Distansya
( Kathlyn's POV )
I want to go back there and hug him..
I want to wipe his tears and stay by his side..
But how?
How can I do those things if he already let me go..
If he already want me to go..
I don't know how to tell him the truth..
I don't know how to start telling him what really happend 5 years ago..
( Flashback 5 years ago )
"Kathlyn , wake up.." rinig ko ang boses ni mommy
Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko pero napapikit ulit ako dahil sa liwanag na nakikita ko sa itaas..
Gusto kong igalaw ang katawan ko pero parang hindi ko naman ito maramdaman..
Iminulat ko ulit ang mata ko at napatitig nalang ako sa isang ilaw na nasa kisame..
Mukhang nandito ako sa ospital..
Buhay ako..
Bakit ako nabuhay?
Bakit kailangan ko pang mabuhay?
Dahan-dahan kong iginalaw ang ulo ko at tiningnan ang gilid ko ko kung saan nandoon si mommy at umiiyak na nakapikit..
Nang imulat niya ang mata niya at agad naman siyang napatayo..
"Kathlyn!.Gising ka na!" aniya at agad akong niyakap
Hindi naman masyadong mahigpit yun kaya naman hindi nalang din ako nag reklamo..
Ewan ko bah , imbis na maging masaya dahil buhay pa ako , para tuloy akong nagsisisi..
"Jane , tawagin mo yung daddy mo..Pati na din yung doktor , sabihin mong gising na yung ate mo!" si mommy habang nakatingin sakin
Tulala lang ako habang tinitingnan nang doktor ang kalagayan ko..
"Maayos na siya , buti nalang at hindi siya naubusan nang dugo nang isinugod siya dito..Kung hindi , baka pati yung bata nawala na.." sambit nang doktor
Napatingin nalang ako sa kanya bigla dahil sa sinabi niya..
Bata?
Anong bata ang pinagsasasabi niya?
"Dok , anong bata?." si mommy at tiningnan ako
"Ah , sorry Mrs.Sanchez kung hindi ko nasabi sa inyo agad..Magdadalawang buwan na pong buntis ang anak niyo..Laking gulat ko nga at hindi siya nakunan habang nag aagaw buhay na siya kanina.Siguro malakas talaga ang kapit nang bata at matibay din ang anak niyo.." nakangiting sabi nang doktor at tiningnan ako
Gulat naman akong tiningnan ni mommy at daddy..
Nang umalis na ang doktor ay agad nila akong nilapitan..
"Buntis ka?.Sinong ama?Kathlyn wag mong sabihing si Ethan ang ama niyan?..Kathlyn naman , bakit yung lalaking pumatay pa sa kuya mo ang nakabuntis sayo!" umiiyak na sabi ni mommy
Lumunok ako at tiningnan sila..
"S-Sinong E-Ethan?" kahit hirap ako sa pagsasalita ay pinilit ko parin
Alam kong magtataka sila sa tanong ko..
Pero kailangan kong gawin 'to..
Gusto kong iligtas ang sarili ko sa mga tanong nila , at pati na din sa damdamin ko kay Ethan..
