Bu Benim Yangınım

Final

Bu bölümü yazarken heyecanlandığım gibi umarım ufakta olsa bir heyecanla okursunuz. Sevgiyle yazdığım onca satırı sevgiyle bakarak güzelliğiyle anlarsanızı umarım. ♥️

Her bölümde, bir oyunuzu bile gördüğümü unutmayın. Bazen her bölüme yorum yapıp bir bölüme yapmayınca acaba ne oldu diye düşündüğüm okurlarım, güzel gözleriyle her satırımı okuyan güzel okurlarım benim nacizane kitabımın son bölümüyle sizinleyim. Kadına şiddettin her türlüsüne karşı olduğumu yansıttığımı umduğum kitabıma bu bölümde veda ediyorum. Umarım yine karşılaşırız. 🌺

Her zaman hepinizin musmutlu bir hayatın içinde olmanızı diliyorum 💐

Tabii ki de burada kocaman bir veda edip kayıplara karışmayı düşünmüyorum. En kısa zamanda küçük Hayat'ın büyük hikayesiyle  yanınızda olacağım. Bu kitapta eksik kalmış, acaba ona ne oldu dediğiniz herkesi bulacağınız bir kitapla döneceğim. Bu sefer kitabımda geçmişin acısıyla savaşan bir kızı konu alacağım. Şunu da ekleyeyim kanser hala içimizde 👐🏻 🌸  Umarım o kitabıma da gelirisn 🤞🏻

Okuyanlardan ricam ufak bir sarı kalp armağan eder misiniz kitabıma?  💛

Keyifli okumalar 🍂

Dünya dönüyordu, evet. Onlarca ülkenin, milyonlarca insanın hayatını sürdürdüğü dünya bir kişinin acı çığlıyla durmuyordu elbette. Sadece sen hayattan bihaber oluyorsun. Hayat Musa'nın evinin dışında yok sandığım gecelere inat şuan rahat ve mutluydum. Bir haftalık hastaneye yatışımızda sonunda bitmiş ve kızım kucağımda daha dinç şekilde götürüyordum eve. Elbette tedavi sürecimiz sonlanmamıştı. Doktorun söylediğine göre normal yaşantısında dönmesi, direncini gerçek anlamda toplamsı bir seneyi bile bulabilirmiş. Ama buna da razıydım. Kızımın eridiğini gördüğüm günlerin aksine iyileştiği günleri görmeyi istiyordum.

Evin içerisine bu denli umutla girmek beni havada uçuyordu sanki. Kenan ve kızım yanımda ve evdeyiz. Kafamda soru işaretleri, korku, olumsuzluk yok. Her şey şuan olmasını dilediğim gibi. Kenan kucağında uyuyan kızımla yavaş yavaş çıkarken merdivenleri derin bir nefesl alıp onu takip ettim. Uzun zamandır aradığımı bulmuşum. Hayatımı kabul edenileceğim konuma gelmişti. Artık rahat ve refahtım.

"Hayat uyusun rahatsız etmeyelim."

"İlacın etkisiyle uyumuyor Kenan, o ilaç içmeden kendi yorgunluğuyla uyuyor." diyerek kesik kesik güldüm.

"Her şeyin sana güzel olacağını söyledim ben Meryem."

"Söyledin Kenan." diyerek uzanıp boynuna sarıldım. Kolları belimi sarıp beni hafifçe yukarı çekti.

"Bir şey daha söyledim hatırlıyor musun?" kendimi hafifçe geri çekip onun yüzüne baktım. "Doktor bu ay içinde Hayat'ın saçlarının uzayabileceğini söyledi."

"Hayat'ın saçları çıkmaya başladığı gün..." diyerek gülümsedim.

"Sana beyaz gelinliği giydireceğim." cümlemi tamamladı.  Gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Her şey gerçeten iyiye gidiyordu.

1 Ay Sonra

Dudaklarım arasında tek kelime bekliyordu herkes. Kalabalık arasında sessizlik herkes ben ve Kenan'a odaklı. Neden mi? O damatlık içinde ben ise beyaz gelinliğin içindeydim. Masadaki titreyen elimi tuttu Kenan. Ona doğru dönüp hafifçe gülümsedim ve mikrofona doğru uzandım.