37. Bölüm Part 2

6 2 0
                                    

Önceki Part'tan

Odaya koşarak çıkıp cebimde kalmış kağıdı sandığın içine koydum. Üzerimdeki hırkayı çıkardıktan sonra yatağa girdim. Telefona gelen yeni bir bildirimle olduğum yerde irkilmiştim.
Açmaya bile cesaret edemezken ne bok yiyecektim?

Ama aldım. Bir cesaretle aldım telefonu. Sonuçta Safa evdeydi. Korkmuyordum.
İlk gelen mesajı okuduktan sonra tüylerim diken diken olmuştu.
"Okuduklarının hepsini yaparım. Beni ciddiye almalısın çok daha geç olmadan."
İkinci mesajı da gördükten sonra emindim ki bu çocuk evin yakınlarında geziyordu. Çünkü bunun başka bir açıklaması yapılamazdı.
"O gelen kocana bir şey demişsen ilk o ölür!"
Ünlem. Evet sonunda ünlem vardı. Rahat bir tavır değildi. Tehditkârdı.

Şuan cidden çok korkuyordum. Safa'nın evde olması bile bunu azaltmıyordu. Hatta daha çok korkutuyordu. Elimde telefon uzaktaki duvara odaklanmışken gelen yeni bildirim ile gözüm ekrana döndü. "Ha bu arada beni kapıda görünce gözünü bile kırpmadan vurabileceğini görmek gözlerimi yaşarttı. :)"
Gülümseme... O gülümsemeyi bir tarafına sokmak için sabırsızlanıyorum Gökhan Kara! Evet. O gün geldiğinde gözümü bile kırpmadan vuracağım seni!
Gözümü bile kırpmadan!

❄️❄️❄️❄️❄️

Uyandıktan sonra hemen banyoya girdim. Bir duş aldıktan sonra odama girdim hızlıca. Üzerime siyah bir kazak altına siyah dar pantolon ve siyah botlarımı giydim. Saçlarımı balık sırtı örüp deri ceketimi de alıp çıkmıştım. Safa'yı hala uyanmamış görünce dudağına küçük bir öpücük bırakıp "Hadi hayatım kalk artık. Bugün sonuçlar çıkacak!" dedim. O hala sızlanırken odadan çıktım ve karşı odaya girdim. Çocukların altlarını değiştirip Yiğit'e beyaz kazak, siyah pantolon. Yağız'a siyah kazak, lacivert pantolon, Hayal'e de pudra pembesi bir kazak ve altına beyaz pantolon giydirdikten sonra tekrar Safa'ya bakmaya gidiyordum ki üzerini giyinmiş kapıdan çıktı. Oda benim gibi siyahtı. Çift görünüşümüze çok sevinmek isterdim ama şuan bir haftadır beklediğim sonuçlar çıkmıştı. Acele etmeliydim.

O günden sonra bir mesaj da gelmemişti. Bir haftadır sessizdi o kişi de. Safa'ya bir şey dememiştim. O da bu gece yarıları bir yerlere giderek bir şey karıştırıyordu ama söylemesini bekliyordum. Dün yine şirket'te bir sorun çıkmıştı ve Safa eve gecenin bir yarısı gelmişti. Ben uyuyakalmışım, hayal meyal hatırlıyordum.

Kahvaltılarımızı yapmak için çocuklar ile birlikte aşağı indikten sonra ben ikizlere yedirirken Safa da Hayal'e yediriyordu. O kadar iştahsızdım ki çok korkuyordum. Korktuğum için de yiyemiyordum. Hadi ben ağzıma birkaç lokma atmıştım. Safa hiç atmamıştı. "Safa yemeğini yer misin?" diye ısrar ettiğimde gözlerini kızından çekip bana döndü. "İstemiyorum. Sen ye!"
"Hayatım ne oluyor? Kanıtım var dedin. Rahat olur musun biraz!"
Bir süre yüzüme bakıp başını önündeki tabağa çevirdi.
"Gitti."
"Ne gitti?" dedim kaşlarımı çatarak. Kafasını bana kaldırıp gözlerime baktı. "Kanıt."
Elimdeki çatal yere düşerken çıkardığı sesle birlikte kendim irkildim. Gözümden bir damla yaş süzülürken "Ne kanıtı vardı elimizde?" dedim.
Gözlerini Hayal'e çevirirken "Vasiyetname." dedi. Şok içinde bakakaldım. En önemli şey bizdeydi ve bu gitmişti.
"Nasıl ya? Nasıl gidebilir? Nereye koymuştun?"
"Kasadaydı. Senin benim kafama silah dayadığın gece elektrikler yokmuş şirkette. Şirkete gittiğimde sadece güvenlikler vardı. Sonra korkuyla yukarı çıktım. Çünkü sadece bizim şirketin elektrikleri gitmiş. Kasayı açık buldum. İçinde hiçbir şey yoktu. Ve anlaşma da gitmiş!"
"Ne anlaşması?" dedim korkuyla.
"Eski anlaşma ve yeni yaptığımız..."
"Nasıl? Eski olanı sen yırtmıştı?.."
"Kopyası vardı."

Şok içindeydim. Şuan... Tam şuan ölmek istiyordum. Elimizde hiçbir şey yoktu. Ve eğer o bir basına giderse biterdik. Hem de cidden çok kötü olurdu. Hele Kerim baba, Aysel anne öğrenirse... Zafer, Ceyda... Çok hayal kırıklığı yaşayacaklar. En çok da onlar yaşayacak. Çünkü Zafer en başta demişti bana. En başta. Sonradan özür dilese de en başta o demişti. Tahmin etmişti. İhtimaller çerçevesiyle gözlerim kararmaya başladı. Masadan aşağı doğru düşerken tek duyduğum ses Safa'nın sesiydi.

GİZLENMİŞ DUYGULAR [Askıya Alındı]Where stories live. Discover now