Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 15♡

Pov Emma
De auto stopt. "We zijn er." Hoor ik.

Ik kijk op. Opgelucht zucht ik wanneer ik zie dat we voor Stefan zijn huis staan.

"Bang dat ik je ergens anders heen bracht?"

Ik kijk Jax aan. Oké, dit is best zielig.

"Nee, tuurlijk niet. Ik.. uhm.. Ik ben wagenziek." Jax schudt lachend zijn hoofd. Ik glimlach. "Dank je."

"Alles voor jou."

Onhandig geef ik hem een knuffel waarna ik snel de auto uit stap. De koude wind laat mijn haar in mijn gezicht snijden.

Gehaast loop ik naar Stefan zijn huis. Ik bel aan. Pas wanneer de deur open gaat zie ik Jax wegrijden. Ik voel mijn wangen gloeien.

Nee, Emma, niet doen.

"Emma? Kom snel binnen. Wat doe je hier?" Ik stap naar binnen.

"Ruzie met Eline." Mompel ik.

"Het moet wel erg zijn als je hier bent."

Zuchtend ga ik zitten. "Ja." Ik snap ook dat ergens anders slapen een béétje dramatisch is, maar Eline is heftig, soms heb ik een dagje zonder haar nodig. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van haar, maar ik ben het niet gewend dat iemand het aangaat waar ik heen ga of met wie ik ben. Dus vandaar deze mini vakantie. Bij Stefan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
2 dagen later.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pov Emma
"Echt waar?" Ongelovig kijk ik Nathalie, de vriendin van Stefan, aan.

"Ja." Lacht ze.

"Ik wist niet dat Stef ook een romantische kant had." Zeg ik lachend.

"Ja, ander onderwerp graag." Bromt Stefan ongemakkelijk.

Plots klinkt het schelle geluid van de bel.

Wie belt er nou weer aan om half elf 's avonds.

Stefan loopt naar de deur. Ik hoor vage stemmen.

"Emma!" Roept hij. Met een zucht sta ik op. In de gang staan Eline en Stefan.

Oh..

"Probeer elkaar niet te vermoorden.. In de gang." Mompelt Stef waarna hij wegloopt.

Eline geeft me een knuffel.

"Emma," begint ze. "Ik wilde eerder komen maar het stormde zo erg. En toen viel al het internet uit."

"Oké." Antwoord ik simpel, niet wetend wat ze hiermee probeert te zeggen.

Ze zucht. "Kom met me mee naar huis. Straks gaat het weer erger stormen, dan kun je de weg niet meer op."

Ik knik begrijpelijk. "Oké, ja, ik kom er zo aan." Zeg ik snel waarna ik naar de huiskamer loop om Stefan en Nathalie gedag te zeggen.

~~~~~~~~

Langzaam gaat de auto slomer rijden.

"Wat doe je?" Vraag ik. Eline kijkt me angstig aan.

"De benzine is op.."

"Oh.. Kutzooi." Scheld ik.

"Het is niet zo erg, we kunnen Maddison bellen."

"Het internet doet het niet. Weet je nog?"

Ik hoor Eline iets mompelen.

Met een zucht doe ik de autodeur open, die ik goed vast houd vanwege de wind.

"Wat doe je?" Hoor ik Eline roepen.

"Uitstappen."

"Waarom?"

"We kunnen hier niet blijven zitten."

"Dus je wilt gaan lopen?" Ze kijkt me aan alsof ik zojuist paars ben geworden. "Ben je gek?"

"Lien, het wordt alleen maar erger. We moeten nu gaan."

"Oké, maar dan gaan we wel door het bos, dan lopen we niet op een open weg en het is sneller."

"Jeeh speurtocht, heb er zin in." Mompel ik sarcastisch.

Pov Eline
"Emma, stop met proberen. Er is hier geen bereik. Niks doet het."

Ze zucht. "Pretbederver." Met grote stappen loop ik door.

"Hoe lang nog?" Vraagt ze. "Het is al over ene."

"Zo laat al?!" Geschrokken kijk ik haar aan. "Sorry dat ik dit zeg maar, ik heb geen idee waar we zijn."

"Fuck." Zegt Emma hard. "Ik dacht dat jij de weg wist."

"Stil, straks hoort iemand ons nog."

"Alsof iemand nu in het bos loopt, dan moet je echt gestoord zijn." Ik kijk haar met een 'meen je dit' gezicht aan.

"Ohja, wij.." Mompelt ze. Ze recht haar rug. "Laten we maar door lopen. Het is koud." Met grote stappen loopt ze langs me.

~~

"...en toen reageerde ze met 'haha'. Ik bedoel, ik heb zo'n lang verhaal zitten typen en een normalen vriendin zou dan 'hahahahaa' reageren of zoiets maar niet alleen 'haha'. Toch? Dat is bijna harteloos, toch?" Ik draai me om. "Emma?" Vraag ik maar ze is nergens te bekennen. "Emma!" Roep ik hard.

Chips.

Pov Emma
Nog steeds geen bereik..

Met een zucht stop ik mijn mobiel in mijn zak.

"Wow Lien, wat ben je stil." Ik hoor niks. "Eline?" Ik kijk om me heen. Fuck. Waar is ze?

"Eline, kom op. Dit is niet grappig!" Roep ik. Het blijft stil. "Eline!" Roep ik in paniek.

Shit man. Waar is die meid?

~~~~

Een harde knal laat me stoppen met lopen. Bijna gelijk erna word ik verblind door een felle flits. Ik hoor een gil.

Nee..

"Eline!" Roep ik hard. Ik krijg geen antwoord.

"Eline." Roep ik weer. Nogsteeds krijg ik geen antwoord. Ik zucht. Shit. Met een snellere pas dan hiervoor, loop ik verder.

~~~~

Is dat een huis? Oh Nee, dat is hét huis.

Snel draai ik me weer om.

"Emma?" Van schrik blijf ik staan.

"Emma?" Hoor ik nog een keer. Heel langzaam draai ik me om naar waar het geluid vandaan komt. Dan zie ik hem staan.

Well.. fuck.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Weer een cliffhanger..

Wat ben ik toch een naar persoon.

Sorry guys.

Ik merk echt dat elk hoofdstuk een stuk (haha) minder word gelezen. Maarja een slecht boek daar komen minder mensen op af.

Maar gelukkig heb ik jullie, lieve, fantastische, geweldige lezers. Jullie maken mijn hele dag goed.

Is jullie school al begonnen?

Ugh..  school..

Succes, we gaan het halen!

Samen kunnen we dit!!

Liefs,

~~B