He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

69// ben je oké?

Pov Savanna

'Dank je.' zeg ik een beetje verbaasd. Ik grijp een geweer en ren daarna achter Glenn aan. 'Waar is de rest?' roep ik naar Rosita als ik haar zie rennen. 'Daar.' roept ze en wijst naar de groep. Ik ren samen met Glenn, Rosita en Jezus naar de groep toe. 'Het is klaar hier.' zegt Rick. Ik knik en loop achter de rest aan naar buiten waar het langzaam licht begint te worden.

Ik kijk even om me heen. Ik hoor een zacht zoemend geluid. Het geluid van een motor lijkt het wel. Ik draai me om en zie een van de grote ijzeren deuren open gaan. Ik ren er naar toe en ram met mijn pistool de man van de motor. 'Jij gaat nergens heen.' sis ik en richt mijn pistool op hem. 'Wie ben jij?' snauw ik. 'Ik ben Negan.' zegt hij. Ik geef hem een klap tegen zijn gezicht. 'Daar geloof ik niks van.' zeg ik.

Ik laad mijn pistool. Met een klik valt de kogel op zijn plek. Ik haal de trekker over en raak hem in zijn hoofd. Voltreffer. Ik haal een zakdoek uit mijn zak en veeg de druppeltjes bloed van mijn handen af. Ik ken de naam Negan. Ik ken die naam heel goed. 'Kom Savanna, het is tijd om te gaan.' zegt Glenn en hij trekt me mee.

We nemen alle pistolen en spullen mee die ze hier hadden liggen. We pakken alles in de camper waarna we weer terug naar Alexandria rijden. 'Je leek verbaasd toen je de naam Negan hoorde.' zegt Rosita. 'Ik ken een Negan. Nou ja kende, ik weet niet of hij nog leeft. Hij was een vriend van mijn vader en ik was bevriend met zijn dochter Quincy. Maar dat is verleden tijd, ze leven vast niet meer.' mompel ik.

Ze zegt niks en kijkt even naar de grond. Plots komen we piepend tot stilstand. Ik klim overeind. 'Wat is er?' vraag ik. 'Geen benzine meer.' zegt Abraham. Ik pak mijn mes en pistool en open de deur van de camper. 'Savanna wacht.' buldert de stem van Rick. 'Nee, ik ga de benzine bij vullen. Ik doe het alleen.' zeg ik. Ik gooi de deur dicht en loop naar de achterkant van de camper.

Ik pak de jerrycan vol benzine en draai het dopje van de jerrycan eraf. Ik schrik als ik wat geluiden achter me hoor. Ik zet de jerrycan neer en trek mijn mes. 'Kom op asshole.' sis ik. Ik pak de walker bij zijn keel. Hij begint te spartelen met zijn armen waardoor mijn mes op de grond valt. Ik probeer hem op afstand te houden terwijl ik met mijn andere hand naar mijn pistool grijp. Met veel moeite weet ik mijn pistool uit het holster. Ik steek mijn pistool in de mond van de walker en haal de trekker over.

Mijn borstkast gaat zwaar op en neer. Ik focus me weer waarna ik gauw de tank van de camper vul met benzine. Ik ruim snel alles weer op waarna ik me de camper weer in haast. 'We kunnen weer gaan.' hijg ik. Abraham knikt en start de motor waarna we weer wegrijden. 'Ben je oké?' vraagt Maggie. Ik knik langzaam. 'Savanna ik geloof er niks van.' zegt Sasha. 'Ik ben oké.' snauw ik. Ik staar ze even aan. 'Ik ben oké.' mompel ik zacht.

Ik veeg gauw een traan weg. Ik haal diep adem waarna ik even naar buiten staar. De bomen vliegen voorbij net zoals de walkers langs de weg. Deze wereld is zo niet leuk. Het drijft je tot dingen die je normaal anders nooit had gedaan. Ik had normaal nooit een pistool of mes vast, nooit gezocht en gescharreld voor eten en geen mensen vermoord. Ik doe wat ik moet doen om te overleven, om de groep te laten overleven.

Na een tijdje stoppen we. We zijn weer in Alexandria. Ik stap als eerste uit en loop zo ver mogelijk van de camper vandaan. Ik bots tegen Carl op. 'Savanna?' mompelt hij op een vragende toon. 'Stel alsjeblieft niet de vraag, Savanna ben je oké? Ik ben niet oké Carl.' mompel ik zachtjes waarna ik mijn hoofd op zijn borst leg en zachtjes begin te snikken.

'Ik zal het niet vragen.' hoor ik hem mompelen.