Untamed Confessions [R-18]

034 - Bahay Kubo

Confession by Veron88

(Author's Note: I asked for permission to tone down the words she originally used but retention of the raw verbiage during the erotic encounter is particularly requested by the sender. Warning: Sleazy words ahead. --DP)

***

Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan ang confession ko. Ten years ago na kasi ito nangyari. Menor de edad pa ako noon at isang dakilang probinsiyana. First time kong iko-confess 'to dahil wala naman akong mapagsabihan na hindi ako huhusgahan. Ewan ko. I just find it hard to trust, lalo na at medyo sensitibo ang kwento ko.

Hide my identity. Call me Veron88, isang half-breed mula sa siyudad ng (Los) Angeles, Pampanga. Sabi ng nanay ko, Amerikanong puti raw ang tatay ko kaya hindi kami magkamukha. Hindi ko rin kamukha ang mga kuya ko--tatlo sila, dahil ako lang ang naiiba ang ama. Ayon sa kuwento nila sa akin. Biyuda na raw ang nanay ko nang sumibol ako sa mundo. Napilitan raw itong magpokpok para hindi mamatay sa gutom ang mga kuya ko kaya kung kani-kaninong foreigner daw ito nagpapa-takeout. In short, 'yung nanay ko, hindi rin alam kung sino ang tatay ko. Basta ang alam lang n'ya, tatlong kanong puti ang sinesebisyuhan n'ya, at lahat, ayaw raw gumamit ng condom.

Year 2006 nang inabandona kami ni Nanay para doon na tumira sa mayaman n'yang customer para maging kabit nito. Maganda kasi si Nanay at mukhang bata pa kahit apat na kaming anak n'ya noon. Napakahirap ng buhay namin noon tapos adik pa ang panganay at pangalawa kong kuya. Alam kong rinding-rindi na rin ito sa walang katapusang problema kaya nagawa nitong umalis na lang. Ang ikinasama lang talaga ng loob ko ay kung bakit pati ako iniwan n'ya. Twenty years old na ang pinakabata sa tatlo kong kuya, habang ako naman ay fourteen lang nang umalis si Nanay. At nang mga panahong ding 'yun, magkasunod ding lumayas ang panganay at pangalawa kong kuya para makipag-live in sa mga girlfriend nila. 'Yung panganay, napadpad sa Negros Occidental. 'Yung pangalawa naman, napunta sa Sorsogon.

That time, takot na takot ako na baka 'yung huling kuya ko, iwanan din ako. Dahil doon, nagpakabait talaga ako. Lahat ng gusto n'ya, sinusunod ko. S'ya lang ang nagtatrabaho para sa aming dalawa kaya kapag umuuwi s'ya mula sa pagiging driver ng bus, I make sure na malinis ang bahay at may nakahain nang pagkain para sa kanya.

Ito na ang sensitibong confession ko. I am crossing my fingers na hindi naman ako masyadong mahusgahan. Dahil sa pagsasama namin ng huling kuya ko at sa sobrang bait n'ya, protective, maaalalahanin at isang perfect father figure na hindi ako nagkaroon...na-inlove ako sa kanya nang hindi sinasadya. Alam kong mali pero nangyari. Wala siyang kaalam-alam sa nararamdaman ko para sa kanya noon, bagama't hindi naman nagbabago ang pagtingin niya sa akin. Ako ang nagkamalisya. Ako ang nagkaroon ng pantasya. Dumating 'yung point na kapag wala siya sa bahay, humihiga ako sa kama niya para amuyin ang unan at kumot n'ya, and eventually...nag-sasarili rin ako ro'n while I fantasize about him.

Alam kong nakakadiri ako. Kapatid ko 'yun eh. Kahit half-brother lang. Kadugo ko pa rin 'yun. Noong una, kuntento na ako sa ginagawa ko. Hanggang sa dumating ang araw na nag-uwi s'ya roon ng babae at ipinakilala n'ya ito sa akin bilang nobya n'ya.

Sobrang na-depress ako noong mga panahon na 'yun. Lalo itong tumindi nang mangyaring doon na rin tumira sa amin 'yung girlfriend n'ya. Tila mababaliw ako kapag naririnig ko silang nagtatalik. Maliit lang naman kasi ang bahay namin kaya rinig na rinig ko sila kahit na alam kong pinipigilan nila ang mag-ingay.

Halos araw-araw ako noong umiiyak. Kapag tinatanong nila ako kung bakit, ang parati ko lang sinasabi ay masakit ang ulo ko. Ang totoo, tila dinudurog noon ang puso ko. At mas lumala pa ito nang sinabi nilang magkakaanak na sila. Sa sobrang sama ng loob, naglayas ako. Mula sa school, isang araw, hindi ako umuwi. Tila baliw na nagpagala-gala ako kung saan-saan. Suot ko pa ang uniporme ko at walang dalang pamalit. Dalawang araw akong tila luka-lukang naglalakad lang kung saan man ako dalhin ng mga paa ko, hanggang sa ikatlong gabing umuulan, nakisilong ako sa harapan ng isang kubo sa bandang gitna ng isang bukirin. Ang lamig. Basang-basa ako. Bagama't hindi na ako umiiyak, litong-lito pa rin ako at lutang dahil sa sobrang pagod at gutom.