Untamed Confessions [R-18]

006 - Her Name was Leila

Confession by: Carlos M.

Her name was Leila. I hate her so much. She ruined my life, as well as my hopes and dreams for my future. I was almost there. I got the kind of lifestyle I wanted, a stable career, my dream house, cars and other properties. Ang huli at pinaka sa lahat ng pinapangarap ko'y ang mapangasawa naman ang long time girlfriend kong si Bea. Ang makabuo kami ng pamilya at kinabukasang binuo namin sa loob ng sampung taon. Excited ako; gano'n din siya. Wala naman kasi akong gustong makasama kundi siya. But... Leila. She ruined everything. She and her family. She, her family and my family. Yes, they all came in joint force to ruin the very last thing I ever wanted for myself.

I want to marry Bea; not Leila. But because of this stupid old-fashioned tradition in our families, I am now forced to do all the duties of the firstborn male in our clan to protect the circle and family ties.

Fuck the circle and family ties. I don't really know what they are trying to protect, dahil hindi naman kami matatawag gano'n kayaman. We had properties and a decent sum of wealth, but I personally don't think they are that much to protect for with our own lives.

Out of frustration and desperation, Bea and I attempted to elope a week before I am supposed to marry Leila. Ayoko kasi talagang magpakasal; partikular na sa babaeng hindi ko naman mahal. Ni hindi ko nga siya kilala, bukod sa pangalan at itsura niya sa litrato-at no'ng isang beses na namanhikan ang aming pamilya sa kanila.

Kahit gaano pa siya kaganda, bakit ko naman pakakasalan ang babaeng hindi ko kilala? Kahit na gaano pa siya pinapaburan ng aking mga magulang, hindi naman sila ang makikisama. Hindi rin naman sila ang magtitiis na makita ang mukha ng babaeng, hindi ko gustong makita.

"I'm sorry Carlos." Ani Bea, sa ikatlong araw ng aming pagtatanan. "Mahal kita, pero ayokong makabangga ang mga magulang mo."

"Wala akong pakialam Bea. Ikaw ang gusto kong makasama. The hell with what they want for me. This is my life. Wala na naman silang magagawa kung hindi natin sila susundin 'di ba?"

"Carlos. Ayoko. Ayoko ng ganito. This is a mistake. Masyado tayong nagpadalos-dalos."

"Ikakasal na ako. 'Yun ang dahilan kung bakit nagtanan tayo, 'di ba?"

"Matutunan mo rin naman siguro siyang mahalin."

"Hell no! Hindi natuturuan ang puso."

Natahimik siya.

"Bea... please naman oh."

"Don't you think enough na ang sampung taon para mapatunayan natin na, hindi tayo para sa isa't isa?"

"Anong ibig mong sabihin? I love you so much, Bea. Ano bang pinagsasabi mo?"

Muli na naman siyang natahimik. Kinakabahan na ako.

"Bea! What are you trying to say?!" Pag-uulit ko sa mas mataas na boses.

Hindi pa rin siya nagsalita pero nag-umpisa na siyang umiyak.

"Bea, ano ba? Ano bang gusto mong-"

"I slept with Sherwin. I slept with your bestfriend!"

Ako na ngayon ang natahimik sandali.

"When?" I trembled.

"Many times."

"Hindi 'yan ang tanong ko. Kailan pa?!"

"The day I learned from Sherwin na ipinagkasundo ka."

"But why?" Gusto kong umiyak pero walang lumalabas na luha sa aking mga mata. "Alam mo namang ipaglalaban kita 'di ba?"

"I don't know. I guess I just have to admit that I've fallen out of love as well and took that as an opportunity to accept na naging masyadong kumportable ang relationship natin. Na-bore ako. Naghahanap ako ng excitement. I tried to revive it with you, pero hindi ko na magawa. Wala na talaga akong maramdaman. Sinubukan ko na lang turuan ang sarili ko na ipakita ko sa 'yong mahal pa rin kita kahit wala naman talaga akong nararamdaman. Pero for the sake of ten years na lang... only for the sake of those years."