Where do I belong? ( BOOK 2, COMPLETED )

Chapter 12

Ziah's POV:)
Sana makinig siya sa akin hanggang sa makatapos akong magsalita. Namiss ko na talaga ang dating Dia. Yung sobrang daldal na Dia noong high school pa kami. Yung Dia na maraming kwento. Alam kong naiirita ako noon dahil hindi ko maintindihan ang lesson pero ngayon gusto ko na lang siyang marinig magkwento.

"I'm sorry dahil umalis ako. I became selfish. I didn't think about how you would feel. I just left for my own good. I thought na ako lang ang nasasaktan noon. Akala ko na wala naman talaga kayong pake sa akin. Napakatanga ko para isipin yun. I felt like I never belong there with you. Sobrang nasaktan talaga ako noon. Akala ko na si Damon lang yung nandyan para sa akin. I never really felt your presence. Hindi ko kayo makita sa tuwing my problema ako. Hindi ko nga nasabi sa inyo na may problema ako e. I don't even know how to tell you. It's hard kasi kaibigan niyo din ang naging problema ko noon." Sabi ko

Hindi na nakatingin sa akin si Dia na walang expresyon sa mukha niya. Si Jin naman hindi ko pa rin mabasa ang expresyon niya. Umiiyak si Dia, hindi ko alam kung bakit.

"Sorry dahil pinaramdam namin sayo na parang hindi ka parte ng section natin. Hindi naman talaga namin sinasadya yun e. We thought that you left our section dahil ayaw mo na sa amin. Akala namin sinukuan mo na kami pero siguro nga mali kami. Mali kami dahil hindi manlang namin nakita yung effort mo. Narealize lang namin na nag effort ka para sa amin nung paalis ka na. We tried to stop you from leaving pero wala na kaming magagawa dahil masyado ka nang nasaktan. Alam kong mali kami, Ziah. Wala din akong karapatang magtampo but I just can't help it. Ikaw ang kauna-unahang babaeng naging kaclose ko noon sa section natin. Nakakatampo lang dahil ikaw na nga lang ang babaeng naging kaclose ko noon, iniwan mo pa ko. Ngayon naiintindihan ko na. Sobrang nasaktan ka lang. You don't know how sorry I was before dahil hindi kita natulungan. Babae ako tapos ako pa mismo ang hindi makaintindi sayo noon. I was wrong. I'm really sorry, Ziah." Sabi ni Dia

Isang beses sa buhay natin nagkakaroon tayo ng misunderstandings. Ganyan naman talaga. Normal naman na mangyari yun.

Matagal ko na silang pinatawad. Matagal na namang nangyari yun. Tao din naman sila. Napatingin naman kami ni Dia kay Jin. Mabait naman talaga si Jin, noon pa. Mas mabait nga siya kay Ruki.

"I'm not going to apologize to her, Dia. I was always there for her. Hindi niya lang narealize yun. I even warned her about Ruki." Sabi ni Jin

Grabe. Isang tingin pa lang alam na agad nila kung anong gusto nilang sabihin sa isa't isa. Ganyan talaga pag ilang taon na kayong magkaibigan.

"But I'm going to apologize for something else." Sabi ni Jin

Napatingin nama ako sa kanya ng may pagtataja. Wala naman akong maalalang naging kasalanan niya sa akin noon. He's always been supportive before.

"Sorry dahil hindi hindi ko naipaglaban naramdam ko para sa iyo. Hindi kita naprotektahan sa best friend ko. I wasn't there when you were in so much pain. I wish I was." Sabi ni Jin

Hindi na naman importante yun e. Alam ko namang nandoon siya para sa akin. Nasaktan ko rin naman siya noon. Hindi manlang niya naisip yung sarili niyang feelings.

"It's okay." Sabi ko

Nang matapos na kong magbihis, pinababa ko na sa kanila yung kumot na hawak nila. Hapon pa rin naman, may trabaho pa ko. Hindi rin ako nakapag paalam kay Keegan na aalis ako ng trabaho.

~ TIMESKIP:  HOSPITAL ~

Kunwari ay kanina pa ako nagta-trabaho sa emergency room. Nagulat naman ako nang may biglang tumapik sa akin sa balikat ko. Humarap naman ako at nakita ko si Killian. Intern pala siya dito. Mukha namang okay na siya ngayon.

"Pinapatawag ka ni Sir Keegan sa opisina niya. Kanina ka pa niya hinahanap pero hindi ka namin makita. Bilisan mo. Hindi naman galit si Sir Keegan e." Sabi ni Killian

~ TIMESKIP: KEEGAN'S OFFICE ~

Agad naman akong pumasok sa opisina ni Keegan. Hindi ko na naisipang kumatok. Noong makapasok ako sa opisina niya, nakita ko namang gumagawa siya ng mga paper works niya. Nung napansin niyang nandito na ako, tumingin siya agad sa akin.

"Where have you been?" Tanong ni Keegan

Should I lie or should I tell him na bumili ako ng coffee?

"Dyan lang sa coffee shop." Sagot ko

Katulad nung nasa Korea kami, he really has ko plans on making me sit down. It's his habit na kapag mayroong bibisita sa office niya, palagi niyang nakakalimutan mag paupo.

"I see. Sinong kasama mo?" Tanong ni Keegan

When did he become so curious about my life? He never really asked me these types of things before. In fact he has never been curious about anyone before, not even me pero simula nung pumunta siya dito sa Pilipinas parang nag iba na siya.

I'm not saying na he's a bad person. I'm saying na palagi siyang walang pakielam sa business ng ibang tao. He never ask other people how they were. It's just who he is. Ngayon hindi ko lang alam kung bakit siya ganito. I'm not used to seeing this kind of Keegan.

Si Keegan kasi he's someone like Ruki. Although Keegan is the type of person na wala na talagang pake sa ibang mga tao. They're both emotionless. Hindi ko alam kung anong sumapi ngayon kay Keegan at naging ganito siya. This is so unusual. Dapat ko na sigurong sanayin ang sarili ko dahil parehas na kaming nandito.

——— TO BE CONTINUED ———
hi!
sino mas gusto niyo for Ziah? Keegan, Ruki, Jin, Kit or Killian? don't send hate to Ruki for being mean to Ziah. i hope you enjoyed reading this chapter! feel free to send a message. if you have any ideas, you may leave it in the comment section!

Thanks,
X