A/N:Before you read the last chapter , gusto ko lang pong magpasalamat sa mga nag basa at sumuporta dito sa istoryang 'to..Akala ko wala talagang patutunguhan 'to kasi marami na din namang mga kagaya nito na nababasa ninyo..Kaso nang dumami lalo ang pamilya ko dito sa wattpad world , umangat din yung mga istorya ko..Kung dito sa real life may pamilya ako , sa wattpad world mas malaki yung pamilyang nabuo ko..Kasama kayo and I'm so thankful sa inyo dahil patuloy niyo akong sinusuportahan..Maraming salamat po at sorry din kasi hindi ko kayo na inform na last chapter na pala yun..Peace guys , pero asahan niyo po ang mga istoryang mababasa niyo SOON ^.^ ..
---------
Ti amo
( Ethan's POV )
Akala ko kaya ko..
Akala ko hindi na ako iiyak para sayo..
Pero hindi pala..
Kasi ngayon..
Hindi ko na alam ang dapat kong maramdam..
( Flashback )
"Kathlyn?.A-Anong nangyayari sayo?.Kathlyn.." tawag ko sa kanya nang bigla nalang itong nawalan nag malay
Agad kong ipinasa sa kapatid ko ang mga bata nawala ding malay at agad na tiningnan ang kalagayan ni Kathlyn..
Hindi pa rin ito dumidilat kaya agad ko nalang itong niyakap dahil kanina pa ako nag aalala..
Tinawagan kasi ako ni jayce at sinabi ang plano ni Kathlyn , hindi ko nga akalain na gagawin niya yun nang walang tulong nang kahit sino..
Habang yakap ko siya at napansin ko na may basa sa likod nito..
Agad kong tiningnan ang kamay ko at nanlaki nalang ang mata ko nang makakita ako nang dugo..
"K-Kathlyn.." tanging lumabas sa bibig ko
Hindi ko alam ang gagawin ko..
Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko.
Hindi ko alam kung ano bang dapat na maging reaksyon ko..
"Ethan?.Saan galing yang dugo sa kamay mo?" si Jayce
Napatulo nalang ang luha sa mata ko habang nakatingin sa walang malay na si Kathlyn..
Nang mapansin ni Jayce na walang malay si Kathlyn ay agad itong nagulat..
"M-May tama si Kathlyn?" gulat niyang tanong
Imbis na sagutin siya ay agad kong niyakap nang mahigpit si Kathlyn habang pansin ko na din ang bawat tama nang baril sa kanyang likuran..
"H-Hindi..H-Hindi pwede 'to..K-Kathlyn n-naman , wag mo naman akong iwan.W-Wag mo k-kaming iwan!" sigaw ko
Nang marinig nang iba ang sigaw ko ay agad na nilang pinapasok ang medic..
"Bakit hindi mo agad sinabing may tama siya?!" galit na sabi ni Jayce
Hindi ko na lang siya pinansin at hinawakan ang mukha ni Kathlyn..
"Mahal na mahal kita..Wag mo naman akong iwan sa ganitong sitwasyon..Dumilat ka Kathlyn , para sakin..Dumilat ka na sungit..Dumilat ka na.." sambit ko at niyakap nalang siya habang umiiyak
Sa pagkakataong yun , wala akong magawang tama.
Kasi ang tanging nasa isip ko lang..
Ay kung paano ko siya ililigtas..
