Roommates with my bully?! •Dutch• {voltooid} (herschreven)

12.

P.O.V. Jace
Ik loop de kamer in en meteen zie ik mijn zusje op haar bed zitten met een boek in haar handen. Het boek lijkt wel bijna uit elkaar te vallen. Ze kijkt langzaam op, als ze de deur open en dicht hoort gaan. Ze schrikt als ze mij ziet en slaat uit reactie haar armen om haar opgetrokken benen heen en legt ze haar hoofd op haar knieën. "Doe me geen pijn, alstublieft" zegt ze bang. "Hey hey. Ik doe je niks" zeg ik snel.

Ik wil haar nu zó graag in mijn armen nemen...

Ik loop voorzichtig naar haar bed toe en ga naast haar zitten. Ik zit stil naast haar, zodat ze weet dat ik haar niks doe. Als ze naar me opkijkt, glimlach ik. "W-wat doet u in mijn kamer?" Vraagt ze zacht. "Zeg alsjeblieft gewoon 'je'. Ik ben nog maar 19 jaar" zeg ik grinnikend. Er verschijnt een zwakke glimlach op haar gezicht en ze knikt. "Je moet niet gaan schrikken oké, het is best wel heftig" zeg ik. Ze knikt, maar niet overtuigend. "Je bent mijn zusje, Alexia" zeg ik met een kleine glimlach. "W-wat?" Zegt ze mompelend. "D-dat kan niet" zegt ze, terwijl ze met haar hoofd schudt. Ik slik, maar haal de foto uit mijn broekzak, waar ik met mijn ouders en Alexia op sta. Ik geef de foto aan haar en ze staart ernaar.

Ik zie een traan langzaam over haar wang heen biggelen. Ik wrijf de traan met mijn duim weg. Ze kijkt me aan en daarna slaat ze haar armen stevig om mijn nek heen. Ik sla mijn armen om haar middel heen en ga met één hand door haar haren heen. "H-het is h-hier zo v-vreselijk" snikt ze. "Dat weet ik. Ik zag het al meteen toen ik hier aankwam" fluister ik in haar oor. "Mama, nou mijn pleegmoeder, is echt niet menselijk" "En je pleegvader?" Vraag ik. "Ze is alleenstaand"

Ze trekt zich terug uit de knuffel. "Ben je alleen?" Vraagt ze aan mij. "Nee, mijn vriendin is bij je broertje aan het kijken" "Dan hoop ik dat ze er goed mee kan omgaan. Hij komt bijna niet van zijn kamer af en ik heb hem nog nooit zien lachen. Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan" zegt ze verdrietig. Ik sla een arm om haar schouder heen. "Je bent nog jong, Alex. Je kan er niks aan doen" zeg ik. Ze kijkt me met een dankbare glimlach aan. "Ga jij Brooke, mijn vriendin, en je broertje halen? Dan pak ik alvast wat spullen in" Ze knikt goedkeurend en staat op.

Ik zoek naar een koffer of tas. Ik vind uiteindelijk een koffer onder haar bed. Ik gooi die op het bed en ga op zoek naar allerlei dingen die ze mee moet nemen. Ik stop al haar boeken voorzichtig in de koffer. Ik pak een paar kledingstukken die ik erin doe (ze krijgt natuurlijk nieuwe kleding van ons) en alle persoonlijke spullen die ik in haar kamer zie staan.

De deur gaat weer open en ik zie daar Brooke staan met een heel schattig jongetje in haar armen. Alexia staat verlegen naast hen. Het jongetje kijkt heel bang om zich heen en kijkt mij vooral bang aan.

Ik loop naar ze toe en ga naast Brooke staan, zodat ik hem aan kan kijken. "En hoe heet jij?" Vraag ik lief. "Tim" zegt hij zacht, terwijl hij naar beneden kijkt van verlegenheid. "En hoe oud ben je?" Hij steekt zijn vier kleine vingertjes op. "Je bent dus al een grote jongen" zeg ik grappend. Hij kijkt me weer aan met een zwakke glimlach en knikt.

P.O.V. Brooke
Alexia en Jace zijn al naar beneden, terwijl ik met Tim terug naar zijn kamer loop. "En wat wil jij allemaal meenemen?" Vraag ik aan hem. Hij wijst naar zijn beertje, die ik op de grond had gelegd. Ik pak hem op en geef het aan hem. "Nog meer speelgoed?" Vraag ik. "Nee. Dat heb ik niet" zegt hij zacht. "Dan gaan we dat snel halen" zeg ik. Hij kijkt me met een grote glimlach aan. "Echt?" "Ja. Echt waar" zeg ik.

Tim en ik, eigenlijk ik met Tim in mijn armen, lopen naar beneden. Ik kijk nog één keer naar de woonkamer, waar hun 'moeder' nog steeds op de bank ligt te slapen. "Waar gaan we heen?" Vraagt Tim bang aan mij. "Want als Alexia en ik weg zijn wordt mama heel erg boos" zegt hij als uitleg. "Jace en ik nemen Alexia en jou mee naar ons huis. Mama kan dan niet boos worden, oké?" Zeg ik. Hij knikt, nog niet helemaal overtuigend.

Alexia staat ook een beetje ongemakkelijk in de gang, terwijl ze bang naar haar pleegmoeder kijkt. "Nog gefeliciteerd met je verjaardag" zeg ik met een glimlach. "Dankjewel" zegt ze terug met een glimlach.

We lopen het huis uit, naar Jace' auto. Tim kijkt met grote ogen naar de auto. "Die is mooi" zegt hij, wijzend naar Jace' auto. "Dankjewel Tim" zegt Jace, glimlachend. Jace opent de auto en ik zet Tim in de auto.

We hebben natuurlijk nog geen kinderstoel, maar het moet maar voor deze ene keer.

Als ik zijn riem om heb gedaan, leg ik mijn jas weer over zijn benen heen. Ik weet niet waar zijn broeken zijn, maar ik kon ze niet vinden.

Jace en ik stappen ook in de auto. "Hoe lang is het rijden?" Vraagt Alexia, terwijl ze dromend naar buiten kijkt. "2 uurtjes. Het is wel een mooie route" zeg ik. "Ik ben nooit verder gekomen dan school" zegt ze. "Dan ga je nu heel veel van Nederland zien" zeg ik met een glimlach. "Ik ben nog nooit uit deze straat geweest" zegt Tim, om zich aan te sluiten bij dit gesprek. "Dan ga jij al helemaal veel Nederland zien. Ga je zometeen allemaal zeggen wat je hebt gezien?" Vraag ik grinnikend. Hij knikt met zijn hoofd.