Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 16♡

[Ik heb 2k!!!! Thank you so much!! Ga maar snel lezen♡]

~~Is dat een huis? Oh Nee, dat is hét huis. Snel draai ik me weer om.
"Emma?" Van schrik blijf ik staan.
"Emma?" Hoor ik nog een keer. Heel langzaam draai ik me om naar waar het geluid vandaan komt. Dan zie ik hem staan.

Well.. fuck.~~

Pov Emma
"Jace?" Vraag ik bibberig.

"Ja, je kent me nog."

"Ja, jou vergeet ik nooit meer. Helaas.." Dat laatste mompel ik heel zacht. "Wat doe je hier? Het is half 3 'snachts." Vraag ik achterdochtig.

"Dat kan ik ook aan jou vragen."

"De auto stopte en toen verdwaalde we." Antwoord ik.

"We?"

"Ja, Eline en ik."

Jace kijk achter me. "Waar is Eline?"

Ik zucht. "We verdwaalde en toen raakte we elkaar kwijt." Hij lacht zacht. "Wat? Dit is niet grappig!"

"Wel een beetje.." Het blijft even stil. Die ongemakkelijke stilte wordt doorbroken door Jace. "Kom maar." Zegt hij. Hij loop naar de deur. Oh shit.

"Uhm.. Nee.. I-ik.. Uhm.. Moet n-" ik word afgekapt door Jace die mijn arm vast pakt. Hij trekt me mee naar het huis.

"Nee, stop." Ik zet mijn hielen tegen de grond en leun naar achter. "Laat me los." Zeur ik.

Maar Jace luistert niet. Hij pakt me steviger vast en duwt me het huis is. Hij doet de deur achter zich dicht.

"Nee, Jace. Doe die deur open." Ik probeer langs hem te lopen maar hij duwt me weg. "Serieus, dit is niet leuk. Open de deur." Tranen branden in mijn ogen. "Jace? Please."

"Emma, kalmeer." Zegt hij zacht.

Mijn hart klopt snel. "Nee, laat me gaan." Ik duw hem aan de kant en trek de deur open. Nog voor ik weg kan rennen, pakt Jace me al vast. Hij gooit de deur weer dicht en trekt me mee.

"Laat me los!" Mijn ademhaling is gejaagd. De tranen rollen ondertussen over mijn wangen heen. Alle herinneringen aan dit huis stromen weer binnen. Ik had nooit gedacht hier nog een keer te komen.

Verslagen laat ik me meetrekken door Jace. In de woonkamer aangekomen laat hij me los. "Doe even rustig. Ik ga je niet gijzelen. Maar ik kan je ook niet naar buiten laten. Het is te gevaarlijk."

"Dat valt wel mee." Zeg ik terwijl ik langs hem probeer te lopen. Jace laat het helaas niet toe en duwt me terug.

"Waarom zijn jullie sukkels niet in de auto gebleven en belde iemand?" Vraagt hij.

"Het hele internet ligt plat."

"Ohja, hoe zouden we het ooit overleven zonder internet." Ik lach zacht ondanks de zenuwen. "Niet."

Ik hoor iemand de trap aflopen. "Jace, als je iemand meeneemt, wil je dat dan niet midden in de na-" Hij valt stil wanneer hij mij ziet. "Oh.." Mompelt hij.

"Ja, oh."

"Ik had niet gedacht jou hier ooit nog te zien."

"Oh geloof me, ik ben hier liever ook niet." Reageer ik zacht.

"Wat doe je hier dan?"

"Jace gijzelde me." Hij kijkt me lang aan. Ik kijk naar de grond. Dit is ongemakkelijk.

"Hoe gaat het?" Klinkt het.

Ik kijk op naar Alex. "Best kut."

"Waarom?"