Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 11♡

Met mijn zwarte hoodie en zwarte broek sta ik voor de spiegel. Ik draai me om en zie Maddison. Gelijk barst ik in lachen uit.

"Wat heb je aan?! We gaan inbreken niet naar een modeshow!"

"Dus als je gaat inbreken mag je er niet leuk uitzien?" Kat ze terug.

Wederom lach ik. "Je bent echt raar."

"Ik had hem ook in het roze kunnen nemen." Ik lach en rol met mijn ogen.

"Klaar voor?" Ik knik. "Let's do this." "We pakken die trut!" Roept Maddison.

"Hoho, zeg alsjeblieft dat we daar gaan inbreken en niet dat ze thuis is en je een moordplan hebt."

Maddison begint te lachen. "Nee, dat zou ik nooit doen.. Met jou." Dat laatste zegt ze heel zacht.

"Wat?!" "Nee niks, laten we gaan." Ze loopt naar de deur. Wat doe je?" Vraag ik verward. "We gaan toch?"

"Door de voordeur?" "Ja..?" "Zodat iedereen ons ziet?" "Dat was eigenlijk wel mijn plan, ja." Ik lach zacht.

"Wat, had je een beter plan dan?" Vraagt ze.

"Ja." "Nou vertel." "We klimmen uit het raam." "Het raam?" "Nee door een muizengat, wat denk je?" "Ha-ha. Als je opeens net zulk lang haar hebt als rapunzel dan doen we het." ik kijk naar mijn haar. "Oké, we gaan wel door de deur." "Mooi zo." Zegt ze en loopt naar de gang.

"Zorg dat niemand ons ziet." Maddison knikt. Ze maakt een paar ninjatekens. Raar kijk ik haar aan. "Kom." Fluister roept ze. "Oh, zeg dat dan."

"Wacht Em?" "Ja?" "Zullen we echt geen posters meenemen? Ik bedoel, ze gaan ons echt niet aangeven."

Ik denk na. Het is wel vernederend voor ze. "Oké, pak ze maar snel." "Jeah!" Ze geeft me een knuffel en rent naar haar kamer om de posters en spullen te halen.

~

We staan voor het huis. "Weet je zeker dat dit het huis is?" "Ja." Maddison voelt in haar zakken.

"Shit, ik ben de sleutel vergeten."

Verbaasd kijk ik haar aan. "Waarom heb jij een sleutel van hun clubhuis?"

"Ik was ooit ook een blue Dragon en ik heb toen een extra sleutel laten maken." Ze zucht en loopt weg.

"Waar ga je heen?" "De sleutel halen." "Nee. We breken die deur wel open."

Midden op de straat blijft ze staan. "Hoe dan?" "Met deze." Ik haal twee speldjes uit mijn haar.

"Heb je altijd speldjes in je haar zitten?" Hoor ik vragend naast me.

Ik kijk haar aan. "Ja." Antwoord ik op een duh-toontje. "Jij niet?"

"Nee." Ze kijkt me raar aan.

"Als het lukt hoor. Ik heb dit nog nooit gedaan."

"Is het raar dat dat me verbaasd?" Ik kijk haar beledigd aan. "Ha-ha."

"Grapje, ga je gang" Ik mompel iets in de richting van thanks en loop dan richting de deur waar ik voor buk. Ik houd het ene speldje recht en friemel met de andere. Na een tijdje hoor ik een klikje. Ik voel aan de deur, die open gaat.

"Het is je gelukt?" Vraagt Maddison verbaasd.

"Jep." Antwoord ik even verbaasd als zij is.

"Maar hoe dan? Jij kleine crimineel." Ze duwt me tegen mijn schouder.

Ik lach en duw haar terug. "Jij wilde inbreken hoor, niet ik."

"True." Ze loopt het huis binnen en doet doodleuk het licht aan. Gelijk klik ik het uit. "Wat doe?" Vraag ik.