Roommates with the badboy

Hoofdstuk 52: mediteren en snurken

Anne Gray:

Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk naast me en zie een slapende Jake liggen. Zijn arm ligt beschermend om me heen

Ik kijk aan de andere kant en ik zie een slapende Aiden op de grond liggen.

Wacht wat?

Ik zie een slapende Aiden liggen?

'Aiden!' Roep ik zachtjes.

'Aiden!' Roep ik net iets harder.

Nog steeds geen reactie.

Ik probeer me los te maken van Jake maar dat is gewoon onmogelijk.

Met mijn arm kan ik net niet bij hem komen nou ja dan maar met mijn voet.

Uit alle macht probeer ik mijn voet in de buurt van Aiden te brengen. Ik geef mijn voet een zetje en ik raak zijn arm. Het lijkt te werken want Aiden draait zich om.

'Huh? Wat.' Zegt Aiden slaapdronken.

'Wat doe jij in hemels naam in onze kamer?'

'Hey jij bent Dana helemaal niet.' Zegt Aiden verbaasd

'Komt er ook één achter, nogmaals wat doe je hier.'

'Wacht dan moet ik even heel erg goed nadenken.'

Aiden gaan in een mediterende houding zitten en maakt van die hamm geluidjes

Dit ziet er belachelijk dom uit maar het is ook wel hilarisch.

'Aiden stop dit gaat je echt niet helpen.' Zeg ik lachend

'Anne, mijn lichaam moet één worden met mijn geest.'

'Aiden dit is echt niet goed.'

'Ja nu ben ik uit mijn concentratie gehaald. De verbinding is verbroken ik ga Dana zoeken.'

Zogenaamd beledigd staat Aiden op en loopt weg. Mij lachend achterlaten.

'Hmm wat is er Anne.' Zegt Jake duf.

'Niks, probeer nog maar wat te slapen.' Ik wil het bed uitstappen maar word tegen gehouden.

'Nee blijf alsjeblieft.' Smeekt Jake.

'Oké, kun je me heel even loslaten dan kan ik me bijdraaien.'

'Sure.'

Ik draai me zodanig om dat ik Jake zijn gezicht kan zien.

'Goodmorning sunshine.' Zegt Jake met zijn zwoele ochtendstem.

'Je bedoelt zeker goodmorning onweer.'

'Nope, goodmorning sunshine.'

'Jij bent te lief.'

'I know.' Zegt Jake lachend.

'Oh ja, je maat Aiden heeft hier vannacht blijkbaar op de vloer geslapen.'

'Ja dat weet ik.' Zegt Jake.

'Oh en dat hoef ik niet te weten?'

'Anne, je sliep zo vredig ik kon het niet over mijn hart krijgen dat ik je wakker zou maken.' Zegt Jake die met mijn haar speelt.

'Oké, maar waarom was Aiden hier dan?' Vraag ik benieuwd.

'Dana had hem weggestuurd omdat hij snurkte.' Zegt Jake lachend.

'Oh nu komt de aap uit de mouw.'

'Nou in ieder geval, om een uurtje of drie kwam hij aankomen lopen met zijn kussen en dekbed en toen vertelde hij wat er gebeurd was en of hij hier dan mocht slapen. Dus ik zeg ga dan op de bank slapen want ja je snurkt en dan hebben wij er ook last van maar dat vond hij zo ongezellig.' Zegt Jake.

'Typisch Aiden.' Zeg ik lachend.

'Klop klop.' Zegt Aiden.

'Ja kom maar binnen.'

'Is het veilig of moet ik mijn ogen bedekken?' Zegt Aiden.

'Het is veilig.' Zegt Jake.

'Oké weet je dat honderd procent zeker?' Vraagt Aiden.

'Ja.' Zeg ik.

'Ik krijg zo'n beeld niet snel van mijn netvlies af.' Zegt Aiden.

'Kom nou gewoon binnen of ga gewoon weg ik ga niet tien keer ja zeggen als ik nee bedoel.' Zeg ik ongeduldig.

'Oké oké.' Aiden komt binnen lopen met een dienblad in zijn handen.

'Aiden je bent een held.' Zegt Jake.

'Hoezo?' Vraagt Aiden.

'Nou ik vind het heel erg attent van je dat je ons ontbijt op bed komt brengen.' Zegt Jake.

'Oh, je dacht dat dit voor jullie was?' Zegt Aiden lachend.

'Het spijt me om je uit die droom te helpen, het is namelijk voor mezelf. Ik dacht laat ik eens gaan ontbijten bij jullie.'

'Aiden, sukkel. Geef Jake en Anne hun ontbijt.' Zegt Dana die met Mila op haar arm binnen komt lopen.

'Oké.' Zegt Aiden.

Met het overvolle dienblad komt hij op ons af.

Als dat maar goed gaat.

'Alsjebl-' Zegt Aiden en hij struikelt over mijn pantoffels.

'Aiden nee.' Gil ik.

Op zo'n dramatische manier valt Aiden op ons bed met dienblad en al.

Dana ligt alweer half lachend op de grond.

Jake en ik zien eruit alsof we een voedselgevecht hebben gehouden.

En Aiden ligt op ons bed

'Aiden jij bent echt een klungelsmurf.' Zeg ik hoofdschuddend.

'Oeps.' Zegt Aiden.

'Haha, dit is echt geweldig, kijk Mila dat is jou vader!' Zegt Dana lachend.

'Eh Anne je hebt daar een beetje eten.' Zegt Aiden wijzend naar mij.

'Een beetje? Ik zit eronder!' Roep ik.

'Aiden wil je een knuffel?' Vraagt Jake.

'Nee hoor.' Zegt Aiden die ons bang aankijkt.

'Weet je dat zeker?' Zeg ik terwijl Jake en ik elkaar grijnzend aankijken.

'Ja heel zeker.'

'De Hypotheker.' Zegt Dana lachend.

'Tja Anne en ik denken dat je wel een knuffel kan gebruiken.'

Aiden staat op en loopt langzaam naar de deur.

Dit is voor ons het moment om als een gek achter hem aan te gaan.

Gillend rent Aiden weg. Terwijl Jake en ik hem achterna zitten.

'Ik ben onschuldig.' Zegt Aiden.

'Jaja.'

Wanneer Aiden geen kant meer op kan. Lopen Jake en ik langzaam op hem af.

'Groepsknuffel!' Roept Jake.

En we knuffelen samen Aiden.

'Oké dit verdiende ik.' Zegt Aiden lachend.

'Kijk Mila, dit is nou jou familie een beetje heel erg gek maar ontzettend grappig.' Zegt Dana.

'Babe ik denk dat er nog iemand is die een knuffel wilt.' Zegt Jake grijzend.

Hoii!

Ik wil jullie allemaal even heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes! Daar word ik ontzettend vrolijk van. En we hebben bijna de 30K. Wauw..!

Nieuwe update: 28 augustus of eerder!

XX ME