After 2 - Greek Translation

Κεφάλαιο 122

Harry's POV

Κρατώντας την για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό που έμοιαζε σαν αιωνιότητα είναι καλύτερο απ' ότι θα μπορούσα να αρχίσω να περιγράφω στο μυαλό μου. Ένιωσα σωματικά μια ανακούφιση να με διακατέχει όταν έτρεξε στην αγκαλιά μου, δεν περίμενα αυτό ποτέ να συνέβαινε. Ήταν τόσο απόμακρη, τόσο ψυχρή τελευταία. Δεν την κατηγορώ, αλλά γαμώτο πονούσα πολύ.

«Είσαι καλά;» την ρωτάω ψιθυρίζοντας στα μαλλιά της. 

 Κουνάει το κεφάλι της καταφατικά, ενάντια στο στήθος μου αλλά συνεχίζει να κλαίει. Ξέρω ότι δεν είναι καλά. Η μητέρα της προφανώς θα είπε καμιά βλακεία που δεν έπρεπε. Γνώριζα ότι αυτό θα συμβεί και ειλικρινά,είμαι ευγνώμων για ότι και εάν της έκανε. Όχι επειδή πλήγωσε την Τέσσα, αλλά επειδή την ώθησε να τρέξει σε εμένα για παρηγοριά.

«Ας πάμε μέσα.» Της λέω και γνέφει αλλά δεν με αφήνει να φύγω.

Αναγκάζομαι να πάρω τα χέρια μου από εκείνη και να μας οδηγήσω και τους δύο μέσα. Το πανέμορφο πρόσωπό της έχει μουτζουρωθεί με μαύρες κηλίδες και τα μάτια της και τα χείλη της είναι πρησμένα. Ελπίζω να μην έκλαιγε καθ'όλη την διαδρομή εδώ. Βγάζω το φούτερ μου μόλις φτάνουμε στην είσοδο και της πολυκατοικίας και της το παραδίδω. Είναι βρεγμένο από το χιόνι αλλά πιο ζεστό απ' ότι μόνο το φόρεμα που έχει πάνω της. Αυτό το φόρεμα. Συνήθως θα φανταζόμουν τρόπους να βγάλω το λεπτό ύφασμα από πάνω της αλλά όχι σήμερα, όχι όσο βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.

«Ευχαριστώ» Λέει με λόξιγκα και το περνάει πάνω από το κεφάλι της. Τα ξανθά της μαλλιά ξεπροβάλλουν στην άκρη σε ένα μεγάλο κόμπο και μοιάζει νεότερη απότι συνήθως.

«Θέλεις να μιλήσεις για αυτό;» Παίρνω την μικρή ευκαιρία να την ρωτήσω όταν βγαίνουμε από τον ανελκυστήρα και περπατάμε προς το... διαμέρισμά μας.

Γνέφει και ξεκλειδώνω την πόρτα. Η μητέρα μου κάθεται στον καναπέ και ανησυχία εμφανίζεται στο πρόσωπό της καθώς βλέπει την εμφάνιση της Τέσσα. Της ρίχνω μια προειδοποιητική ματιά, ελπίζοντας να θυμάται την υπόσχεση που έδωσε σε εμένα λίγα λεπτά νωρίτερα, να μην βομβαρδίσει την Τέσσα με ερωτήσεις όταν επιστρέψει. Απομακρύνει το βλέμμα της από την Τέσσα και κοιτάζει την τηλεόραση, να δώσει την εντύπωση ότι δεν παρατήρησε κάτι.

«Θα είμαστε στο δωμάτιο για λίγη ώρα». Ανακοινώνω στην μητέρα μου και εκείνη γνέφει.