Κεφάλαιο 190

8.1K 155 19
                                    

Κάνει ζέστη. Υπερβολικά πολύ ζέστη, όταν αρχίζω να βρίσκω τις αισθήσεις μου. Ο Χάρρυ είναι ξαπλωμένος πάνω μου, όλο το βάρος του σχεδόν με βυθίζει στο στρώμα. Είμαι ξαπλωμένη ανάσκελα ενώ ο Χάρρυ μπρούμυτα, το κεφάλι του στο στήθος μου, έχω από τα χέρια του είναι τυλιγμένο στη μέση μου και το άλλο απλωμένο στο κενό δίπλα του. Μου έχει λείψει να κοιμάμαι κατ'αυτόν τον τρόπο ακόμα και να ξυπνάω ιδρωμένη από το σώμα του Χάρρυ να σκεπάζει το δικό μου. Όταν κοιτάω το ρολόι η ώρα είναι επτά και είκοσι, το ξυπνητήρι μου θα χτυπήσει σε δέκα λεπτά. Δεν θέλω να ξυπνήσω τον Χάρρυ, δείχνει τόσο γαλήνιος, ακόμα και ένα μικρό χαμόγελο παίζει στα κοιμισμένα του χείλη. Συνήθως είναι συνοφρυωμένος, ακόμα και στον ύπνο του. Σε μια προσπάθεια να μετακινηθώ χωρίς να τον ξυπνήσω σηκώνω το χέρι του για να το ξετυλίξω από την μέση μου.

«Μμμ...» γκρινιάζει καθώς τα μάτια του ανοίγουν και το σώμα του τεντώνει, σφίγγοντας με περισσότερο. Κοιτάω επίμονα το ταβάνι και σκέφτομαι αν πρέπει ή όχι απλά να τον σπρώξω από πάνω μου.

«Τι ώρα είναι;» ρωτάει, η φωνή του βαριά από τον ύπνο.

«Σχεδόν επτά και μισή.» του λέω σιγανά.

«Γαμώτο. Μπορούμε να το παίξουμε τεμπέληδες σήμερα;»

«Όχι, αλλά εσύ μπορείς.» χαμογελάω και απαλά περνάω τα δάχτυλα μου από τα μαλλιά του, κάνοντας ελαφρά μασάζ στις ρίζες.

«Θα μπορούσαμε να πάμε για πρωινό;» σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει.

«Παίζεις σκληρά αλλά δεν μπορώ.» θέλω πολύ παρόλα αυτά. Γλιστράει το σώμα του προς τα κάτω έτσι ώστε το πιγούνι του να ξεκουράζετε λίγο κάτω από το στήθος μου.

«Κοιμήθηκες καλά;» τον ρωτάω.

«Ναι, πολύ. Δεν έχω κοιμηθεί έτσι από....» λέει.

«Χαίρομαι που κοιμήθηκες καλά.» λέω και το εννοώ.

«Μπορώ να σου πω κάτι;» δεν φαίνεται αρκετά ξύπνιος ακόμα, τα μάτια του λάμπουν και η φωνή του πιο βαθιά από ποτέ.

«Φυσικά.» συνεχίζω να κάνω μασάζ στις ρίζες των μαλλιών του.

«Όταν ήμουν στην Αγγλία, στην μαμά μου είχα ένα όνειρο... λοιπόν εφιάλτη.» Oh όχι. Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά. Ήξερα ότι είχαν επιστρέψει οι εφιάλτες αλλά ακόμα με πονάει να το ακούω.

«Λυπάμαι που επέστρεψαν.»

«Όχι, δεν επέστρεψαν απλά Τες. Ήταν χειρότεροι.» ορκίζομαι ότι νιώθω το σώμα του να τρέμει αλλά το πρόσωπο του δεν δείχνει κανένα συναίσθημα.

After 2 - Greek TranslationΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα