Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 39♡

{"Fuck you." Mompel ik. Grijnzend loopt hij naar me toe. "Graag."}

"Wat je vandaag deed was niet slim." Zegt hij.

"Je was er nieteens bij." Snauw ik terug.

Opeens word ik hard tegen de muur geduwd. Geschrokken kijk ik op. Bijna gelijk krijg ik een harde klap in mijn gezicht. Met een pijnlijk gezicht kijk ik hem aan. Nog voor hij me nog een keer kan slaan duik ik onder zijn arm door. Ik ren naar de deur toe. Althans, ik probeer het. Ik heb nieteens een twee stappen gezet en hij pakt mijn arm al en trekt me hardhandig terug. Met een harde klap val ik op de grond. Snel kruip ik achteruit.

Roberto hurkt bij me neer. Hij pakt mijn gezicht vast. "Zo makkelijk kom je hier niet vanaf."

"Je hoeft dit niet te doen." Jammer ik.

"Weet ik." Hij kijkt me intens aan. "Maar ik wil het wel."

Hij trekt me hardhandig omhoog. Een harde klap laat me opschrikken. Ik kreun zacht.

"Ach, deed dat pijn?" Vraagt Roberto zogenaamd bezorgd.

"Shut up." Mompel ik.

"Als je gewoon had gedaan wat Orlando zei, dan hoefde we dit niet te doen."

Ik voel nog een klap op mijn wang. Deze keer houd ik mijn gezicht naar de zijkant zodat hij niet nog een keer kan slaan. Maar in plaats van in mijn gezicht, stompt hij nu in mijn buik. Hoestend buig ik voorover. Bijna gelijk duwt Roberto me weer omhoog om me weer een klap in mijn gezicht te geven.

"Stop." Zeg ik net tranen in mijn ogen.

"Ben je bang, lieverd?"

"Nee."

"Waarom trillen je handen dan?"

Ik kijk naar mijn handen en zie dat ze inderdaad trillen. "Omdat ik je heel graag wil slaan." Kaats ik terug.

"Ga je gang, kickboks girl."

Ik kijk hem boos aan maar doe niks.

"Wat is er? Durf je niet?" Hij kijkt me bespottelijk aan. "Ik dacht dat je zo goed kon kickboksen."

Uit het niets stomp ik hem hard in zijn gezicht. Al gelijk voel ik een pijnscheut door mijn hand gaan.
"Fuck!" Roep ik terwijl ik mijn hand vastpak.

Roberto, daarintegen, lijkt geen last te hebben van mijn stomp. "Ach, heb je je bezeerd?"

"Shut up!"

"Je stompt te schuin, dat is niet goed voor je hand."

"Dank je voor de tip." Reageer ik sarcastisch.

"Als je slaat, moet je het goed doen." Bijna gelijk voel ik klap in mijn gezicht.

Ik kreun zacht van de pijn. "Oké, die was goed."
Roberto kijkt me grijnzend aan. "Dank je."

"Voor een meid." Mompel ik zacht. Niet dat ik denk dat meiden zacht slaan, maar hij denkt dat waarschijnlijk wel.

"Wat zei je?" Roept hij boos naar me uit.

"Volgensmij hoorde je me wel."

Hij duwt me nog dichter tegen de muur. "Helaas voor jou wel ja."

Angst schiet door mijn lichaam. Misschien was dit niet zo slim.

Ik voel een harde klap in mijn gezicht. Deze keer veel harder dan de vorige.

"Was deze nogsteeds als een meid?"

"Nee." Mompel ik.

"Wat zei je?" Grijnst Roberto. "Ik verstond je niet."

Ik weiger het nog een keer te zeggen en staar naar de muur achter hem.