Bu Benim Yangınım

Bölüm 7

Kadınları erkekleştirmeden erkekleri adamlaştırmalıyız.

Keyifli okumalar ^^

~

Ağlamakta bence en çok bugün için olmalıydı. En sevdiğim insanı, tek sahip olduğum insanı kara toprağın altına koyarken ne yapabilirdim ki? Ağlamak ve bir nebze geri kalkmasını istemekten başka ne yapabilirdim. Annesini hiç tanımamış babasıyla büyümüş bir kızdım ben. 25 yaşında evlenen babamın 27'sine girdiğinde karnı burnunda eşiyle girdiği hastaneden bir kundak ve bir tabutla çıkışıyla başlamıştı hikayem.

"Hadi Meryem'im. Hadi güzel kızım gidelim." Diyen halama döndüm. Gitmek istemiyordum. Sadece burada oturup babama sarılmak istiyordum. Çünkü yanımda sadece o vardı.

Sonunda kalkabildiğim yerimden arabaya doğru giderken yanımda sadece halam ve babamın sahip olduğu otellerin genel müdürü vardı. Korkum da en çok buradaydı ya nasıl hayatta kalacağım? Ben o otelleri ne yapacağım? Yılların emeği olan o şirketleri babamsız ne yapacağım?

"Meryem vedalaşalım." Dedi halam arabaya geldiğimizde. İkimiz için hazırlanmış iki arabaya baktım.

"Hala gitme!" Dediğimde elini yanaklarıma koyup hafifçe okşadı.

"Her zaman irtibat halinde olalım güzel kızım. Ne zaman istersen Almanya'dakş evimde seni bekliyor olacağım." Dediğinde kollarımı ona sardım. Hiçbir zaman Türkiye'de 2 günden fazla kalmayan halama büyük sitem etmek istesemde sadece ağladım. "Seni burada koruyacak biri var tatlım." Dediğinde geri çekilip ona baktım. "Musa bey! Kızım size emanet."

"Saçının tek teline bile zarar gelmeyeceğinden emin olabilirsiniz Serda Hanım." Dedi Genel Müdür Musa Uluoğlu.

~

Kendimi arabaya binene kadar tutmuş ve bindiğim anda hıçkırıklara boğulmuştum. Kenan bana bir şey söyldemeden  arabayı oradan uzaklaştırıken  sonunda konuştu.

"Aklın neredeydi Meryem! Bana söylemek çok mu zordu?" Diye söylendiğinde gerçekten aklım neredeydi diyordum. Ben bu hayatı seçerken o aptal aklım neredeydi? "Evde her şey varken markete gitmek nereden çıktı? Ayça'ya söylesen giderdi." Dediğinde göz yaşlarımı sildim.

Aklımda Kenan'ın konuşmasından çok not vardı. Gözlerim ona kayarken suçsuz birinin benim yüzümden zarar görme ihtimalini kabul edemezdim. Bu olmazdı asla. Musa bunu yapabilecek güçte mi bilmiyordum. Kenan'dan korktuğunu görmüştüm az önce ama gözü dönerse yapar mıydı? İki yaşında hayattan habersiz bir çocuğun düşünmeden saçlarını yolan bir adam her şeyi yapmaz mıydı?

"K-kenan." Dedim titreyen sesimin izin verdiği kadar. "Almanya'ya gidicem." Dediğim gözleri bana döndü saniyelik. "Halam orada." Dediğimde Halam ile 5 yıldır görüşmemiştim. Musa ile evlendiğimi bile bildiğini sanmıyordum.

"Halan kim?"

"Serda Abacı." Dediğimde arabayı tekletti. Şakınca bana döndü.

"Meryem Hale Abacı." Dedi fısıltıyla. İkinci adımı kimlikte bile yazmamasına rağmen bilmesiyle şaşkınca ona baktım. "Serdar Abacı'nın kızısın." Dedi ve o anda bir küfür savurdu. Elini direksyona vururken haykırdı "Allah Kahretsin!" Dediğinde şaşkınca ona bakıyordum.

"S-sorun ne?" Dediğimde arabayı kenara çekti. Sık trafiğe aldırmadan arabadan indi ve şaşkınca etrafa bakıyordu. Ne olduğunu anlamak için bende indim. Gözleri bana gelirken koskocaman bir sinir parıltısı gördüm gözünde.