Roommates with my bully?! •Dutch• {voltooid} (herschreven)

31.

P.O.V. Jace
Ik word uit mezelf wakker in het lekkere bed. Ik rek me voorzichtig uit en draai me dan om naar Brooke die nog vredig ligt te slapen. Ik doe een pluk haar achter haar oor, waardoor ik goed zicht heb op mijn prachtige meisje. Ik druk een zachte kus op haar voorhoofd en stap dan het bed uit, zonder haar wakker te maken.

In de keuken maak ik een makkelijk, maak lekker ontbijtje voor ons klaar. Ik wil even gezellig ontbijten met z'n tweeën en niet met allemaal andere vreemde mensen erbij.

Ik hoor voetstappen de woonkamer binnenkomen en kijk op. Ik zie Brooke staan met een slaapkop. "Goeiemorgen" zeg ik glimlachend. "Hey" zegt ze zacht, terwijl ze naar mij toe komt lopen. Ze legt haar hoofd tegen mijn rug aan. "Moe?" Vraag ik. "Ja. Ik kan de eerste dag nooit slapen op een ander bed" zegt ze. Ik knik begrijpend.

We gaan aan de eettafel zitten en ik schuif het bord, met twee witte broodjes met ei, naar Brooke toe. "Dankjewel" "Graag gedaan" We beginnen in stilte te eten en ik geniet van mijn eigen creatie. Het is zo slecht nog niet...

————

Brooke en ik lopen samen over het strand heen. Ik heb haar hand vast en ze gaat met haar voeten door het zand heen. "Ik hou van het strand" zegt ze glimlachend. "Ik ook. Het geeft altijd zo'n rustig gevoel" zeg ik. Brooke knikt instemmend. "Wat denk jij dat er met ons samen zou zijn gebeurd als we Alexia en Tim nu niet hadden?" Vraagt ze aan mij. Ik denk even na. "Ik weet zeker dat we dan nog gewoon op onze school zaten met onze college's. Hoezo?" Ze haalt haar schouders op. "Het is gewoon in, niet eens, een jaar zo snel gegaan en dan ga ik denken aan die pleegmoeder van Alexia en Tim. Wat er nu is gebeurd met haar enzo" Ik laat Brookes hand los en sla mijn arm om haar schouder heen. "Je moet je niet zo druk maken over die pleegmoeder. Ze heeft ze niet goed behandeld en misschien is ze nu wel op zoek naar een baan, want ze heeft geen inkomen meer" zeg ik. "Ik weet dat ik daar niet over moet denken, maar het gaat vanzelf." Ik knik begrijpend. "Dat snap ik."

————

Brooke en ik lopen samen naar het restaurant toe hier op het park. "Goedenavond. Hoe kan ik jullie helpen?" Zegt de serveerster met een lieve glimlach. "Ik had gereserveerd op de naam Spike" zeg ik. De vrouw kijkt even op haar papiertje en knikt dan. "Volg mij maar" Brooke en ik lopen achter de vrouw aan en gaan dan aan de aangewezen tafel zitten. "Kan ik ook alvast wat te drinken inschenken?" "Doe voor mij maar een cola" zeg ik. "Een Ice-Tea green alsjeblieft" zegt Brooke als de serveerster als ze haar vragend aankijkt. "Oké. Komt eraan" Brooke en ik knikken en dan loopt ze weg.

P.O.V. Brooke
Mijn telefoon gaat af en ik neem op. Het blijkt face-time te zijn, want ik krijg een huilende Alexia op mijn beeldscherm. Ik sein naar Jace dat ik even naar buiten ben en hij knikt. "Hey. Wat is er?" Vraag ik bezorgd. Ze begint nog harder te huilen. Ik kan hier echt niet tegen... "Huil maar even uit" zeg ik zacht.

"I-ik wil h-hier weg" zegt ze snikkend. "Is er wat gebeurd?" Ze haalt haar schouders op. "Je kan het aan mij vertellen hè" moedig ik haar aan. "Hij h-heeft me a-aangeraakt" zegt ze angstig. "Wie is 'hij'?" Vraag ik bezorgd. Niemand komt aan mijn schoonzusje! "De
b-broer van A-allison" "Is hij nu weg?" Ze knikt. "Als hij er is, moet je me weer bellen oké. Ga maar even slapen om rustig te worden" zeg ik. Ze knikt. "Doei" mompelt ze. "Doe rustig aan schat. Ik zie je snel weer" Ze knikt weer en hangt dan op.

Ik loop snel naar binnen ga weer tegenover Jace zitten. "We gaan, als we ons drinken ophebben, meteen weg" zeg ik. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij, terwijl hij mijn handen vastpakt. "Die broer van Allison is niet goed. Hij heeft met z'n vieze poten aan Alexia gezeten" zeg ik met ingehouden woede en knijp in Jace' handen. Als hij dit hoort, knijpt hij terug. Hij drinkt snel zijn drinken op en ik doe hetzelfde. "Ik ga haar daar nu weghalen. Ze heeft al teveel meegemaakt en dit kan daar absoluut niet bij." Zegt hij. Ik drink ook mijn drinken op en loop naar Jace toe om hem een beetje te kalmeren. "We gaan naar haar toe oké. Hij is er nu niet"

We zitten in de auto en alles is weer ingepakt. Het is natuurlijk jammer dat we niet nog een dagje hebben, maar Alexia is belangrijker. "Ik wil haar echt in mijn armen houden nu" zegt Jace. "Dat kan je zo doen" zeg ik. Hij knikt instemmend.

————

We staan voor het huis van Allison. Jace en ik stappen uit de auto en lopen naar de voordeur toe. Jace belt aan en al snel wordt de deur open gemaakt door de moeder van Allison. Ze kijkt ons verbaasd aan. "Hoi. Ik dacht dat jullie Alexia morgenavond pas op kwamen halen?" Zegt ze. Ik knik instemmend. "Ze belde mij huilend op. Uw zoon zat aan haar" zeg ik moeilijk. Ze kijkt ons geschrokken aan. "Kom maar binnen. De logeerkamer is de achterste deur rechts" Wij knikken en lopen naar binnen. We lopen naar boven en Jace opent de deur van de logeerkamer. Ik hoor Alexia zachtjes snikken en Jace loopt meteen naar haar toe. Hij gaat naast haar op bed zitten en Alexia kijkt op. Als ze haar broer ziet, slaat ze meteen haar armen om hem heen en begint ze luid te snikken. "Wat is er?" Hoor ik Allison zacht aan mij vragen. "Ze heeft net wat meegemaakt, maar ik denk dat het zo wel weer goed gaat" lieg ik, want ik wil niet dat ze haar broer eng gaat vinden. Ze knikt goedkeurend. "Oké" zegt ze zacht.