"Taeyeon..!!"
Hyoyeon ခုံခေါက်ကာ taeyeon ရဲ့အာရုံကို သူစီရောက်အောင်လုပ်၏။
"အင်းပြော hyo!!"
"ဒီတစ်ေခါက် Vietnam သွားမဲ့
ကိစ္စကြောင့်နင်စိတ်ညစ်နေတာလား?
ခါတိုင္း chairman ကိုယ္တိုင္သြားေနၾကဆိုေတာ့ သူမ႐ွိတဲ့အခ်ိန္နင္သြားဖို႔
အေၾကာင္းဖန္လာတာပါ!!"
"ငါသိပါတယ္..ငါစိတ္ပူတာတစ္ခုက
ငါ့သမီးအတြက္ဘဲ..!! သူတစ္ခါမွငါနဲ႔ခြဲဖူးတာမဟုတ္ဘူး!ၿပီးေတာ့
အခုသြားမဲ့ေနရာက..ဆက္သြယ္ေရး
မေကာင္းတဲ့အတြက္..သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ေပး
ခ်င္ရင္ေတာင္..အခြင့္အေရးမရဘူး.."
Taeyeon သက္ျပင္းခ်ၿပီး ခံုကို တေတာက္ေတာက္ႏွင့္ေခါက္ေန၏။
သူ႔သမီးအား တစ္ေယာက္တည္းးမထားခဲ့လိုေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္မသြားမျဖစ္သည့္အေရးႀကီး ကိစၥျဖစ္၍
Taeyeon အတြက္အခက္ေတြ႔ေနသည္။
"စိတ္ညစ္တယ္ဟာ..!!"
Taeyeon မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ ညည္းတြား
သည္။
"Taeyeon!!ငါဒီစကားမေျပာသင့္တာကို
ငါသိပါတယ္..၊ ဒါေပမဲ့ hyunnie အတြက္ေတြးၿပီးေျပာပါရေစ.!! Tiffanyကို
အကူအညီေတာင္းၾကည့္ပါလား..!!"
Taeyeon ပိတ္ထာသည့္မ်က္လံုးမ်ားဖြင့့္ကာ hyoyeon အားစိုက္ၾကည့္သည္။
"Sorry!!! ငါကအၾကံေပးရံုပါ..ဘယ္ေလာက္ဘဲ သူhyunnie ကမခ်စ္ဖူးေျပာေျပာ သူက အေမေလ၊ ကိုယ့္သားသမီး
မခ်စ္တဲ့မိဘ..ေလာကမွာ႐ွိပါ့မလား?"
"႐ွိတယ္!!tiffanyလိုလူမ်ိဳးက သူ႔သားသမီးသူမခ်စ္ဘူး"
"နင္ tiffanyနဲ႔ဘယ္နခါအိပ္ဖူးလဲ!!"
"ဘာ!!"
Hyoyeon ၏စကားက taeyeon
ကိုလန္႔ေစသည္။
"Arr! Sorry ငါဆိုလိုခ်င္တာက
သာမွန္ လင္မယားေတြလို.. ကုတင္တစ္ခု
တည္းေတာင္ အတူတူမအိပ္ၾကဘဲနဲ႔
ဘာလို႔ တစ္ထစ္ခ်ဆံုးျဖတ္ေနတာလဲ..
Hyunnie အတြက္ သူ႔အေမအခ်စ္ခံ
ဖို႔လမ္းဖြင့္ေပးလိုက္ပါ taeyeon...
ၿပီးေတာ့ နင္က fany အေၾကာင္း
သိပ္သတိမထားမိေပမဲ့..
Fanyကအဲ့ေလာက္ေမတၱာတရား
ေခါင္းပါးတဲ့သူမဟုတ္မွန္း ငါတို႔သိတယ္"
