GİZLENMİŞ DUYGULAR [Askıya Alındı]

13. Bölüm

Yıldıza dokunmayı unutmayın!

Önceki Bölümden

Nefes almak için çekildiği an "Yapma!" dedim.
Tabi ki beni dinlememişti. Öpmeye tekrar devam etti. Benim ellerim hala onun göğsündeydi. Hareket edemiyordum ki zaten. Safa yatağa doğru yaklaşıp yavaşça düşmemizi sağlamıştı. O benim üzerimde ağırlığını vermeden öpmeye devam ediyordu. Bende az sonra kendimi kaybedeceğimi anladıktan sonra kafamı yana çevirdim. "Yeter!" dedim.
"Anladın mı artık? Sen benimsin ve öyle kalacaksın! Sakın bir daha bana boşanalım deme ve Gamze'yi de sevdiğimi onun yanına gideceğimi söyleyip durma!" dedi ardından bir kere daha öptü. Bu daha kısaydı. Yavaş yavaş aşağı doğru öpmeye devam etti. Üzerimdeki transparan gömlek zaten içimi gösterdiği için işini daha kolaylaştırıyordu. Allah'tan düşündüğüm şeyi yapmamış karnıma kadar öptükten sonra karnımı okşamış "Sen başkasın be bebeğim!" demişti. Daha sonra üzerimden kalkmış ve beni de kaldırmıştı. Alnımı öptükten sonra "Ben gidiyorum, iyi bak kendine!" dedi.
Beni dinlemeyeceği için bir şey diyemedim. "Yapma be karım! Senin için bunlar!" dedi.
"Tamam, dayanacağım!" dedim yalandan bir gülümseme ile.

Gitti. Ne kadar istemesem de gitti. Gamze'ye gitmese de gitti. Ne zaman döneceği belli değildi. Ve bu daha çok korkmamı sağlıyordu. Ondan şu an başkasından bebeği olduğu için ne kadar nefret etsem de o olmadan huzurlu bir şekilde nefes alamazdım ki.

Safa gidince yapacak bir şey bulamayarak aşağı inmeye karar verdim. Salona indiğimde annem ortalıkta yoktu. Sadece Aysel anne ve Ceyda vardı. "Annem nerede?" dedim merak etmiştim.
"Uyumaya çıktı." dedi Ceyda.
"Hım." diyerek koltuklardan birine geçmişken Aysel anne "Oturma!" dedi. Tekrar dikleştim ve anlamsızca yüzüne baktım. "Sen kimsin?"
"Efendim?" dedim duyduğum soru karşısında.
"Gelin, bu kıyafet veya bunun gibi kıyafetleri giyemezsin! Sen Vural soyadını taşıyorsun. Sen Vural gelinisin. Hala anlamadın galiba." dedi.
"Bu benim kıyafetlerim değil. Arkadaşımda kalmıştım onun. Ama fark etmez. Benim giydiğim kıyafetlere sadece Safa karışır. Siz değil!" dedim.
"Çık dışarı! Bir daha da aşağı inme!" diye bağırdı.
Sinirden ağlamaya başlamıştım. Hemen yukarı ilerledim. Safa ile konuştuğumuz odaya tekrar girip yatağa kıvrıldım.

Yarım saat sonra

Ağlamam yeni yeni dinerken odaya biri girdi. Kafamı çevirmek bile istememiştim. Çünkü gerekmiyordu.
"Yenge, sana kıyafet getirdim. Yanıma bir kaç şey almıştım. Bunları giyebilirsin!" dedi.
Ceyda gerçekten değişik bir kızdı. Onun yeri bende başkaydı.
Kafamı çevirip teşekkür ettim. O giyinmem için beni yalnız bırakmıştı. Bende ayağa kalkarak üzerime beyaz t-shirt, yırtık kot pantolon, siyah bot ve onun üstüne de siyah bir hırka giydim. Saçlarımı da at kuyruğu yapmıştım.

Daha yeni üzerimde olan şeylere göre bu kıyafetler ile daha rahattım. Kendimi yatağa tekrar atmıştım ve yüzüstü yatıp yaşadığım şeyleri düşünmeye başladım.