Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 35♡

Ik doe officieel mee aan de wattys 2019!!! Ieehhh

!! LET OP, DIT DEEL BEGINT VANUIT ELINE HAAR POINT OF VIEW !!

Pov Eline
Ik hoor de voordeur open en weer dicht gaan. Voetstappen lopen over de gang, richting de keuken.

"Rafael?" Roep ik. Wanneer ik geen reactie krijg sta ik op. Ik loop naar de keuken.
"Raf?" Vraag ik nog een keer. Ik sla de keukendeur open. En dan zie ik hem.

"Bonjour, mon amour." Zegt hij.

Ik wil me gelijk weer omdraaien maar hij trekt me terug en draait ons om. Hij blokkeert de uitgang zodat ik er niet langs kan.

"Rot op." Zeg ik zelfverzekerder dan ik me op dit moment voel.

"Ach lieffie, heb je me niet gemist?"

"Rot op, Collin!"

"Nee." Hij kijkt me lang aan. "Ik heb iets nodig."

"Wat?"

"Je weet heel goed waar ik het over heb."

"Het stickje?" Vraag ik. "Ik heb geen idee waar het is."

"Dan vind je het vast niet erg als ik even rond kijk."

Ik kijk hem aan maar zeg niks.

"Oké." Zegt hij dan en loopt verder de keuken in.

Snel kijk ik naar de deur. Opeens word ik bij mijn middel gepakt.

"Denk daar maar niet aan." Fluistert Collin in mijn oor. Ik voel zijn warme adem over mijn nek glijden. In één beweging draait hij me om zodat ik hem aan kan kijken.

Hij laat me los en zet een stap naar achter. "Ga zitten." Zegt hij en hij knikt naar een stoel.

Snel ga ik zitten terwijl ik hem in de gaten blijf houden.

Langzaam doorzoekt hij een paar laadjes.

"Hoe kom je binnen?" Vraag ik voorzichtig.

In een snelle beweging draait hij zich om.
"Ohja." Zegt hij terwijl hij iets uit zijn zak haalt en het op de tafel gooit. "Geef dat maar terug aan Raf."

Ik kijk naar het voorwerp op de tafel. Het is het pasje van Rafael..

Ondertussen trekt Collin weer een laadje open waarna hij die zuchtend dichtslaat.

"Oke, waar is het?"

"Ik weet het niet."

Collin zet een paar grote passen mijn richting op. Snel sta ik op.

"Als je het weet kun je het maar beter zeggen want over vijf dagen dan-" hij kapt zijn zin af en slaat hard op de tafel.

Ik laat een geschrokken kreetje horen. "W-Wat gaat er gebeuren over vijf dagen?"

"Als Emma niet binnen vijf dagen zegt waar het stickje is, dan gaat Orlando jou vermoorden."

Geschrokken kijk ik hem aan. Die blik in zijn ogen zegt dat het waar is.

"Als ik jou was zou ik vluchten, Lien."

"Waarom zeg je dit?"

"Als iemand jou vermoord, dan ben ik dat. Niet een gestoorde drugsverslaafde."

Tranen springen in mijn ogen.

"Niet huilen, lieffie. Hij gaat je niet vermoorden, dat is mijn taak."

"Nee, dat is geruststellend."

In een harde beweging duwt Collin mijn kin omhoog. Zacht veegt hij een traan weg. "Ik moet gaan maar ik kom nog een keer terug." Dat gezegd te hebben loopt hij weg. Ik hoor de voordeur dichtslaan als teken dat hij weg is.