After 2 - Greek Translation

Κεφάλαιο 120

O Χάρρυ αρπάζει δυο μαξιλάρια από το κρεβάτι και σηκώνω το πάπλωμα για να του το δώσω.

«Όχι, χρησιμοποίησε το εσύ. Εγώ θα πάρω μια κουβέρτα από την ντουλάπα." λέει και βγαίνει από το δωμάτιο.

«Εντάξει.» απαντάω σιγανά ακόμα και αν είμαι μόνη στο δωμάτιο. 

 Ακόμα προσπαθώ να αντιμετωπίσω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το να βλέπω τον Χάρρυ να διαλύετε μπροστά μου. Ποτέ, μα ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να δω κάτι τέτοιο από αυτόν.Ήταν τόσο αγνός, τόσο ευάλωτος. Νιώθω ότι η δυναμική ανάμεσα σε εμένα και τον Χάρρυ συνεχώς αλλάζει και μετατρέπεται, κάποιος από εμάς έχει πάντα το πάνω χέρι. Αυτή τη στιγμή είμαι σίγουρη ότι το έχω εγώ, όμως δεν θέλω. Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου τόσο ώστε να έχω τον έλεγχο του τι γίνεται μεταξύ μας. 

Μέχρι πριν λίγες ώρες τα είχα ξεδιαλύνει όλα αλλά τώρα αφού τον είδα έτσι το μυαλό μου είναι μπερδεμένο και οι σκέψεις μου συννεφιασμένες. Ο Χάρρυ επιστρέφει με δυο κουβέρτες στα χέρια του και τις ακουμπά στο πάτωμα. Νιώθω λίγο ένοχη που θα κοιμηθεί στο κρύο πάτωμα του διαμερίσματος μας... αυτού του διαμερίσματος τέλος πάντων όμως σκεπτόμενη όλα όσα έχει κάνει, δεν είναι και τόσο κακό.Είχα σκοπό να κάνω ένα μπάνιο απόψε όμως θα περιμένω μέχρι το πρωί, θέλω απλά να αλλάξω και να  ξαπλώσω. Δεν είμαι σίγουρη για το πόσο θα κοιμηθώ αλλά δεν έχω την ενέργεια να κάνω μπάνια αυτή τη στιγμή. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αρπάζω την μικρή στοίβα ρούχων στο τέλος του κρεβατιού. Ο Χάρρυ με παρακολουθεί καθώς περπατώ στην ντουλάπα και κλείνω την πόρτα πίσω μου. 

Όταν έχω πλέω φορέσει το σορτς και την μπλούζα μου, μετανιώνω που δεν πήρα παντελόνι. Ο Χάρρυ προφανώς με έχει δει με πολύ λιγότερα ρούχα, χωρίς καθόλου ρούχα, όμως νιώθω περιέργως εκτεθειμένη μέσα στο βαμβακερό μου σορτσάκι. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, ανοίγω την πόρτα και περπατώ πίσω στο κρεβάτι. Ο Χάρρυ είναι ξαπλωμένος στο πρόχειρο κρεβάτι, το μακρύ του σώμα πιάνοντας τον περισσότερο χώρο στο πάτωμα. Νιώθω τα μάτια του πάνω μου μέχρι που φτάνω στο ασφαλές στρώμα του κρεβατιού, μπαίνω κάτω από το βαρύ πάπλωμα και αφήνω την ανάσα που κρατούσα.

«Θες να ανάψω την τηλεόραση;» ρωτάει μετά από λίγα λεπτά σιωπής.

«Όχι, αν θες εσύ μπορείς αλλά είμαι εντάξει χωρίς αυτή.» απαντάω.Μακάρι να είχα πάρει το ηλεκτρονικό μου βιβλίο από την τσάντα μου για να μπορούσα να διαβάσω μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Ίσως το να διαβάζω τα προβλήματα της Catherine και του Heathcliff θα έκανε τα δικά μου να μοιάζουν πιο εύκολα, λιγότερο τραυματικά. Η Catherine ξόδεψε όλη της την ζωή προσπαθώντας να παλέψει την αγάπη της για αυτόν τον άνδρα, συνέχεια μέχρι την μέρα που τον ικέτευσε για συγχώρηση και ισχυρίστηκε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτόν, μόνο για να πεθάνει λίγες ώρες αργότερα.