Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 46♡

Pov Jax
Met een harde schok komt de auto tot stilstand. Het maakt me nu niet uit dat het op de stoep staat, die verplaats ik straks wel. Zo snel als ik kan til ik Emma uit de bijrijdersstoel en ren het ziekenhuis in.

"Haal een dokter!" Roep ik hard.

Bijna gelijk komen er dokters en zusters aanrennen. Nog voor ik het door heb wordt Emma uit mijn armen getilt en in een bed gelegd.

Ik voel haar hand de mijne vastpakken. "Ik hou ook van jou." Zegt ze zacht. Tranen vallen uit haar ogen.

Ik wil wat terug zeggen maar haar hand wordt letterlijk uit de mijne gerukt. Wanneer ik achter de dokters aan wil lopen word ik tegengehouden.

"Meneer u moet echt hier blijven." Hoor ik een stem zeggen. De zuster duwt me zacht naar achter. "Volg mij maar naar de wachtruimte."
Hopeloos loop ik achter haar aan en neem plaats in de wachtruimte.

"Wilt u koffie of iets anders?"

Langzaam schud ik mijn hoofd.

"Wanneer er nieuws is zal ik het u zo snel mogelijk vertellen." Zegt ze vriendelijk. "U kunt ook naar de balie, als u iets nodig heeft. Die is een eindje verderop in de hal."

Ik knik dankbaar. "Dankuwel."

Met een knikje loopt ze weg.

Zuchtend laat ik mijn hoofd in mijn handen vallen. Opeens bedenk ik me dat Eline nog van niks weet. Snel pak ik mijn mobiel. Ik haal diep adem voor ik op het bel'icoontje bij haar naam klik.

Het duurt te lang voor ze opneemt. "Ja?" Hoor ik haar vragen. Het is duidelijk hoorbaar dat ik haar wakker bel.

"Lien, je moet zo snel mogelijk hierheen komen."

"Jax? Waar ben je? Wat is er gebeurd?"

"Ik stuur mijn locatie wel."

"Wat is er gebeurd?" Vraagt ze nogmaals.

"Ik heb Emma gevonden." Zeg ik snel. "Je kunt beter hierheen komen."

"Wat? Oké, ik kom eraan!"

Nog voor ik iets kan zeggen heeft ze al opgehangen. Ik open Whatsapp en stuur mijn locatie. Gelijk zie ik twee blauwe vinkjes verschijnen. Zuchtend stop ik mijn mobiel weg en sluit mijn ogen.

Misschien moet ik mijn auto gaan verplaatsen.

Pov Raf
"Raf!" Eline stormt de huiskamer in. "We moeten gaan."

Verbaasd kijk ik haar aan. "Waarheen?"

"Het ziekenhuis!"

"Oh nee! Ze gaat bevallen!" Roept Jace in paniek.

"Gast!" Alex geeft hem een duw. "Slechte timing."

"Waarom moeten we naar het ziekenhuis?"

Eline kijkt me geërgerd aan. "Jax heeft Emma gevonden, ze zijn nu in het ziekenhuis. Dus schiet op!"

Ik schiet overeind. "Wat?!" Snel doe ik mijn schoenen aan en loop achter Eline aan naar haar auto.

"Ik rijd." Zeg ik. "Jij kan nu niet rijden."

Zonder nog iets te zeggen race ik weg.

~~~~

Recht voor de deur stop ik. "Ga jij maar alvast, dan zoek ik een parkeerplek."

Eline knikt en springt de auto uit. Ik zie hoe ze het ziekenhuis inrent.

Zodra ik een parkeerplek heb gevonden, stap ik ook uit en loop snel naar de ingang.

Waar is Jax überhaupt? Ik gok de wachtruimte en zoek op de bordjes welke kant dat op is. Wanneer ik het gevonden heb snel ik er naartoe.

"Jax!" Zeg ik wanneer ik hem zie zitten. Hij draait zich om. "Waar is Eline?" Vraag ik.

"Naar de balie."

Ik kijk hem lang aan. "Wat is er gebeurd?"

"Ik weet het niet." Mompelt Jax. Ik zie hoe zijn ogen vochtig worden.

"Gaat het?" Vraag ik zacht.

Jax schudt zijn hoofd terwijl de eerste tranen over zijn wangen rollen. Verbaasd kijk ik hem aan maar ik trek hem al snel in een knuffel.

"Het komt goed. Ze is in goede handen."

~~~~~~~~~{Twee uur later}~~~~~~~~~

"Eline García?"

Eline schiet omhoog. "Ja?" De man loopt naar haar toe en steekt zijn hand uit. "Dokter Johnsen."

Hij kucht even en gaat recht staan.

"Ga maar even zitten." Zegt hij tegen Eline. "Ik ben bang dat ik een nare mededeling voor u heb." Er schiet een rilling over mijn rug bij die woorden.

Eline gaat langzaam zitten. Ik pak haar trillende handen en wrijf er geruststellend overheen.

"We hebben de kogel succesvol kunnen verwijderen." Hij neemt een kleine pauze. "Maar door het schot heeft ze zo veel bloed verloren dat we genoodzaakt waren om haar in coma te brengen."

Er ontstaan weer tranen in Eline haar ogen. Langzaam schudt ze haar hoofd. "Wat betekent dat? Gaat ze het redden?"

"Op dit moment is ze stabiel." Is het enige wat de dokter zegt.

Het blijft even stil zodat iedereen het kan laten inzinken. "Wanneer mogen we haar zien?" Vraagt Eline dan.

"Waarschijnlijk morgen."

"Nog vragen?" Vraagt de dokter na Eline heeft geknikt.

Langzaam schudt ze haar hoofd. Ook Jax zegt niks.

"Als je toch iets bedenkt kun je naar me vragen bij de balie."

"Oké, dankuwel."

De dokter knikt kort en loopt dan weg.

"Hij zei 'schot'." Zegt Eline na een lange ongemakkelijke stilte. "Niet 'schoten'."

"Dus?" Reageert Jax bot.

"Je zei dat je meerdere schoten hoorde."

Jax zucht. "Lien, ik heb het al 3 keer verteld. De vierde keer zal het niet opeens anders zijn."

"Jax.."

"Ja, ik hoorde meerdere schoten en nee, ik zag niet wie er schoot."

"Hoe kan het dan dat Emma maar 1 schotwond heeft?"

"Lien," zeg ik zacht. "Laat het voor nu even gaan, oké? Waarschijnlijk schoot iemand mis of was het een waarschuwingsschot." Ze wil wat zeggen maar ik ben haar voor. "Dit horen we wel als Emma wakker wordt."

Ze kijkt me geschrokken aan. "Als?"

"Wanneer." Zeg ik snel. "Wanneer ze wakker wordt."

Zuchtend staat Jax op. "Ik bel Damian wel even, ze willen vast weten wat er aan de hand is." Mompelt hij.

"Wat als ze nooit meer wakker wordt." Zegt Eline zacht. Er rollen tranen over haar wangen. "Ik had daar moeten liggen, niet zij."

"Nee, zeg dat niet." Ik trek haar in een knuffel en houdt haar stevig vast. "Emma is sterk, ze redt het wel."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heeyyy!! You're loved!!

Ik stan Reline? Elaf? (Eline+Raf)

Én Rax!! (Raf+Jax)

Love you all,

XX