Ontnomen!! (Deel 2)

Deel 52♡

"Goedemorgen." Zeg ik wanneer ik de woonkamer inloop. Toen ik wakker werd was Jax al weg dus wilde ik naar Eline en Maddison gaan maar ook zij waren al uit bed. Uiteindelijk heb ik me met moeite omgekleed en klaargemaakt waarna ik naar beneden ben gegaan.

"Hey," hoor ik Maddy zeggen. "Lekker geslapen?" Ze geeft me een knipoog.

Ik bloos lichtjes. "Waar is Jax?" Verander ik snel het onderwerp.

"In de keuken."

"Thanks." Zeg ik tegen Alex waarna ik naar de keuken loop.

Wanneer ik in de keuken aankom trekt Jax me gelijk in een knuffel. "Hey schat."

"Iell, te klef."

"Ook goedemorgen." Zeg ik lachend tegen Jace.

"Middag." Corrigeert hij me.

"Hoelaat is het?"

"Kwart voor 1."

"Oww.." Mompel ik terwijl ik plaats neem op een van de barkrukken. "Waar is Eline?"

"Naar school met Damian. Ze hadden een vergadering ofzo."

"Oké, mooi."

Jax kijkt me even verbaasd aan.

"Je moet me helpen." Zeg ik voor hij iets kan vragen.

"Waarmee?"

"Ik wil dat je me naar de plek brengt waar je me hebt gevonden."

"Wat? Nee, ben je gek?" Roept hij verbluft uit.

"Een beetje."

"Daar ga ik je niet heenbrengen."

"Jax-"

"-Nee."

"Kun je even naar me luisteren?" Hij kijkt me aan maar zegt niks, als teken dat ik verder kan gaan. "Het moet, oké?"

"Ik ga je niet brengen." Het klinkt alsof ik hem nooit over kan halen. Maar dan kent bij me blijkbaar niet goed genoeg.

"Geef me dan het adres."

"Nee."

"Als je ooit nog naar huis wilt dan-"

"Ik zei nee." Zegt hij hard.

Mokkend staar ik voor me uit en zeg niks meer.

"Ze is je vriendin man, vertrouw haar eens." Zegt Jace waarna hij de keuken uitloopt.

Jax zucht. "Em?" Hij gaat voor me staan maar ik kijk ze andere kant op. "Emma?"

Nogsteeds zeg ik niks. Als hij toch niet luistert waarom zou ik dan iets zeggen? Met een zucht sta ik op en loop richting de woonkamer.

Hij pakt mijn pols. "Kom op, Em, praat met me."

Ik staar dodelijk naar zijn hand om mijn pols voor ik deze losruk. "Waarom zou ik praten als jij toch niet luistert?"

"Zeg maar wat je wilt zeggen, ik zal luisteren."

"Het is letterlijk erheen gaan, het stickje in de brievenbus gooien en dan weer terug." Begin ik. "Als we het niet geven houdt dit nooit op. Ik wil gewoon naar huis en dit achter ons laten. Ik wil niet in angst leven elke fucking seconde van de dag."

"Emma, je trilt."

Hij brengt zijn hand naar me toe maar die sla ik gelijk weg. "Raak me niet aan, Jax, je doet me pijn." Val ik onnodig kattig naar hem uit. Eline had wel medicatie en pijnstillers meegekregen maar ik weet niet waar ze die heeft gelegd.

"Laten we even wachten tot Eline weer terug is." Zegt Jax wijs, mijn gesnauw naar hem negerend.

"Eline zei dat het beter was."