Roommates with my bully?! •Dutch• {voltooid} (herschreven)

9.

P.O.V. Brooke
Jace en ik liggen op de bank een film te kijken. Het is een comedy, zodat we een beetje kunnen lachen.

Als de film afgelopen is, draai ik me om, zodat ik Jace aan kan kijken. "Ik moet jou ook iets vertellen" fluister ik. Hij knikt, als teken dat ik het kan vertellen.

"Toen ik 10 jaar was, had ik een zus van 14. Ze heette Amy. Ze was populair en had elke dag wel weer een ander vriendje. Mijn ouders en ik dachten dus dat het gewoon allemaal goed ging met haar, maar dat dachten we dus verkeerd. Achter haar mooie glimlach, hield ze een duistere kant verborgen. Ik kwam een keer thuis van school en ik riep dat ik thuis was. Ik wist dat Amy thuis was, maar ik kreeg geen antwoord. Ik ging in alle kamers kijken en toen ik in de badkamer keek, zag ik haar levenloos op de grond liggen. Ik belde gelijk de ambulance en daarna mijn ouders, maar het was al te laat. Ze had een overdosis aan pillen genomen, omdat ze heel erg gepest werd op het internet. Ze werd daar voor 'slet' en al die dingen uitgescholden. Op de middelbare school deed ik expres lelijke kleding aan, zodat ik zou weten hoe zij zich de hele tijd zou voelen." Leg ik het hele verhaal uit. Jace veegt een eenzame traan weg en ik glimlach zwak naar hem. "Heftig" zegt hij zacht. Ik grinnik door zijn antwoord, maar knik. "Mijn ouders en ik hebben het al kunnen verwerken. Alleen op haar verjaardag en haar sterfdag gaan we naar het graf en houden we een herdenkingsdag voor haar en gaan we allemaal dingen met z'n drieën doen." Zeg ik.

————

Ik zit op de bank met mijn laptop op schoot. "Wat ga je doen?" Vraagt Jace. "Een afspraak maken bij de kinderbescherming" antwoord ik. Meteen gaat hij naast me zitten en kijkt mee. Ik zoek het telefoonnummer en bel er dan naar.

Kinderbescherming: "Hallo, met de kinderbescherming. Waar kan ik u mee helpen?"
Ik: "Goedemiddag. Ik zou graag zo snel mogelijk een afspraak willen maken."
Kinderbescherming: "U heeft geluk, want er heeft net iemand afgebeld. U kunt om 15:30u terecht"
Ik: "Oh, dat is helemaal goed."
Kinderbescherming: "Op welke naam mag ik het noteren?"
Ik: "Wilson"
Kinderbescherming: "Het staat genoteerd. Tot vanmiddag"
Ik: "Tot vanmiddag"

"En? Wanneer kunnen we terecht?" "Vanmiddag om 15:30u" "Dat is snel" zegt hij verbaasd. "Ja. Iemand had afgebeld" Hij knikt begrijpend. "Ik ga dan even een paar spullen pakken" Ik knik. Ik sluit mijn laptop af en leg die dan weer terug in mijn kamer. Ik zie Jace in zijn kast kijken. "Lukt het?" Vraag ik. "Ja hoor" Hij sluit de deur en gooit een stapel met papieren op zijn bureau. Hij pakt een tas en stopt de meeste papieren erin. "Wat zijn dat?" Vraag ik nieuwsgierig. "Alle adoptie-papieren van Alexia en mij" legt hij uit. Ik knik, als teken dat ik het begrijp.

Rond drie uur lopen we naar de auto. Het is twintig minuutjes rijden. We stappen in de auto van Jace die hij altijd geparkeerd heeft staan in de garage onder de school. Jace start de auto en ik leg hem de weg uit.

We komen aan bij een groot, glazen gebouw. Jace parkeert de auto en dan stappen we uit. We lopen naar de balie en ik vraag naar de naam Wilson. "Mevrouw Miller zit klaar op de 8ste verdieping kamer 113." "Oké. Bedankt" zegt Jace. De man knikt en gaat verder met de volgende bezoeker.

We nemen de lift naar boven en dan komen we uiteindelijk op de 8ste verdieping. Omdat het alleen maar glazen wanden zijn aan de buitenkant, heb je een mooi uitzicht over de stad. We lopen naar kamer 113 en dan klopt Jace op de deur. "Binnen" Jace opent de deur en dan lopen we samen naar binnen. Mevrouw Miller kijkt ons glimlachend aan en loopt naar ons toe. Ze steekt haar hand uit, stelt zich aan ons voor en gaat dan weer zitten op haar bureaustoel. Wij gaan tegenover haar zitten.

"Waar kan ik jullie mee helpen?" Zegt ze glimlachend. Zij is vrolijk... "Mijn zusje en ik zijn 10 jaar geleden allebei naar een ander gezin gegaan en nu ik ouder dan 18 ben en haar mag opzoeken, zou ik graag willen weten in welk gezin ze zit" legt Jace uit. "Dat kan ik opzoeken. Heb je bewijsmateriaal" Hij knikt, pakt zijn tas en legt de papieren op tafel. Ze kijkt ernaar en vult dan een aantal dingen in op de computer.

"Je zusje woont nu bij de familie Schouten. Dat is hier 2 uur vandaan met de auto. Je kan gerust langsgaan als je wil. Het is ten slotte je biologische zusje" Jace knikt glimlachend en schudt haar hand als bedankje. Hij doet zijn papieren weer in de tas en dan zeggen we mevrouw Miller netjes gedag.

We lopen weer terug naar de auto en Jace kijkt me met een grote glimlach aan. Ik glimlach terug en hij slaat zijn arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Dankjewel" fluistert hij zacht. "Waarvoor?" Fluister ik terug. "Voor het helpen" "Geen dank"

Bij de auto aangekomen, drukt Jace me ertegenaan en drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik glimlach tegen zijn lippen en sla dan mijn armen om zijn nek heen. "Ik hou van je" zeg ik tegen hem. "Ik hou ook van jou"