A PAST WITH AN ALIEN #wattys2018

CHAPTER 20

ERIER

Malawak pa ang aking ngiti pagkarating ko nang bahay. Ngayon hindi ko na kailangan pang magpanggap kay Iris. Kilala na niya kung sino ako.

Binuksan ko ang main door at naglakad sa loob. Bigla nalang sumalubong ang isang lazer beam patungo sa akin. Alisto akong tumambling para maiwasan ito. Tumama ito sa bookcase malapit sa sofa at sumabog.

Niligoy ko ang aking paningin sa paligid at hinanap kung sino ang may gawa nito. Nakita ko si kapitan Okron na pasugod sa akin.

"Inutil ka talaga!" galit na galit ang kanyang mukha.

Hinampas ko ang aking braso at nilabas ang force field. Sunod-sunod niya akong pinatamaan nang lazer beams na halos umusok ang buong sala.

"Wala kang kwentang Xyle-ver," bulalas niya habang nagpapatama sa akin ng wala sa sarili. "Tama nga ang mga impormasyong narinig ko mula sa iyo. Palpak ka at walang pakinabang. Hindi ko malubos maisip kung papaano ka naging isang guro. Sana sa isang kapaki-pakinabang na Xyle-ver nalang ini-atang ang misyong ito. Hindi sa isang tanga at bobong katulad mo,"

Nag-pintig ang tenga ko sa sinabi ni kupal. Inalis ko ang force field at tumambling palayo sa kanya. Tumigil siya sa kanyang ginagawa. Sumigaw ako at ako naman ang sunod na sumugod. Tumalon ako at dinambahan siya.

Bumagsak kami pareho sa may sofa na natumba dahil sa bigat namin. Nanginginig ang katawan ko sa galit. Anong karapatan niyang husgahan ako ng ganon-ganon nalang. Hindi niya naman alam ang nararamdaman ko kung bakit ako umayaw sa misyon.

Sinuntok ko siya sa mukha. Gumanti siya at nagpa-gulong gulong kami sa sahig. Puma-ilalim siya sa akin at sinakal ko, ganoon din ang ginawa niya.

"Isa kang tray...traydor!" pilit niyang wika. Hindi na siya halos makahinga. "Pagba-bayaran mo ang gin...ginawa mong ito sa planeta natin,"

"Sa...sabihin mo na ang lahat," nagpupuyos kong wika. Pati ako nahihirapan na rin sa pag-hinga. Kapwa naming hinihigpitan ang mga sakal namin sa isa't isa. "Hindi niyo ako mapi...mapipigilan,"

Binitawan niya ang aking leeg at alisto niyang hinampas ang kanyang braso. Ubod lakas niya akong hinawi. Nabitawan ko siya at lumipad ako patungong ding-ding. Natamaan ko ang telebisyon. Napa-ngiwi ako sa sakit. Kahit pareho kaming naka-human shell may sakit pa rin kaming nararamdaman.

Dail-dali kong hinampas ang aking braso at lumipad patungo sa kanya, muli ko siyang sinunggaban paharap. Bigla nalang kaming tumilapon patungo sa sliding door. Nabasag ang salamin at bumagsak kaming magkahiwalay sa verandah. Pinilit kong tumayo, nakita ko sa loob si kapitan Zegyr at Mamir na nakatayo.

"Mamir awatin mo si Okron," wika ni kapitan.

Susugod muli sana si Okron pero mabilis itong na-awat ni Mamir.

Lumapit sa akin si kapitan Zegyr at hinablot ako sa braso. "Tumayo ka!"

Napilitan akong tumayo, naka-kuyom ang aking palad.

"Nakakahiya kayong dalawa!" bulalas ni kapitan. Umilaw ang naka-kuyom na kamao ni Okron. Itinaas ni kapitan Zegyr ang kanyang kamay na umiilaw din. "Isa pa Okron,"

Nawala ang ilaw sa kamao ni Okron at ibinaba ito, naka-kapit sa kanya si Mamir. Galit niya itong tinulak palayo sa kanya at naglakad siya papasok sa loob. Hinarangan siya ni Avara at may sinabi ito na nagpatigil sa kanya.

"I'm sorry kapitan. Siya kasi ang nagsimula," wika ko.

Binitawan ako ni kapitan Zegyr. Naglakad siya sa loob at umupo sa stool. "Bago mo sana inilabas ang galit mo Okron, pinakinggan mo muna sana siya,"