie. Hij schuift zijn pistool in onze richting. 'Ik ben Aaron. Ik kom jullie mee nemen. We hebben een veilige plek genaamd Alexandria. Er zijn muren en mensen. Ik zou graag jullie leider Rick willen spreken. Jullie zijn Maggie en Savanna toch?' roept hij. Maggie en ik kijken elkaar even aan.

Ik hou nog steeds mijn pistool op hem gericht. 'Lopen.' zeg ik en loop naar hem toe. Ik open de deuren van de schuur. 'Rick.' roep ik. Hij kijkt om en ik zeg een stap opzij. 'Hallo, ik ben Aaron en..' Verder komt hij niet want Rick zet de loop van zijn pistool tegen het hoofd van Aaron. 'Rick, doe normaal.' roep ik. 'Savanna bemoei je er niet mee. Wat kom je hier doen?' roept Rick. 'Ik.. uuhm we hebben een veilige plek genaamd Alexandria. We hebben muren, er zijn mensen, we hebben eten en drinken en die kleine kan er op groeien.' stottert hij. 'Met hoeveel man zijn jullie hier?' vraagt Rick. 'Twee we hebben een auto en een camper verder op staan. Jullie kunnen mee.' zegt Aaron. 'Savanna en Carl blijven hier, de rest kamt de omgeving uit.' roept Rick hard. Iedereen komt in beweging.

Rick bint Aaron vast aan een paal. 'Rick je moet hem geloven. Wat als Judith nou op kan groeien en een normaal leven kan leiden. Dat zou toch mooi zijn.' roep ik. 'We gaan nergens heen.' zegt Rick.