Roommates with the badboy

Hoofdstuk 43: nooit en flikker

Jake Adams:

Wanneer ik het parkeerkaartje heb betaalt loop ik naar de auto. Vreemd, ik zie Anne daar niet staan. Geduldig wacht ik. Misschien moest ze naar het toilet? Of was ze iets vergeten en is ze terug gegaan naar Dana en Aiden. Ik check mijn telefoon, geen appjes of gemiste oproepen van Anne. Oké ik maak me nu toch wel zorgen over Anne. Ik probeer haar te bellen maar ze neemt niet op. Ik weet zeker dat er nu toch echt wel iets speelt.

Ik ren het ziekenhuis weer in, op weg naar de kamer van Aiden en Dana. Ik ruk de deur open. Verschrikt kijken ze me aan. 'Jake? Ik dacht dat jullie weg gingen?' Zegt Aiden. 'Ja dat dacht ik ook maar ik ben Anne kwijt.' Zeg ik. 'Je bent Anne kwijt? Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar?' Vraagt Dana. 'Nou ik moest het parkeerkaartje betalen dus Anne zou wachten bij de auto, alleen toen ik terug kwam was ze er niet. Ik heb ook geen oproepen van haar gemist of appjes.' 'Hmm dat is niks voor Anne, die laat wel weten waar ze is.' Zegt Dana. 'Ja klopt dus ik dacht misschien is ze op het toilet of was ze iets vergeten bij jullie.' Zeg ik. 'Het spijt me maat, maar ik heb haar niet meer gezien.' Zegt Aiden met een spijtig blik. 'Oké, ik ga weer verder zoeken.' Zeg ik, ik ren de deur uit. 'Succes!' Zegt Dana.

Wat moet ik nu doen? Ik kan toch niet alle toiletten van het ziekenhuis door gaan zoeken? Ik loop naar de balie van het ziekenhuis en vraag of ze Anne hebben gezien, ik laat ze een foto zien van haar. 'Sorry maar die heb ik niet gezien, misschien is ze naar huis gelopen?' Zegt de vrouw achter de balie. 'Nee dat zou ze me wel vertelt hebben.' Zeg ik een beetje boos.

Verslagen loop ik het ziekenhuis uit. Ik wil de auto in stappen maar ik word tegengehouden door geroep.

'Jongeman, Jongeman?' hoor ik iemand roepen. Ik zie een oude vrouw op me af lopen. 'Ja mevrouw?' Zeg ik. 'Jij zoekt toch een meisje met blond haar en van die heldere blauwe ogen? 'Uhm ja die zoek ik inderdaad, denk ik.' Zeg ik, ik laat de vrouw een foto zien van Anne. 'Ja dat is het meisje die ik gezien heb!' Zegt de vrouw. Ze heeft Anne gezien! 'Mevrouw u moet me vertellen waar ze heen ging!' Zeg ik smeekend. 'Ach jonge ik wou dat ik het wist.' Zegt de vrouw verdrietig. 'Mevrouw wat is er met haar gebeurd?' Zeg ik. 'Nou ze liep naar de auto toe, maar toen kwam er uit het niets een man op haar af, die greep haar bruut en is met haar er vandoor gegaan, het meisje gilde en schopte waar ze maar kon maar het was al te laat die man was te sterk.' Zegt de vrouw. 'EN U HEEFT NIKS GEDAAN?' Zeg ik boos. 'Natuurlijk wel jongeman, ik heb geroepen dat hij haar los moest laten maar dat hoorde hij niet door dat het meisje gilde en zoals u ziet ben ik slecht ter been dus ik kon niks anders, het spijt me.' Zegt de vrouw spijtig. 'Heeft u gezien waar ze heen gingen?' Vraag ik wanhopig. 'Nee ik heb geen idee, ik ben ze uit het oog verloren, maar als je me nu even wil excuseren ik heb een afspraak bij het ziekenhuis.' Met die woorden loopt de oude vrouw weg.

Dit is niet goed.

Uit boosheid geef ik een random auto een trap, die luid begint te piepen. Shit. Ik loop snel naar mijn auto en rij weg.

Hoe kom ik in vredesnaam erachter waar Anne is?

Natuurlijk! Hoe kon ik zo dom zijn? Ik pak mijn telefoon en zoek de locatie van haar telefoon op. Gevonden! Ik tik het adres in op de navigatie, die geeft aan dat het een uur rijden is. Geen tijd te verliezen dus.

Wanneer ik op de locatie aankom. Parkeer ik de auto en zoek het gebouw waar Anne zich bevind.

Gevonden, het is een oud en verlaten gebouw. Ik voel de woede in me opborrelen degene. Die dit Anne heeft aangedaan is nog lange niet jarig. Ik trap de deur open, wat niet moeilijk is want die deur is zo verrot als maar kan. Ik loop naar binnen. 'Anne? Waar ben je?' Roep ik.

'Hoe kom jij hier nou?' Zegt een stem. Ik draai me met een ruk om. 'Mika? Wat doe jij hier?' Zeg ik verbaasd. 'I-i-k eh ja wat doe ik hier eigenlijk?' Zegt Mika stotterend en met een rood hoofd. Opeens begint het kwartje te rollen. 'Heb jij Anne hierheen gebracht?' Zeg ik woedend. 'Eh tja ik denk dat je dat zo kan noemen.' Zegt Mika vals. Zo hard als ik kan trap ik hem in zijn buik. Kreunend valt Mika op de grond. 'DIT FLIK JE HAAR NOOIT MEER' Zeg ik kwaad.

Ik laat Mika liggen en ga op zoek naar Anne. Ik heb alle deuren al kapot getrapt behalve deze. 'Anne? Anne? Alsjeblieft ze me dat je hier bent.' Bezorg kijk ik naar binnen. En daar zit ze in een de hoek op een oud matras; mijn Anne.

Hey!

Eindelijk weer wat spanning het heeft even geduurd.

Ik heb besloten om nog gewoon met dit boek door te gaan, ik heb nog genoeg ideeën dus dat komt goed!

Nieuwe update: 29 juli of eerder!

XX ME