Roommates with the badboy

Hoofdstuk 49: stilte en schok

Anne Gray:

'We krijgen een kindje.' Zeggen Jake en ik tegelijk. 

Stilte.

Stilte.

Stilte.

'Mam, pap?' Vraag ik onzeker. Ik knijp van zenuwen in Jake's hand.

'Jullie krijgen wat?' Vraagt mijn vader. Met zo'n blik van; ik kan ieder moment flauwvallen.

'Jullie worden opa en oma.' Zeg ik zacht.

Dan uit het niets barst mijn moeder in tranen uit. 

'Mam? Is het dan zo erg?' Vraag ik geschokt.

'Ik word oma.' Zegt ze verward. Ze staat op en loopt in het rond. 

'Marie ga nou eens even rustig stil zitten.' Zegt mijn vader.

'Anne, is dit zo'n prank ofzo? De jeugd van tegenwoordig doet dat namelijk tegenwoordig.' Zegt mijn vader fronsend.

'Dit is echt, ik ben 12 weken zwanger.' Zeg ik, ondertussen rollen de tranen ook over mijn wangen. Ik weet niet of het van blijdschap of verdriet is.

'Kunnen jullie niet gewoon blij voor ons zijn?' Zegt Jake die duidelijk geïrriteerd is.

'Lieverds ik ben ontzettend blij voor jullie.' Zegt mijn moeder.

'Deze tranen zijn van blijdschap.' Vervolgd ze haar zin

'Pap, hoe denk jij erover?' Vraag ik zachtjes

'Nou ik vind het erg leuk! Maar zijn jullie niet een beetje jong?' Vraagt mijn vader.

'Nee hoor.' Zegt Jake 'Wij redden ons wel!'

'Klopt! Jake heeft een baan gevonden bij één of ander groot zakenbedrijf, het heeft een goed salaris dus dat komt goed.' Zeg ik.

'Ik ben een beetje in een schok.' Zegt mijn moeder.

'Maar je bent toch blij voor ons?' Vraagt Jake.

'Ontzettend blij, wanneer krijgen jullie het geslacht te horen?' Vraagt mijn moeder.

'Over een paar weken, maar we gaan waarschijnlijk een gender reveal houden.'

'Wat is dat?' Vraagt mijn vader.

'Een feest en dat feest draait om het geslacht,  en dan heb je een leuke manier waarop je het geslacht bekend maakt, bijvoorbeeld een taart doorsnijden en de vulling is dan roze of blauw of een ballon kapot prikken met roze of blauwe confetti.' Zeg ik enthousiast.

'Oh? Nou ik ben benieuwd! Je nodigt ons wel uit toch?' Vraagt mijn moeder.

'Tuurlijk.'

'Oh lieverd, wij moeten gaan de vergadering gaat beginnen.'

'Oh oké mam succes.' Zeg ik teleurgesteld.

Maar ja wat had ik dan verwacht? Werk is werk, tenminste voor mijn ouders.

'Dag lieverd.'

De verbinding is verbroken.

'Zo dat is gedaan.' Zegt Jake opgelucht.

Maar ik voel me alles behalve opgelucht.

'Hey, wat is er nou?' Vraagt Jake bezorgd, hij trekt me naar zich toe.

'Hmm, ik weet het niet.' Zeg ik eerlijk.

'Babe, er is wat.' 

'Ik had een andere reactie verwacht van mijn ouders.' 

'Het is niet de beste reactie ooit, dat moet ik toegeven.' Zegt Jake hij drukt een kus op mijn kruin.

'Ik moet ophouden met zeuren, het gaat nu over ons en dat is belangrijk voor me.' Zeg ik terwijl ik met een verliefde blik naar Jake kijk.

'Je zeurt helemaal niet schatje.' Jake streelt mijn buik.

Paniekerig komt Dana binnenlopen. 

'Daan, gaat het goed?' Vraag ik bezorgd.

'Ja, nee, nou.' Hakkelt Dana terwijl ze bezorgd om zich heen kijkt.

'Doe nou eens even rustig.' Zegt Jake.

'En vertel ons wat er is.'

'Mila is haar knuffeltje kwijt en nu wil ze niet slapen dus ik loop te zoeken! Dus staar me niet zo aan te staren. Help me liever mee!' Zegt Dana.

Ik moet mijn best doen om het niet uit te proesten van het lachen. Ik zie dat Jake ook er moeite mee heeft.

'Help nou.' Roept Dana hysterisch.

'Jaja kom al.' Ik sta op en zoek naar het verloren knuffeltje.

Jake staat ook op en helpt mee.

Maar het knuffeltje blijft zoek.

Tring

Ik doe wel open zeg ik

Ik open de deur.

'Hallo zusje.'

Hoiii 

Ik wil iedereen heel heel heel erg bedanken voor alles. We staan op zoveel dingen in trending en hebben 16.1K lezers gehaald. Dankjewel!

Nieuwe update: 17 augustus of eerder!

XX ME