Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 17♡

(Belangrijke a/n aan het einde!!)

Even later komt hij terug met de cola. "Zet het maar op mijn rekening." Hoor ik iemand naast me zeggen. Ik kijk op. Wie i- dan zie ik zijn tattoo.

Shit..

"Nee." Zeg ik. "Het is maar cola." Knipoogt hij.

"Nee." Zeg ik nogmaals terwijl ik deze keer een consumptiemuntje neer leg. Begrijp me niet verkeerd, heel aardig van hem, maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik hem iets verschuldigd ben. Snel pak ik mijn cola en wil weglopen. Een sterke grip om mijn arm houdt me tegen.

"Waarom ga je zo snel weg?" Ik staar dodelijk naar zijn hand om mijn arm. "Waarom ben jij hier?" Ik snauw het naar hem en ben me heel bewust dat het onvriendelijk over komt.

Hij kijkt me strak aan zonder enige emotie. "Een beetje feesten, oude vrienden tegenkomen."

"Vrienden?" Vraag ik.

"Heb je het al van Orlando gehoord?" Vraagt hij na een tijdje.

Mijn hartslag wordt plots hoger. "Nee, wat is er gebeurd?" Vraag ik alsof ik het nog niet weet.

"Hij is opgepakt." "Oh.." "Ik vraag me af wie de verader is." Ik zie hoe hij met zijn vinger tegen zijn glas tikt. Wat wil hij?

"Waarom zeg je dat tegen mij?"
Hij kijkt me aan alsof ik iets heel doms heb gezegt. "Alsof jij dat niet weet."

"Nee, waarom zou ik het anders vragen?"

Plots pakt hij me strak bij mijn arm. Ik schrik. Snel kijk ik om me heen. Waar is Layla als je haar nodig hebt? De enige bekende die ik wel zie zijn een paar van Orlando's leden. Shit!

"Doe niet zo dom en vertel me waar dat usb-stickje is!"

Wacht, wat? "Usb-stickje?"
"Ja." Sist hij.
"Gaat dit om een dom usb-stickje?"
"Oh kom op! Je weet wat erop staat!"

Ik kijk hem raar aan. Wat kan er zo erg zijn dat ze het zo graag willen hebben? Ik wil wat terug zeggen maar word gelijk onderbroken.

"Politie!" Roept iemand heel hard. De man kijkt op. Gelijk ruk ik me los. Zo snel als ik kan ren ik naar de nooduitgang.

"Pak haar!" Hoor ik nog.

Ik duw de deur open. Ik zie een paar politie auto's staan. Snel houd ik mijn hand boven mijn ogen. Ik word verblind door de zwaailichten.

"Hè!" Hoor ik.

Gelijk draaien een paar zaklampen in mijn richting. "Handen omhoog!" Geschrokken blijf ik staan. "Handen omhoog! Nu!"

Voor ik het weet beginnen mijn benen te rennen. Als snel hoor ik iemand roepen.

"Blijf staan!"

Natuurlijk luister ik niet. Wat verwacht je dan?

Plots bots ik tegen iemand aan.
Ik word vast gepakt.

"Laat me los!" Sis ik. "Ga daarheen." Zegt een jongens stem. Ik kijk op. Het is één van Orlando's leden, dat weet ik. Ik herken hem ergens van. Dan schiet het me binnen. Hij kende Diego goed!

"Ga!" Zegt hij weer terwijl hij me een zetje geeft.

Ik ren richting het steegje. Het is lang en smal tot ik tegen een muur aanloop. Wacht, het loopt dood..

Shit..

"Marcus! Heb je haar gezien?" Hoor ik een zware stem vragen. De jongen van net, blijkbaar Marcus, antwoordt. "Ze ging die kant op."

Ik hoor een aantal voetstappen een richting op lopen. Ik kan niet goed schatten welke richting maar het geluid wordt steeds zachter. Uiteindelijk hoor ik helemaal niks meer. Opgelucht loop ik het steegje uit. Ik zie niemand.