Reputation // Larry Stylinson DUTCH

30. // I don't see you.

POV Harry Edward Styles

De week gaat voorbij. Louis, Niall en Liam sluiten me volledig buiten. En ik neem ze het ook absoluut niet kwalijk. Het is mijn eigen schuld, maar aan de andere kant kan ik er ook helemaal niks aan doen. Ik kan er niks aan doen dat Louis me zo snel zo erg veranderd heeft. Het gaat allemaal te snel voor me. Ik weet niet meer wie ik ben of wie ik wil zijn. Ik wil de stoere badboy zijn die ik altijd al geweest ben, maar ik wil er ook voor iedereen zijn. Ik ben zorgzaam en ik sta voor iedereen klaar, maar dat laat ik niet merken. Omdat het niet bij mijn 'imago' past.

En nu zit ik in de laatste les van de week. Over precies 5 minuten gaat de bel en rent iedereen het klaslokaal uit. Maar die 5 minuten voor het weekend duren zo lang. Ik zit achterin in het lokaal, maar niet bij Niall, Liam en Louis. Integendeel ik zit helemaal aan de andere kant van het lokaal. Ik heb de hele week al niks tegen ze gezegd. Ze negeren me volop. Ze doen alsof ze me niet kennen. Louis ziet er nog steeds slecht uit. Hij heeft vaak rode ogen, van waarschijnlijk het huilen. Hij heeft wallen, van waarschijnlijk het slecht slapen. Zijn haar zit alle kanten op, omdat hij er waarschijnlijk geen aandacht aan besteed.

Ik zit nu naast een random meisje. Ze is knap en normaal zou ik daar gelijk wat mee doen. Ik zou werk van haar maken en haar binnen no-time in mijn bed hebben. Ik zou haar relatie kunnen breken als ze die heeft. Ik zou haar voor me kunnen laten vallen. Maar ik doe het niet. Het lukt me niet. Bij alles wat ik doe denk ik aan Louis. Het voelt niet goed.

'Hallo?' zegt het meisje en ze zwaait met haar hand voor mijn hoofd.

'Sorry, ik zat te dromen,' antwoord ik. 'Wat is de bedoeling?'

'We zijn uit,' zegt ze. En ja, inderdaad. Iedereen is al weg en ik heb het niet eens gemerkt.

'Oh ja, uhm dan ga ik maar,' zeg ik schamend.

'Ik ben Kendall trouwens,' zegt ze en ze houdt haar hand naar me uit. Oh ja, volgens mij was dat het nieuwe meisje.

'Harry, Harry Styles,' zeg ik gauw voordat ik haar hand schud en het lokaal uit loop. Ook zij pakt haar tas en vervolgens loopt ze achter me aan door de gang. Ik probeer mijn pas te versnellen, maar ze begint ook harder achter me aan te lopen.

'Ik heb gehoord dat jij en Louis een relatie hebben,' zegt ze. Mijn ergernis aan haar wordt steeds erger.

'Volgens mij loop je een beetje achter,' antwoord ik nog best rustig.

'Dus jullie zijn uit elkaar?' vraagt ze. Mijn geduld raakt langzaam op.

'Ik ben niet gay,' zeg ik chagrijnig. 'En kan je nu weggaan?' Ik loop gauw door en dan ga ik via de trap naar beneden. Ik laat haar achter me, bovenaan de trap. Wat moet ze van me?

Als ik beneden ben ga ik naar het lokaal van Leigh. Ik kijk door het glas naar binnen. Ze is bezig met een toets en ze ziet er geconcentreerd uit. Totdat ze een vraag leest waarvan ze het antwoord niet weet. Ze kijkt om haar heen, een beetje stiekem afkijken. Ik heb je wel door meid. Ik maak een beweging met mijn hand waardoor haar aandacht naar mij gaat. Ze lacht zodra ze me ziet staan. Ik lach terug.

'Hoe gaat de stelling van pythagoras ook alweer?' vraagt ze. Ik lees haar lippen waardoor ik weet wat ze bedoelt. Ik pak een blaadje en een pen uit mijn tas.

'a²+b²=c²' schrijf ik groot op een blaadje. Ik houd het papiertje omhoog. Ze kijkt en daarna knikt ze onopvallend. Ik moet lachen door haar actie. Vervolgens gaat ze weer verder met haar toets. Af en toe kijkt ze naar me, om te kijken of ik er nog sta. Ik blijf naar haar kijken, maar dan krijg ik een idee. Ik pak een marker en dan begin ik op het glas te schrijven.

Ik schrijf 'I love you' maar in spiegelbeeld en dat blijkt iets moeilijker dan gedacht. Precies wanneer ik klaar ben levert Leigh haar toets in. Ze kijkt naar de tekst op het raam en ik zie haar lachen. Ze bloost een beetje. Dan maakt ze met haar handen een hartje, als teken dat ze ook van mij houdt.

Als ik de docent naar mijn kant zie kijken duik ik gelijk weg. En precies op dat moment gaat de bel. De deur van het lokaal gaat open en de leerlingen lopen naar buiten.

Helemaal achteraan lopen Eleanor en Leigh-Anne. Ze bespreken een vraag van de toets. Als Leigh mij ziet geeft ze me een knuffel.

'Je hebt me leven gered, sukkel,' zegt ze lachend terwijl we met z'n drieën doorlopen naar de kluisjes.

'Graag gedaan, sukkel,' zeg ik. Leigh-Anne pakt haar jas uit haar kluisje. Eleanor doet precies hetzelfde en dan lopen we naar de fietsenstalling waar we onze fietsen pakken.

'Ging de toets goed?' vraag ik aan dr. Ze knikt haar hoofd. Vervolgens nemen we afscheid van Eleanor die naar de andere kant moet.

Leigh-Anne en ik fietsen samen naar haar huis. De rest van de dag kijken we een film, eten we wat en praten we over van alles en nog wat. 

Love voor Kendall, alleen in het boek speelt ze een personage. Vergeet niet te stemmen en ons te volgen. Ook kun je dit boek toevoegen aan je leeslijst of bibliotheek.

Loveyou

x Iworkinabakery