Gone
( Ethan's POV )
After 5 Years
This is my mistakes..
But why did she pay for it?
Why do I have sacrificed my happiness for the sins that I did?
Why did you left me?
I promised to you that I will marry you..
But then , I lost hope because your gone now..
"Kuya , kailangan mo nang mag move on sa nangyari 5 years ago..Simula noong nawala si Kathlyn , halos patayin mo na din yang sarili mo sa kaka-trabaho..Halos wala ka nang kain buong araw dahil lang diyan.." si Nathan habang nakatingin sakin
Sinulyapan ko lang siya at itinuon ulit ang atensyon sa trabaho..
"Pwede bah , Nathan..Wag mo na akong pakialaman..Kung gusto mo , yung mga anak mo yung atupagin mo..Sermon ka nang sermon alam mo namang hindi din ako makikinig sayo.." malamig kong sabi
Nagulat nalang ako nang bigla niyang hampasin nang malakas ang lamesa ko..
Matalim ko siyang tiningnan at agad akong tumayo..
"Ano bang problema mo?!" inis kong sigaw
"Ikaw dapat ang tanungin ko , ano nang nangyayari sayo kuya?!.Ano bang gusto mong mangyari sa buhay mo?Gusto mo bang mamatay na din--" hindi ko na siya pinatuloy pa sa pagsasalita at agad ko nang itinapon lahat nang gmait ko sa lamesa at galit siya tiningnan
"Oo!.Gusto ko nang mamatay ngayon pa lang!..Alam mo kung bakit?Kasi yung buhay ko , yung mundo ko at ang babaeng mahal ko , matagal nang nawala sa buhay ko!.At hindi ko makakayang manatili pang humihinga dito habang siya malaya na!.Mahal na mahal ko si Kathlyn , Nathan..At gusto ko nang sumunod sa kanya.At kahit impyerno pa ang kabagsakan ko , pipilitin ko makaakyat sa langit kung nasaan man siya..Kahit lumuhod pa ako sa harap nang diyos , hindi ko hahayaang manatiling ganito ang buhay ko..I can't live without her.. But I can die with her.. She's gone now because of me..Because of my damn mistakes!" umiiyak kong sigaw
Tiningnan naman ako ni Nathan na parang naaawa siya..
"Naiintindihan naman kita , kuya eh..Kasi kahit si Stephanie , nung nawala siya sa tabi ko halos mabaliw na ako.." aniya
"Pero hindi naman siya namatay nang dahil sayo!.Buhay siya at may anak kayo , pero ako?!Meron bah?.Diba wala!.Habang buhay kong pagsisisihan ang nagawa kong pagkakamali.." umiiyak kong sabi
"Pero hindi naman talaga ikaw ang pumatay sa kuya niya diba?!Kaya bakit sinisisi mo lagi ang sarili mo sa kasalanang hindi mo naman nagawa!" aniya
Natigilan nalang ako dahil sa sinabi niya..
Oo , hindi ako ang pumatay kay Zed , dahil noong binaril ko siya , hindi yun tumama sa kanya..Dahil ang totoong bumaril sa kanya , ay si Eliza..
Napatunayan yun nang biglang pina-imbistigahan ni daddy ang lahat..
At dahil magkaiba ang balang nakuha kay Zed at ang bala nang baril ko , napatunayan na wala akong kasalanan..
"Hindi nga ako ang pumatay pero ako yung dahilan..Ako yung dahilan kung bakit nabaril ang kuya niya at kung bakit pati siya wala na..Ako yung dahilan.." sambit ko ay napaupo nalang sa sofa habang umiiyak
Kahit limang taon na ang lumipas simula noong nawala si Kathlyn , hindi ko parin maiwasang sisisihin ang sarili ko..
Kasalanan ko ang lahat nang ito..
Kaya dapat lang akong mag dusa nang walang hanggan..
"Oo , ikaw yung dahilan..Pero kung nabubuhay bah si Kathlyn , gugustuhin niya bang mabaliw ka nang dahil sa kanya?.Kasi kung oo , ibig sabihin lang noon na hindi ka na niya mahal..Pero wala na siya Ethan , at mas ginusto niyang mawala kesa kamuhian ka niya dahil alam niya sa sarili niya na hindi niya kayang makita kang nagdudusa nang dahil sa kanya..Kahit gaano kalaki ang galit niya sayo , hindi niya magagawang hayaan kang mahirapan.At kahit umulit ka pa nang umulit , mararamdaman niya yung sakit kasi sobra ang pagmamahal niya..Sobra din ang pagmamahal mo sa kanya kasi ngayon pa lang , kahit ilang taon na ang lumipas..Wala paring nagbabago sa pagmamahal mo sa kanya at sa sakit na nararamdaman mo sa pagkawala niya.."
Napatulala nalang ako dahil sa mga sinabi ni Nathan..
"Ayaw ka niyang pahirapan.Pero ikaw mismo ang nagpapahirap sa buhay mo..Mas ginusto niyang bumalik ka sa gang mo para hindi kayo mamatay pareho.Umalis ka lang noong nahuli na sila , at simula din noon parang nabaliw ka na..Kaya nga niya hinayaang mawala ang sarili niyang buhay para sayo..Hindi siya nag reklamo bago siya mawala.Wala siyang sinabing nakakasakit sayo bago siya bumitaw..Sana naman isipin mo din yung sakripisyong binigay ni Kathlyn sayo , kuya..Kasi hindi lang ikaw yung nasasaktan , kami din na pamilya mo..Hindi lang naman ikaw ang nawalan eh..Nawalan din kami , kasi halos hindi ka na umuwi sa bahay dahil sa trabaho!Halos wala nang Ethan na nagpapakita sa amin.." galit niyang sabi
Tama siya..
Para na nga akong patay kung titingnan nila..
Halos wala na akong kain araw-araw dahil sa trabaho..
At halos hindi na din ako makilala nang pamilya ko dahil sa mga pagbabago..
"Gusto mong kalimutan ko siya?.Ang lahat nang tungkol saming dalawa?.Para lang bumalik yung dating ako?" tiningnan ko siya
"Wala akong sinasabing ganyan--"
"Gagawin ko..Bigyan mo lang ako nang oras.." sambit ko at umiwas nang tingin
"Kuya , hindi ko naman sinasabing ganun--"
"Hindi..Gugustuhin ko ring maibalik ang dating ako..Bigyan niyo lang ako nang oras..Hintayin niya nalang ang pagbabalik ko.." sambit ko at seryosong tiningnan ang kapatid ko
Limang taon na din ang lumipas..
Siguro oras na para mabuo ko ulit ang sarili ko..
Siguro oras na para kalimutan ko na ang nakaraan..
Nakaraang minsan na akong sinaktan..Pero kailangan kong kalimutan , dahil hindi ko na kayang panghawakan pa ang mga alaalang hindi ko na mararanasan..
She's gone now..But I still love her..
And I have to forget her , because the way I love her , the way it hurts so much..
Kathlyn..
"The memories that we build , is just like a dream to me now that I want to forget but hard to let go."
