Saf sevgi büyü değil, sihirdir. Ezelden vardır ve insan tarafından değiştirilmemiştir.
~Hippolyta Evenuck
★
Alışıldıktan biraz farklı bir Jily.
★
Harry Potter Fandomu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oha Peter kolajı, fandomçak şoktayız.
☆
YA BU ACAYİP BİR BÖLÜM JHSFKİFGSİÜYGRESUİYER
Hani, komik hiçbir şey yok ama düzenlerken kahkaha atmadan dayanamıyordum mjfbairgaüory Buralar hep satıraltı imalar oldu... öf çıldırıyorum ne kafayla yazdım bunuifusgeibyvh Hepsini anlayan olursa Kupa'yı kazanandan alıp ona vereceğimfuguüfksjd
Ama eveeeeeeet şimdiyse en önemlisi: finale son 3.
Ama merak etmeyin, Final değil bir, değil iki, üç partlı olacak.
Napıyorum...
Çok heyecanlıyım.
☆
James' pov:
Süpürgem beni geri attığında sıkı tutunup üstünde kalmayı başardım. Ama birazdan süpürge kırmızı bayrak görmüş öküz gibi çırpınmaya başladı, sanki altımda kalmak istemiyor, beni üzerinden atmaya çalışıyordu. Ne olduğunu anlamayarak süpürgeden daha sıkı tutunuyordum, ama beni yere düşürmesi an meselesiydi. İşte o zaman, on metreden yere çakılacaktım.
Bizi izleyen kalabalıktan çeşitli sesler geliyordu. İtiraz sesleri, gülüşler, bağırtılar. Adımı bağlranlar da vardı, takımdakilerin de seslerini duyuyordum. Ama o an hiçbir şekilde onlara bakamıyordum, süpürgenin üzerinde kalmak benim için daha önemliydi. Bu yıl bir kere (hayatımda ilk kez) süpürgeden düşmüştüm, ikincisine izin veremezdim - hem sağlığım, hem de karizmam açısından.
Süpürge hiçbir süpürgede var olduğunu bilmediğim bir güçle beni itince, sonunda kendimi tutamayıp ağzımdan çığlık çıkmaması için yanağımı sıkarak süpürgeden kaydım - ama düşmedim. Süpürgede ters durmuştum, resmen süpürge benim üzerime çıkmıştı. Beni yere düşmekten durduran tek şey süpürgenin etrafına doladığım bacaklarım ve ellerimdi. Kalabalıktan daha yüksek sesler çıktı.
Ama kol ve bacaklarımın durması uzun sürmedi, çünkü süpürge biraz daha çırpınınca bacaklarım çözüldü ve kendimi bir - evet, nasıl çırpındıysa, iki değil, bir - elimle süpürgeden tutunurken bulmuştum. Bacaklarım on metreden sahaya doğru sallanıyordu. Kolum zaten o kadar güçlü değildi, kendimi uzun süre tutamazdım, hele süpürge böyle çırpınırken, en az birkaç saniyemin olduğunu biliyordum. Ciğerlerimin nasıl bedenimin içinde dartındığını hissediyordum, ölecek gibiydim. Asamı kendimle getirmediğime çok pişmandım şu an, ben büyücüyüm, neden asamı kendimde tutmuyordum ki?
İkinci elimi bir türlü süpürgeye yetiştiremiyordum. Çırpınmasaydı yapardım belki de, ama böyle...
Bir şeyin bacağımı çektiğini hissettiğim zaman elimi bıraktım (belki de daha fazla tutunamadım, tam hatırlayamıyorum) ve altımdaki süpürgenin üzerine düştüm - hedefi tutturabilmek mutluluktu. Hemen süpürgeden yapıştığımda, Psyche süpürgeyi yere doğru sürdü.
