Chapter 37

4K 89 0
                                    

Natapos narin kaming kumain kaya bumalik na kami sa training room.

Sabi kasi nang teacher namin na more on training daw kami. May mga days na may  ituturo si maam pero more on training talaga.







Experienced narin kasi tong mga kasama ko, marami na silang alam kaya pwedeng sila nalang magturo sakin.



"Ge Lon, subukan mo ulit." utos sakin ni Chial kaya ginawa ko.











Focus...














Just go with the flow!
























"Yes!" I did it!

Not that perfect but maayos naman.

Yes!




-----------

Days, weeks past.












Lagi kaming nag-eensayo.

Improvement overload!

Fast learner kaya to! Fighting!







Naging close ko na din sila. Hindi yung magshashare ako sakanila. Yun yung komportable na ako sa kanila. Pero awkward ako kay Raye. I don't know why.

Tss.











"Focus!" balik-balik Aruy! tss.

Paulit-ulit lang?




Nag o-one on one kasi kami.

Tsk!






Inatake ko siya ng ash spears ko pero hinarangan niya yun ng ice shield niya.





"Not that fast." nagsmirk pa ang loko. Wow, first time. Smirking.





Tss.

Pagkawala ng shield niya mabilis akong nag-iba ng pwesto at inatake uli siya ng ash arrows.





As usual, nailagan niya yun. Tss. But may baon ako.




I made an ash bow at ash arrows. Oo isang bow, maraming arrows. May twist to. As in magtw-twist to pagtinira ko na. Iiba to ng direksyon sa kung saan ko man gustong ipatama.


Do'nt worry, kontrolado ko to. Nasa sakin kung gusto ko bang gawing abo ang matamaan at kung susugatan ko lang ba siya.





Inilagan niya yun but to his surprise, sumunod sa kanya ang mg pana. Balak niya sana itong gibain gamit ang ability niya pero huli na.

"Not that fast." nakasmirk ko ding saad. Gumaya ako sa kanya. Yes, nakaganti rin!





Natamaan na siya.









"Ow." sabi niya at napahawak sa parteng natamaan.



Haha! Natamaan talaga. Nakaganti talaga ako!








Ngiting-ngiti ako habang lumalapit sa kanya.






"Sorry." sabi ko sa kanya at tinulungan siyang tumayo. Napaupo kasi siya sa sakit. Bwaha!



Biruin niyo yun, nakangiti parin ako.

Ngiting tagumpay. Hindi ko kasi to matalo-talo pag kami ang naglalaban.






Pagkatayo niya ay tinitigan niya ako.

Wha--? Bakit.


"Can't believe I won?" mapang-asar kong sabi sa kanya. Haha.



Napailing siya.

"Can't believe your smiling." sagot pa niya na nagpatikom sa nakangiti kong labi.



Tinitigan pa ako lalo.




Napakunot nalang ang noo ko at umiwas ng tingin.

Nga pala, pangalawang beses ko pa tong pagngiti. Yung naligaw ako sa Voir Side at ngayon.

Hindi pa ako nakikitang ngumiti ng kahit sino sa kagrupo ko. At ngayon, nakita na ni Raye.






"Tara na, kailangan na yang magamot." sabi ko nalang at nauna nang maglakad.








Para di niya makita.













Para di niya makita ang mukha kong biglang namula. Grabe naman siya makatitig.



.

Nakakatunaw--- Erase!




What the?! Ano ba tong iniisip ko?









What the hell's happening?..


Ponferreda AcademyWhere stories live. Discover now