Reputation // Larry Stylinson DUTCH

39. // Never let you go.

POV Louis William Tomlinson

In de avond, als mijn zusjes en vader allemaal weer thuis zijn, besluiten Harry ik naar zijn familie te gaan. Ik ben een beetje zenuwachtig voor hun reactie over dat we weer terug bij elkaar zijn.

Ik kijk naar de weg voor me als ik in de auto zit. Ik ben altijd al goed geweest in autorijden, maar zodra iemand anders mee rijdt ben ik altijd extra voorzichtig.

'Weet je al hoe je ouders gaan reageren?' vraag ik aan Harry als hij zijn hand op mijn knie legt.

'Babe, je moet weten dat mijn moeder heel boos op me is geworden,' zegt Harry zachtjes. Ik schrik van dat antwoord.

'Waarom?' vraag ik voorzichtig.

'Ze vond dat ik je niet eerlijk behandeld had. Ze was niet blij voor me toen ik iets met Leigh had en dat liet ze duidelijk merken. Elke keer begon ze weer over jou te praten, over dat je veel beter voor me was en dat ik dat niet moet ontkennen. Ze heeft me geholpen, Lou. Door haar ben ik gaan beseffen dat ik echt van je houd,' vertelt Harry. Ik luister aandachtig. Dit heeft hij me nog nooit verteld.

'Ik denk dat ze heel blij is als we zometeen samen hand in hand de kamer binnen komen lopen. Je betekent veel voor d'r, Lou,' gaat Harry verder.

Ik krijg tranen in mijn ogen. Het voelt zo goed om zo over zijn moeder te horen, maar op dat soort momenten baal ik ervan dat ik zelf geen moeder meer heb. Ik zou willen weten hoe zij zou reageren. Ik zou willen weten wat zij van Harry had gevonden.

'Gaat het, Babe?' vraagt Harry. Ik knik mijn hoofd en daarna veeg ik mijn tranen weg.

'Sorry,' zegt hij. Hij weet wat hij gedaan heeft zonder dat ik ook maar iets heb gezegd. 'Ik had er niet over moeten beginnen.'

'Het maakt niet uit, Hazz. Je kan er niks aan doen. Ik heb het soms gewoon even lastig,' zeg ik eerlijk.

'Ik weet zeker dat je moeder heel trots op je is, Baby,' zegt Harry lief.

'Dankje, Love.'

Als wij bij zijn huis aankomen parkeer ik de auto. We stappen beide uit en daarna pak ik Harry's hand vast. Met zijn andere hand maakt hij de deur van het huis open.

'IK BEN THUIS!' roept hij hard zodra we het huis binnen lopen.

'HARRY, BABY. KOM BINNEN! IK HEB JE GEMIST!' roept zijn moeder gelijk terug.

We openen de deur naar de woonkamer en vervolgens zie ik de ouders van Harry op de bank zitten.

Anne, de moeder van Harry, kijkt me aan met grote ogen als ze mij ziet staan naast Harry. Hand in hand.

'Louis, fijn je weer te zien,' zegt ze blij. Ze loopt naar me toe en ze geeft me gelijk een knuffel. Daarna druk ik een kus op haar wang.

'Ik heb je gemist, Louis. Ik ben zo blij dat je weer terug bent,' zegt Anne waarna ze gelijk naar de keuken loopt om wat te drinken voor ons in te schenken.

Harry en ik gaan naast elkaar zitten op de bank. De blijdschap van Anne doet me goed. Het voelt goed om zo ontvangen te worden, maar ik heb het gevoel dat ze blijer is om mij te zien dan Harry. Ze moet niet vergeten dat Harry haar zoon is, ik ben slecht een aanhang. 

'Fijn je weer te zien, Jongen,' zegt Des, de vader van Harry. Ik knik. Des reageert niet zo over enthousiast. Niet dat de reactie van Anne fout is, maar hierbij voel ik me meer comfortabel. Ik heb rust nodig. 

'Het voelt goed om hier weer terug te zijn,' geef ik toe.

Anne komt weer terug met 2 glazen thee die ze vervolgens voor ons neus neer zet met een bakje koekjes.

Anne en Des stellen een paar vragen over hoe het kwam dat we ruzie kregen en hoe we het hebben opgelost. Harry beantwoordt de vragen precies zoals het is gebeurd en af en toe voeg ik iets toe.

'Louis, wat ben je van plan om te gaan doen als je je diploma hebt?' vraagt Des.

'Ik wil graag een opleiding doen om een dramadocent te worden,' antwoord ik zeker. 'Wat wil jij eigenlijk gaan doen?' vraag ik aan Harry. We hebben het hier nog nooit echt goed over gehad.

'Ik denk gewoon naar de universiteit,' antwoordt hij. Ik knik.

'Ben je van plan om op kamers te gaan?' vraagt Anne aan mij.

Ik knik. 'Ik wil graag een opleiding in Utrecht gaan doen, dus het handigste is dan om wel op kamers te gaan. Het lijkt mij niet zo leuk om elke ochtend zo vroeg op te moeten staan om zo lang te reizen met de trein.'

Anne knikt. En nadat we nog even gekletst hebben gaan Harry en ik naar boven, naar zijn kamer.

Als we boven zijn ploffen we gelijk op zijn bed.

'Baby, blijven we bij elkaar?' vraagt Harry opeens. Ik schrik van zijn vraag.

'Tuurlijk, Babe,' zeg ik terwijl ik over hem ga hangen en een kusje op zijn mond drukt. 'You and I forever.'

'Ik ben bang om je kwijt te raken,' zegt hij eerlijk.

'Het zal moeilijker gaan, omdat we allebei ons eigen pad op gaan. Maar ik beloof je dat we elkaar nog heel veel gaan zien,' zeg ik. 'Weet je al naar welke universiteit je wilt?'

Hij schudt zijn hoofd. 'Ik kan wel kijken bij de universiteiten in Utrecht.'

'Harry, je moet doen wat je leuk vindt. En niet naar Utrecht gaan omdat ik daar ook heen wil,' zeg ik. 'Maar kijken kan natuurlijk altijd,' voeg ik daarna toe als ik zijn gezicht zie betrekken.

'I know, babe,' zegt hij voordat hij onze lippen weer op elkaar drukt. 'Maar nu maak ik me even zorgen om helemaal niks.'

Hij rolt ons om zodat hij boven ligt en dan drukt hij allemaal kusjes in mijn nek. Een zachte kreun kan ik niet binnen laten.

'Al moet ik de hele wereld voor je afreizen. Ik doe alles om je te zien, Babey,' zeg ik.

'I love you,' zegt Harry als hij een kusje op mijn neus drukt.

'I love you more,' zeg ik.

'Impossible.'

'Possible.'

Jongens mijn boek is bijna afgelopen en daarom ga ik een Q&A doen. Dus houd dit boek in je bibliotheek. Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen.

Loveyou

x Iworkinabakery