Saf sevgi büyü değil, sihirdir. Ezelden vardır ve insan tarafından değiştirilmemiştir.
~Hippolyta Evenuck
★
Alışıldıktan biraz farklı bir Jily.
★
Harry Potter Fandomu.
Beşinci sınıfın sonlarında kimsenin yüzünü görmeden Hogwarts Ekspres'e binip yok olmak istiyordum ama ne yazık ki, mümkün değildi. Evimize dönmemize daha iki gün vardı ve ben o iki günü Severus ve James'ten kaçarak harcıyordum - ikisinin de yüzü görmek istediğim son şeylerdi. Bu yüzden sadece ikisinden de uzak kalmaya çalışırken yanlışlıkla bu odayı bulmuştum - Hogwarts'ta yardım arayan kişiler gerçekten de çareyi buluyordular.
Altıncı sınıfta artık hiçbirinden kaçmıyordum. Daha doğrusu, ikisini de umursamamayı öğrenmiştim. Severus özür dilemenin bir etkisinin olmadığını çabuk anlamıştı - hatta beklediğimden bile çabuk. Belki de arkadaşlığımızı bitirme sebebimin söylediği bir kelime olmadığını anlamıştı, bilmiyordum. James ise her zamanki James'ti, sadece birazcık daha az sinir bozuyordu ve onları da lanetlerle halledebiliyordum. Böyle olunca İhtiyaç Odası'na sadece büyüden uzaklaşmak istediğimde gidiyordum.
Her ne kadar burası masalımsı bir dünya gibi görünse de bazen bu tımarhaneden kaçıp gitmek istiyorsun - çocukken cadı olduğumu öğrensem de yine de bir Muggle ailesinde büyümüştüm ne de olsa. Bazen yine başımı kaldırıp önümdeki çılgınlığa inanamıyordum, ya da her an kapımızı yıkamaya çalışabilecek bir Büyücülük Dünyası Hitler'inin benden ve benim gibilerden nefret ettiğini hatırladığımda ne yapacağımı şaşırıyordum. İşte bu zaman İhtiyaç Odası çok işime yarıyordu. Bazen orada Muggle eşyalarını amaçsızca kullanırdım - ışığı yakıp kapatmak, ya da telefonla rasgele bir numarayı aramak gibi. Bazense oynamayı becerdiğim ve becermediğim Muggle oyunlarını oynuyordum.
Bir keresinde arkadaşlarımla orada oyun oynamaya kalkışmıştık. Voleybolda beni resmen ezmiştiler. Hentbolda Psyche hepimizi yenmeye başlasa da bir süre sonra bacakları yorulmuştu. Futboldaya o kadar kötüydüler ki, can sıkıntısından oyunu durdurmuştum. Büyü insanlarının bacaklarını oynatacak şeyler yapmaya ihtiyaçları var, yoksa ancak cisimlene, Çağıra ve süpürgeyle uçabiliyorlar.
Bu yılda sanırım oraya hiç gitmemiştim. Kimseden kaçmıyordum ve zaten hiçbir şey yapamayacak kadar çok karışıktı kafam. FYBS'ler, Irven, James derken yılın sonuna yaklaşıyorduk ve ben o odanın varlığını neredeyse unutmuştum.
Belki de Irven tüm bu süredir oradaydı. İksirlerini orada yapıyordu, küçük çirkin planlarını orada kuruyordu... O kızı mahvetmek istiyordum.
