İNTİKAM ÇİÇEĞİ (İNTİKAM SERİSİ 2)

2. BÖLÜM 🌹BİTEN DEĞİŞİM🌹

Medya: IRMAK'IN DEĞİŞTİKTEN SONRA Kİ HALİ

🌹🌹🌹

5 AY SONRA

Hayatta çoğu şeyi unutabilirsin ama; seni seveni, sana yardım edeni, zor gününde yanında olanı ve acını paylaşanı asla unutma!... Aynı kuzenim Öykü gibi. Bu 5 aylık bir süreçte beni bir kere bile yalnız bırakmadı. Şu an aynaya bakıyorum da eski halimden eser kalmadı. Artık gözlük takmıyorum. Onun yerine lens taktırdım. Düşlerimde ki teli de aldı doktor. Yüzümde tek bir sivilce bile kalmadı. Pürüzsüz bir cildim var. Ve artık manken gibi bir vücudum da var. Zayıfladım 5 ay da. 55 kiloyum. Zayıflayınca boyumda uzadı. 1.70 boyum var.

Dövüşe gittim. Ve artık çok iyi bir şekilde dövüşebiliyorum. Araba ve motor kullanmayı da öğrendim. Arada yarışlara bile katılıyorum. Kendi öz dilim, yani Türkçe haricinde 4 dil biliyorum. İtalyanca, Portekizce, İngilizce ve Almanca. Basketbol ve Futbolu da çok iyi oynuyorum. Ve bunların hepsi de sadece benim sayemde olmadı. Öykü'de bana yardım etti. Hep benim yanımda oldu.

Ve Öykü beraberinde bana çok iyi arkadaşlar da getirdi. Pamir ve Alas. Evet ikisi de erkek. Pamir'le beni Öykü tanıştırdı. Pamir zaten Öykü'nün arkadaşıymış. Alas'la da enteresan bir şekilde tanıştık.

Ben, Pamir ve Öykü bir akşam yolda yürürken 6 tane adam küçük yaşta bir çocuğu kenara sıkıştırmışlar, ellerinde de bıçak var. Ama o küçük çocuğu onların ellerinden kurtarmaya çalışan bir de Alas var. 6 kişiyle tek başına uğraşıyordu. Görür görmez biz de hemen müdahale ettik. Ve hepsini de alt ettik. Sonra onunla da konuşup kaynaştık. Ve aramıza aldık. Artık 4'lü bir grup olduk. Ve ben bu ikisiyle değişmeden önce tanıştım. Onlara o okulda yaşadığım ve bana yapılan herşeyi, hatta o en son bana atılan iftirayı bile anlattım. Ama onlar benim bu anlattıklarıma çok fazla sinirlendiler. Ben zor sakinleştirdim. Onlar benimle alay etmediler. Dalga falan da geçmediler. Tam tersi benimle çok iyi bir arkadaş oldular. Zaten gerçek dostta bu değil midir?

Onlar da ben değişirken bana çok yardım ettiler. Hep yanımdaydılar. Yanımda olmaya da devam edecekler. Çünkü ben artık geri döneceğim, bu akşam da uçağım var. Ama onlar da benimle gelecekler. Hatta ve hatta benim okuduğum okula kayıtlarını alacaklar. Ve ben bunu duyunca çok sevindim. Beni orada da yalnız bırakmak istemiyorlarmış. 'İşte gerçek arkadaş' dedim içimden. 1 hafta sonra da okullar açılıyor. Artık intikam zamanı da geldi. Dün babamla konuşmuştum. Okulum da ki kayıtlar da ismim Irmak Mehir olarak gözükecek. Ama Irmak ismi gizli tutulacak. Herkes benim tek adım olduğunu bilecek. O da Nehir. Herkes beni sadece Nehir Soydan olarak bilecek. Ta ki ben gerçeklerin ortaya çıkmasını istediğim güne kadar.

Telefonum çalınca arayana baktım. Alas'tı.

"Efendim Alas."

"Güzelim ne yapıyor sun?"

"Hiç bavulumu hazırlıyordum."

"Hmm tamam o zaman. Biz de Pamir'le yarım saat sonraya geliriz."

"Tamam. Görüşürüz."

Diyip telefonu kapattık. Öykü'de kendi odasında bavulunu hazırlıyordu. Bu 5 ay da annemle, babamla ve abimle bol bol konuştuk. Ama onları çok özledim.

