Roommates with the badboy

Hoofdstuk 13: doelwit en problemen

Jake Adams:

Ja, je kan me zien als een badboy. Ik gebruik meisjes en dump ze een dag later. 'Heerlijk'

Waarom ben ik zo geworden?

Het verleden, dat heeft iets in mij gebroken, nou eerder gezegd gebouw. Want er staat een muur rondom mijn hart. Het is lastig om daarbij te komen, bijna onmogelijk. Tot nu toe is dat niemand gelukt.

Mijn vader heeft tegen mij gezegd dat ik socialer zou moeten worden naar meisjes. Hij moest eens weten hoe social ik met meisjes ben. Daarom heeft mijn vader geregeld dat ik mijn appartement op het internaat moet delen met een meisje Anne Gray.

Je kan over haar veel dingen zeggen. Ik kan je één ding vaststellen: Ze is het mooiste meisje dat hier op dit internaat rondloopt.

Ze is gewoon puur haarzelf, niet zoals die barbie's met 10 kilo make-up op hun gezichtjes. Die barbie's zijn wel ergens anders goed voor.

Anne Gray, je bent mijn nieuwe doelwit. Bij deze gewaarschuwd.

Anne Gray:

Eindelijk pauze! Jemig die twee eerste uurtjes waren vreselijk. Ik word gek van Jake! Hopelijk houd het snel op.

Samen met Dana, Scarlet en Liv loop ik naar de kantine, we kiezen een plekje uit en gaan zitten.

'Nou tot nu toe hoe bevalt het?' Vraagt Liv belangstellend.

'Ehh nou ja die Jake is echt irritant, maar voor de rest bevalt het me echt.' Zeg ik enthousiast.

'Nou dat is mooi.' Glimlacht Liv naar me.

'Ik ben blij dat ik gewoon al twee nieuwe vriendinnen heb gemaakt.' Zegt Scarlet vrolijk.

'Ja ik ook.' Zegt Liv met een big smile op haar gezicht.

'Yo ik ga even naar de wc, halen jullie alvast wat drinken?' Vraag ik.

'Ja komt goed.' Zegt Dana.

Snel loop ik naar het toilet, eenmaal aangekomen doe ik mijn ding. Ik was mijn handen en loop weer terug. Tenminste dat dacht ik want ik word snel meegetrokken een conciërge hok in.

'Hallo? Wie ben jij?' Vraag ik angstig.

'Wacht even.'Bromt de persoon.

Ik hoor geritsel en dan word ik verblind door een fel licht. Ik probeer de persoon aan te kijken maar dat gaat lastig door het licht, wanneer ik eindelijk wat meer kan zien, schrik ik.

'Luc, wat doe jij hier? Waarom heb jij mij dit kamertje ingeduwd?'

Tientallen vragen slinger ik naar Luc zijn hoofd.

'Zusje, rustig! Ik wil alleen mijn excuses aanbieden. Ik had niet zo tegen jouw mogen schreeuwen. En ik vind de gedachte naar dat ik je bang heb gemaakt, kun je me vergeven?' Zegt Luc verdrietig, maar gemeend.

Ik twijfel voor een paar seconden wat ik moet zeggen. Maar ik heb geen zin in ruzie, en het is goed dat hij het goed probeert te maken. Alhoewel je zusje in een conciërge hok duwen is niet helemaal zoals het hoort maar ja..

'Anne?' Met een vragende blik kijkt Luc me aan.

'Ja, het is al goed.' Zeg ik zachtjes.

Ik loop naar Luc en knuffel hem. Stevig knuffelt hij me terug. Voorzichtig maak ik me los van de stevige knuffel.

'Ik moet weer gaan, zal ik vanavond naar jouw appartement komen.' Vraag ik. 'Dan kunnen we gezellig een film kijken.' Zeg ik enthousiast.

Luc begint te lachen.'

'Ja is goed alleen kan het bij jouw?'

'Hoezo? Geheimen?' Vraag ik nieuwsgierig.

'Nee, maar de vriendin van mijn kamergenoot Liam, komt op bezoek en daar wil je niet bij zijn.'

'Oké kom je dan om acht uurbij mij? Vraag ik. 'Ja top, ik zal er zijn. Mag ik trouwens een paar vrienden meenemen?'

'Hoeveel?' Vraag ik zenuwachtig.

'Ehh drie of vier zoiets.' Zegt Luc grijzend.

'Maar dan nodig ik Dana ook uit.'

'Is goed, tot vanavond zusje!' En met die woorden loopt Luc de deur uit.

Ik weet niet hoe snel ik uit dit hok moet komen.

Snel loop ik terug naar onze tafel.

'Waarom duurde dat zo lang?' Vraagt Liv.

'Ehh ik werd in een conciërge hok geduw.'

'Wat? Door wie?' Gilt Dana kwaad.

Ik begin te lachen van Dana haar plotselinge gil.

'Door mijn Luc.'

'Wie is dat?' Vraagt Liv

'Mijn broer.'

'Heb jij een broer?' Vraagt Scarlet.

Ja hij heet Luc en is 18.'

'Is hij knap?' Vraagt Liv giechelend.

'Wie is knap?' Zegt een stem die in maar al te goed herken.

Hoi!

Van wie zal die stem zijn?

Er zal snel weer een update komen!

XX ME

"Gecontroleerd op spelling!"