"အသဲေလးတို႔ထေတာ့ေလ... မင္းတို႔ေနာက္က်ရင္..မင္းတို႔ႀကိဳက္တဲ့ သၾကားလံုးေလးေတြနဲ႔
ႏွစ္ရက္တိတိေ၀းရမယ္ေနာ္..!!"
Tiffany ၏သာမွန္မနက္ခင္းေလးတစ္ခုပါ။
ေနထြက္လာသည္မွ ေန၀င္ခ်ိန္ထိ ခ်စ္စရာသူသမီးေလးေတြနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ျဖစ္သည္။
ေျပာရလ်ွင္...အလဟာသ အခ်ိန္ျပံဳးတီးျခင္းမဟုတ္ပါ...
စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္သူ tiffany အတြက္ taeyeon ၏စြန္႔ခြာျခင္းက ၿပိဳလဲျခင္းႏွင့္အဆံုးသတ္မည္မဟုတ္ခဲ့ေခ်... သူမ ငိုခဲ့သည္...သို႔ေသာ္ သူမ၏ခ်စ္စရာ အခ်စ္သီးေလးမ်ားေ႐ွ႕ တြင္မဟုတ္။
မည္မ်ွပင္ ပင္ပန္းပါေစ...tiffany အေကာင္းဆံုး
ဘယ္ရီေလးမ်ားကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္။
Taeyeon ကိုသူမလံုး၀မမုန္းခဲ့ပါ...
ကေလးမ်ားက သူတို႔ဖခင္ႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီးေမးလ်ွင္ သူမအမွန္အတိုင္းေျပာျပသည္...
သူတို႔၏ဖခင္ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမည္ကိုေမးတိုင္း
သူမေျဖစရာအေျဖမ႐ွိခဲ့...
အမွန္ဆိုလည္းမသိခဲ့...taeyeonေပ်ာက္ေနသည္မဟုတ္ဘဲ ပုန္းကြယ္ေနမွန္းသူမသိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူမလုပ္ႏိုင္သည့္အလုပ္ကေစာင့္ေနရံုေလးသာ။
Yoona , hyoyeon တို႔၏မ်က္၀န္း၌တစ္ခုခုအားဖံုးကြယ္ထားသကဲ့သိူ႔ taeyeonႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ဇာတ္ေၾကာင္းတစ္ခုခုသိေနသည္ဟု
ေဖာ္ျပေသာ္လည္း...သူမ မေမးခဲ့ပါ။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ျပန္ေတ့ြမွ taeyeonႏႈတ္ခမ္းမွ
ကိုယ္တိုင္ေျဖ႐ွင္းခ်က္က္ုိနားေထာင္ခ်င္သည္..
ထိုအခြင့္အေရးမွာမေသခ်ာေသာ္လည္း..
သူမ ေမ်ွာ္လင့္မိသည္...
"Mommy..."
ႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးမွ ခြၽဲႏြဲ႔ၿပီး...မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးျဖင့္မ်က္၀န္းညိဳေလးမွ.. ေခၚဆို၏။
ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးမ်ားႏွင့္ မသိလ်ွင္အိပ္ရာထခါစပံုမွာ အေဒၚႀကီးႏွင့္ေတာင္တူသည္။ ဗိုက္ကေလးပူပူေလးႏွင့္ ေဖာင္းေနသည့္ပါးရဲရဲေလးႏွစ္ဖက္႐ွိသည့္္ ကေလးေလးကို tiffanyခ်ီလိုက္သည္။