Giyim tarzımı da değiştirdim. İtalya'dan Öykü'yle çok güzel kıyafetler aldık. Okullar açılmadan önce Türkiye'de de alışveriş yapacağız. Gardrobumu tamamen yenileyeceğim yani.

Bavulumu hazırladıktan sonra odadan çıktım bavulumla. Ama ben şimdi bunu merdivenlerden nasıl indireceğim yaaa. Amcam da benim imdadıma yetişti.

"Sen in aşağı. Ben bavulunla geliyorum."

Ben önden, amcam da arkamdan indik aşağıya. Yengem ve Öykü'de aşağıdaydı. Öykü beni görür görmez;

"Hah geldin mi kuzen. Hadi o zaman biz artık gidelim. Uçağı kaçırmayalım."

"Sizi havaalanına ben bırakayım." dedi amcam.

"Gerek yok baba. Pamir ve Alas'ta geldiler zaten bizi kapının önünde bekliyorlar. Geç kalmayalım diye içeri girmediler.

Kapının önüne çıktığımız da bizi bekliyorlardı. Hemen Alas benim bavulumu, Pamir'de Öykü'nün bavulunu alıp arabaya koydular. Biz de bindikten sonra Alas arabayı sürmeye başladı. 5-10 dakika sonra da havaalanına geldiğimiz de bavullarla uçağa bindik. Tabi Alas ve Pamir bizim bavulları bize taşıttırmadılar, orası ayrı. Ben Öykü'yle oturdum, Alas'ta Pamir'le oturdu.

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Uçak İzmir Havalimanına iniş yaptı. Babam bizim bugün geleceğimizi bildiğinden bizim için şoför göndermiş. Uçaktan indiğimiz de karşımızdaydı şoförümüz Mahmut abi. Onun yanına gittiğimizde beni tanımadı tahmin ettiğim gibi. Bana anlamaz gözlerle bakmaya devam ederken ben konuştum.

"Mahmut abi, beni tanımadın mı? Benim, ben Irmak Nehir Soydan."

Ben öyle söyleyince şaşırdı tabi, e ben bunu da tahmin etmiştim. Sonra yanımda ki Öykü'yü görünce de, benim Irmak olduğumu anladı. Mahmut abi kaç yıldır bizim şoförümüz. E haliyle Öykü'yü de benim kuzenim olduğundan dolayı tanıyor.

"Hoşgeldiniz Irmak hanım. Çok değişmişsiniz. Tanıyamadım."

Der demez benim kapımı açtı. Diğerleri de bindiler arabaya. Onlarda bizimle kalacaklar. Öykügilin burada da evleri var. Ama onun orada yalnız kalmasına tabiki de izin vermeyeceğim. Pamir ve Alas'ta bizimle kalacaklar. Babamla konuştum ve izin verdi.

Araba bizim villanın önünde durunca biz de indik. Pamir hemen konuşmaya başladı.

"Kanka acaba seni tanıyacaklar mıdır?" Öykü ve Alas "bence tanıyamayacaklar." dediler. Ben de;

"Bence de. Ama beni bir heyecan bastı."

Biz böyle konuşurken kapının önüne gelmiştik bile. Zile bastığımda kapıyı evin hizmetlisi Hatice abla açtı. Öykü'yü görünce ona "hoşgeldin kızım." diyip sarıldı. Ve uzunca bir süre beni süzdü. Ardından ağzından koca bir "yok artık." nidası çıktı. Asıl ona yok artık, tanıdı mı beni yaaa.

"Irmak bu sen misin?" diyip bana da sarıldıktan sonra Pamir ve Alas'ı tanıştırdım onunla. Öykü'de benim aklımda ki soruyu sordu Hatice ablaya. "sen Irmak'ı nasıl tanıdın?"

O da gülerek, "zaten tanımam imkansızdı. Ama Irmak bize seninle geleceğini söyledi. Sen olduğun için onun da Irmak olduğunu anladım."

Sonra biz içeri girdik. Salonda herkes vardı. Yani annem, babam ve abim. Annem ve babam önce Öykü'ye sarıldılar. Onlar da Hatice ablanın yolundan doğru beni tanıyınca hemen bana da sarıldılar. Hele abim bir sarıldı bir daha da bırakmadı. Onlara da Pamir ve Alas'ı tanıştırdım. Salonda hepimiz oturduk konuştuk. Ama annem bize "dinlenin siz" diyince ayaklandık.

Zaten annem Pamir ve Alas'ın odalarını hazırlatmış. Öykü'nün de. Onlara odalarını gösterdiler. Ben de kendi odama gittim. Direct yattım yatağıma uyudum.