NOT: MEZUNİYETTİ, DÜĞÜNDÜ VE 10 GÜNDEN FAZLA SÜREDİR AĞIRLADIĞIM MİSAFİRLERİM SEBEBİYLE ÇOK GEÇ GELEN BÖLÜM İÇİN ÜZGÜNÜM. PAZAR GÜNÜNDEN ÖNCE 'ÇİFTLİK' BÖLÜMÜNÜ DE YAYINLAMAYA ÇALIŞACAĞIM. HEPİNİZDEN ÖZĞR DİLEYEREK BİR SONRA Kİ BÖLÜM DAHA HEYECANLI OLACAK DİYORUM VE İYİ OKUMALAR DİLİYORUM. SEVİLİYORSUNUZ ❤❤❤
Sabah ilk uyanan Murat olmuştu ve gece Rana'nın söylediklerinden sonra mutlu uyanmıştı. 'İyi ki varsın' demişti Rana. Bunu tekrar hatırlamasıyla tebessüm ederek Rana'ya döndü ve eğilip yanağına bir öpücük bıraktı. Elini yüzünü yıkadıktan sonra da geri dönüp Rana'nın yanağını okşayarak uyandırmaya çalıştı. Ama Rana uyanmıyordu. Seslenme ihtiyacı hissediyordu ama bir işe yaramayacağını biliyordu. Daha sonra omzundan hafifçe sarstı Rana'yı ve Rana yavaşça gözlerini açtı. Daha doğrusu açmaya çalıştı.
"Rana hadi kalk canım."
"Fırında, saklama kabın da dünden kalan şeyler vardı. Atıştırıp çıkamaz mısın?" Dediğinde Murat hafifçe güldü. Uyanır uyanmaz uyku sersemi söyledikleri komikti. O arada Rana tekrar gözünü kapatmıştı ve Murat tekrar sarstı. Rana gözünü açınca konuştu.
"Bugün ilk iş günün. Ama dinlenmek istersen babama söylerim." Dediğinde Rana hemen doğruldu. Gözlerini açmakta zorlanıyordu.
"Ben unuttum onu. Keşke bugün pazartesi olmasaydı. Tamam kalktım." Dedi banyoya girerken. 'Görüyorum.' Dedi Murat da gülerek arkasından. Rana duymasa da.
Rana çıkana kadar hızla üzerini giyindi Murat ve kravatını takarken Rana çıkmıştı banyodan.
"Ben ne giysem acaba. Yardımcı olur musun?" Dediğin de Murat keyifle gülümsedi.
"Seve seve." Dedi ve ikisi birden dolabın karşısına geçtiler.
"İyi ki Lale anne ile alışverişe çıkmışız." Dediğin de Murat tebessüm etti.
"Bence bu pantolonu giyebilirsin."
"Üzerine bu beyaz bluzu alayım. Ve bu ceket nasıl?" Dedi Rana gözlerini kısıp Murat'a bakarken.
"Giy bakayım önce." Dedi Murat ve Rana'ya döndü. Rana da Murat'a bakıyordu.
"Tamam giyineyim." Dedi Rana Murat'a bakarken.
"Tamam." Dedi Murat hala yerinde dururken.
"Murat izin verirsen." Dediğin de Murat kendine geldi.
"Tamam giyin sen ben aşağıdayım." Dedi ve odadan çıktı. Rana da gülüyordu arkasından. Tam onları giyecekken gözüne askıda ki bir elbise takıldı. Uzun kollu diz üstün de hafif dar klasik bir elbiseydi. Altına giyeceği topuklu botlarını düşününce bunun daha şık olacağına karar verdi. Saçlarını maşa yapıp normalden daha fazla özenerek makyajını yaptı ve üzerini giyinip aşağı indi.
"Geç kaldık değil mi?" Dedi arkası dönük Murat'a.
"Senin hazırlanma payını düşünmemiştim. Sen erken kalkmalısın." Dedi ve o sırada Rana'yı boydan süzdü. "Neyse ki babamın yanında çalışıyorsun." Dedi Murat göz devirirken.
"Ne var ki? Çok kısa yada açık değil."
"Sanki oturunca kısalacağını bilmiyoruz." Dedi Murat. Ve kapıya doğru yöneldiler. Rana cevap vermeyince Murat dayanamadı. "Neyse, güzel olmuşsun. Birlikte seçtiğimiz de güzeldi ama."
"Onu da başka gün giyerim." Dedi aldığı iltifatla keyfi yerine gelen Rana.
Şirkete geldiklerin de Rana heyecanlanmıştı. İlk defa bir yerde çalışacaktı. Okul dönemi yaptığı stajları saymazsak tabii. Ve aklına okulu gelmişti. Psikoloji okuyup burada asistanlık yapmak biraz rahatsız hissettirmişti o an. Burada çalışabiliyorsa kendi mesleğini yapabilirdi. Bunu yapmak yerine onu yapabilirdi. İçinde ki ses bunu söylüyordu ama Rana susturuyordu onu. Aslında kendine güveni gelmişti. Birilerinin iteklemesi gerekiyordu sadece ufak bir kıvılcıma ihtiyacı vardı. Ve avucunun içinde hissettiği sıcaklıkla kendine geldi ve dönüp Murat'a baktı.
YOU ARE READING
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romance"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
