Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 19♡

Samen met Maddison loop ik naar het lokaal. "Als jij vanochtend mijn gezicht niet had gedaan, had ik nu echt voorschud gestaan. Dus bedankt." Zeg ik lachend. Ze lacht mee. "Het was leuk om te doen. Ik heb je eindelijk op mogen maken, mijn droom is uitgekomen."

Ik grinnek terwijl ik achter haar aan het lokaal in loop.

"Waarom zijn jullie zo laat?" Vraagt mevrouw Kok.

"Het begon allemaal gister avond al." Begint Maddison. "Het was zo laat en ik kon niet slapen want ik h-"

"-ga maar zitten." Kapt Kok haar af, waarschijnlijk heeft ze geen zin in een lang onzin verhaal. Snap ik. De vorige keer duurde haar verhaal 20 minuten en uiteindelijk mocht ze gewoon gaan zitten. We lopen naar de twee lege tafeltjes en gaan zitten.

~

"Emma?" Ik kijk op van mijn mobiel. "Je moet naar Schoonhoven." Zegt de docente.

"Nu?"

"Ja." Antwoordt ze. Serieus kon ik die laatste 10 minuten niet afmaken.

"Waarom?"

"Weet ik niet, ik heb alleen dit briefje gekregen." Ze wappert met een briefje.

"Oh, uhm.. Oké, bedankt, denk ik." Mompel ik. En pak mijn tas.

Maddison kijkt me vragend aan.

Ik haal mijn schouders op en loop naar het kantoor van Schoonhoven.

Langzaam open ik de deur.

"Emma, kom verder." Ik stap het kantoor binnen. "Wil je gelijk de deur sluiten?" Ik doe de deur dicht en blijf staan. Sascha zit in een stoel voor het bureau.

Oh shit..

Ze heeft een soort grote pleister, verband achtig iets op haar neus. Ik kan een klein lachje niet onderdrukken.

"Vind je dit grappig?" Snauwt ze.

"Heb je al in de spiegel gekeken?" Ik barst nu in lachen uit.

"Emma García!" Zegt de decaan streng.

Gelijk stop ik met lachen. Maar ik kan het niet helpen. Elke keer als ik naar Sascha kijk komt er een klein lachje op mijn gezicht.

"Wat is er gebeurd?" Vraagt Schoonhoven.

"Ze brak mijn neus!" Gilt Sascha hysterisch, alsof het het ergste is wat er kan gebeuren.

"Is ie gebroken?" Vraag ik lachend.

"Ja." Antwoordt Sascha zielig.

"Jij sloeg eerst." Zeg ik simpel.

"Gelooft u dat echt?" Zegt Sascha tegen Schoonhoven. "Kijk naar haar! Ze heeft geen schrammetje."

Ohja, de make-up van Maddison, daardoor zie je bijna niks.

"En ik zit nu met dit!" Roept Sascha dramatisch terwijl ze naar haar neus wijst.

"Wat wil je dat ik zeg? Sorry?" Ik kijk van de decaan naar Sascha.

"Ja." Antwoordt de decaan.

"Oké. Sorry. Kan ik nu gaan?"

"Ik wil dat je het meent." Zegt Sascha zielig. Alsof zij het slachtoffer is hier. Oké, ja ze is er slechter vanaf gekomen maar zij is toch echt degene die míj uitlokte.

Arrogant kijk ik Sascha aan. "Sor-ry." Zeg ik duidelijk.

"Dat je ouders zo'n kutwijf hebben gemaakt." Met dat loop ik het kantoor uit. De deur sla ik met een klap dicht.