Yüzük

12. Bölüm Pt1: Yeni Düzen

Multimedia: Rüzgar ~ Nil Karaibrahimgil -Cover- ♥
__________________

Yazarın Anlatımıyla...

"Defne!" Bir anda eli elinden kaymıştı ve şuanda sevglisinden haber alamamak karanlık prensi deli ediyordu. Sis bulutu yavaş yavaş dağılırken endişeyle etrafını aradı. Ama görebildiği tek kişi, kardeşiydi. Yerde yatıyor ve hareket etmiyordu.
"Murat?" Yanına geldiğinde gördüğü kan gölü nefesini kesti. Murat düştüğünde kafasını vurmuş, bütün sis boyunca öylece yerde yatmıştı. Burak hemen kardeşinin kanlar içinde kalmış başını yerden kaldırdı. Kafasını çarptığı taşı sinirle fırlattıktan sonra kanlar içinde aydınlık prensi yüz üstü yatırdı.

Soğukkanlılığını ne kadar korumaya çalışsa da gözlerinin dolmasına engel olamamıştı. "Dayan kardeşim, uyandıracağım seni." Gözlerini sıkıca kapayıp doğru büyüyü bulmak için hafızasını zorladı. Lanet olsun, gerekiz bir şey olsa kesin hatırlardım!

"Yardım edin!" Son çare yardım diledi, kimsenin olmadığı bom boş meydanda. Umutsuzca aklına gelen ufak tefek sağlık büyülerini uyguladı yarım yamalak. Burası meydan, illa ki gelecek birileri diye geçirdi içinden. Gitmek istemiyordu çünkü sevgilisi buralarda olmalıydı ve her an gelebilirdi. Gözlerini açmıyor da olsa nabzı atıyor ve düzenli nefes alıyordu Murat, muhtemelen bayılmıştı. Burak çaresizce akına gelen büyüleri yaparken bir yandan da gözleriyle Defne'yi arıyor, sevgilisinin iyi olmasını umut ediyordu.

Defne'yi arayan gözleri, uçuşan kelebeklere takıdı bir anda. Olabilir mi? diye geçirdi içinden. Kelebekleri izledi bir süre. Ve onlar uçtuktan sonra gri bir kelebek yükseldi gökyüzüne. Defne Metan olmayı kabul etmişti. Sevgilisinin artık Metan olduğunu anlayan karanlık prens, onun burada kalacağını düşünerek mutlu olurken, bir yandan da Defne'nin bunu itediğinden emin olmadığı için kötü hissediyordu. Ama onu Metan seçen anneannesiydi, vardır bir bildiği diye düşündü. En azından Defne iyi şuan. Sevgilisinin iyi olduğunu bilmenin rahatlığıyla derin bir nefes verdi ve kardeşini iyileştirme yolları aramaya devam etti.

Deniyordu, ama başaramıyordu bir türlü. Ve daha da kötüsü, artık nabzı düşmüş ve nefesleri yavaşlamıştı. Bir panik dalgası sararken karanlık prensi, kardeşini kaybetme korkusu tavan yapmıştı. "Üzgünüm leydim." dedi ve kardeşini kucaklayıp sarayın yolunu tuttu. Defne nasılsa güvendeydi, önceliği kardeşi olmalıydı.

Bu sırada Defne defteri yazmayı bırakmış, etrafa bakınıyordu. Evin içi aydınlanmaya başladı saf güneş ışığıyla. Önce şurayı bir toparlayalım. Elini savurup bütün toz kiri yok etti. İlk girdiğinde 70'lerden kalmaya benzeyen ev, şimdi çok daha cezbedici bir görüntüye sahipti.
Çıkmak için kapıyı bulmalıydı, oda oda gezmeye başladı. Yatak odasına girdiğinde, bir boy aynasına bakarken buldu kendini. Rüyasındaki gibi duruyordu... Yüzünde bir tebessüm oluştu usul usul. "Demek kanatlar..." Buraya geldiği ilk gün aklına geldi. 'Kanat falan çıkartamaz mıyım? Daha kolay olmaz mı?' demişti uçmak çok zor gelince. İlk günü geldi aklına. Nasıl çaresiz hissettiğini Burak'ın ona nasıl destek olduğunu... Yüzündeki sırıtış yayılırken nerelerden nereye geldiğini düşündü. Gayet sıradan bir kızdım ben halbuki. Bir Yüzük neleri değiştirdi... Şimdi kalkmış Metan'cılık oynuyorum. Vay be...

Gülümseyerek aynaya son bir bakış atıp odadan ayrıldı. Nihayet kapıyı bulduğunda kendini hızla dışarı attı. Ev, meydana uzaktı ama göremeyeceği kadar da değildi. Kanatlarını kapatıp ilk öğrendiği gibi uçtu meydana. Kimseyi göremeyince içine bir korku düştü. Siste mi zarar geldi? Murat en son düşmüştü. Yoksa... Gözleri kocaman büyürken kendine en kötüsünü düşünmemesi gerektiğini tembihledi. Eğer Murat yaralandıysa, Burak onu sıhatçilerin olduğu bir yere, büyük ihtimalle saraya götürmüş olmalıydı. Kendini ikna etme konusunda başarılı olan Defne karanlık saraya doğru yol aldı.