He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

61// nog grotere problemen

Pov Savanna

Samen met Carl bekijk ik de ravage die de wolves hebben aangericht. Overal op straat liggen plassen bloed en ledematen. Carl houdt me stevig vast. 'Waar is Judith?' vraag ik zacht. 'Ze is binnen.' zegt hij. Samen lopen we naar binnen. Judith begint te huilen. 'Ik ga me eerst even omkleden.' zeg ik zacht en loop naar boven.

Ik voel om mijn nek en merk dat mijn moeders hanger weg is. Ik kijk paniekerig om me heen. Ik storm naar beneden. 'Carl, ik ben mijn moeders hanger kwijt, ik moet hem vast verloren zijn toen ik die mensen uitschakelde.' zeg ik haastig. 'Rustig.' zegt Carl. Hij haalt de hanger te voorschijn. 'Hij viel toen je weg rende. Ik heb hem gevonden.' zegt hij en geeft me de hanger.

'Dank je.' zeg ik zacht en loop weer naar boven. Ik kleed me gauw om en loop daarna weer naar beneden. Ik pak Judith op en maak haar flesje klaar. 'Stil maar.' zeg ik en wieg haar heen en weer terwijl ik haar de fles geef. 'Waar is iedereen?' vraagt Carl. 'Een deel is bij de ziekenboeg, de rest weet ik niet.' zeg ik zacht. 'Ze komen wel terug.' zegt Carl. Ik knik en ga zitten.

'De wereld is toch echt verkloot.' zegt hij. 'Ja dat is hij zeker. Maar we hebben nu zoveel en dat laat ik me door niemand meer afnemen.' zeg ik vastbesloten. We zijn nu zover gekomen. We hebben hier alles. Veiligheid, vrijheid, eten, drinken, onderdak en andere mensen. Dat mogen we niet zomaar meer kwijt raken. Daarvoor hebben we te veel verloren. Daarvoor hebben we te hard gevochten. Ik laat het niet zomaar afnemen.

'Je hebt gelijk. We hebben er zo hard voor gevochten. Dit kunnen we niet zomaar opgeven.' zegt Carl en geeft me een zoen. 'Kijk daar zijn de andere.' roep ik hard. Samen met Carl en Judith ren ik naar buiten. Ik sla mijn armen om Maggie heen. 'Thank god, jullie zijn oké.' zegt ze. 'Wat is hier allemaal gebeurd?' vraagt Rick. 'Er was een groep mensen, de wolves geloof ik. Ze vielen Alexandria aan.' zeg ik. Rick kijkt rond.

'We moeten naar binnen.' zegt hij. Iedereen loopt naar binnen. 'Rick wat is er aan de hand?' vraag ik als ik zijn bezorgde blik zie. 'Er is een mega horde walkers op weg naar Alexandria.' zegt hij. 'Er is wat?' roep ik en spring omhoog. 'Er is een grote horde op weg hier naar toe. Ik ben bang dat de hekken het niet gaan redden.' zegt Sasha. 'We hebben te hard gevochten om dit op te geven. We zijn zoveel kwijt geraakt. Ik ga ervoor vechten. Ik ga niet toe kijken hoe die dingen mijn leven nog meer verpesten. Hier trek ik een streep. Ik ben er klaar mee. Ik ga vechtend ten onder.' zeg ik hard.

Er stijgt wat geroezemoes op wat over gaat in geschreeuw. 'Je hebt gelijk.' roept Skyler. De andere helft van de bewoners van Alexandria komt ook binnen gelopen. Rick legt alles aan hun uit. Ze schrikken en sommige trekken wit weg. 'Geen tijd voor watjes gedrag. Als je wil blijven leven moet je slim zijn. Laat die walkers maar komen.' roep ik. Een groot deel is het er mee eens.

We bedenken een plan en we hebben besloten dat een deel mensen vandaag Alexandria nog verlaat voor de veiligheid. Ik loop naar Carl toe en vlecht mijn vingers door die van hem. 'Het komt goed. Je hebt gelijk dat weten ze allemaal. Maak je niet zoveel zorgen.' zegt Carl. 'Dat weet ik ook maar toch, het blijft spanend. Het zijn er wel meer als 200.' zeg ik. 'Dat weet ik Sav, maar we kunnen ze aan.' zegt Carl. Ik knik even.

'Ik vecht ook mee.' zegt Jayden. Carl rolt met zijn ogen. Ik geef hem een klap op zijn borst. 'Stop daarmee.' zeg ik. Hij mompelt wat en knijpt even in mijn hand. 'Stel je niet zo aan Carl.' giechel ik. 'Sorry.' mompelt hij. Ik schud mijn hoofd even. 'Ik wil ook graag mee vechten.' zegt Ron. 'Alle hulp is welkom.' zegt Rick.

Iedereen komt in beweging. Sommige pakken in paniek hun kinderen op en rennen ervan door. Carl trekt me mee naar de wapenkamer. 'We hebben ze nodig voor als het mis gaat.' zegt hij. 'Het gaat niet mis. Geloof me. We redden het wel.'