NOT: HERKESE MERHABA. ÇOK UZUN ZAMANDIR BÖLÜM PAYLAŞMIYORUM. YAKLAŞIK BİR BUÇUK AY OLDU. VE BEN SON BİR BUÇUK AYDIR ÇOK YOĞUN ÇALIŞIYORUM. BUNDAN SONRA DAHA SIK BÖLÜM PAYLAŞMAYI UMUYORUM.
SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM. BEKLETMEK HİÇ İSTEMİYORUM AMA EVDE OLDUĞUM ZAMANLARI SADECE UYUYUP DİNLENEREK GEÇİRİYORUM. UMARIM ANLAYIŞLA KARŞILARSINIZ.
ŞU AN Kİ GÜNDEMİMİZ DE MALUM. DIŞARISI MALUM. SİZDEN RİCAM MECBUR OLMADIKÇA EVDE KALIN. LÜTFEN EVDE KALIN. SİZDEN BAŞKA KİMSE SİZİ KORUYAMAZ. ELLERİNİZİ BOLCA YIKAYIN AMA YIKARKEN SUYU ÇOK AKITMAYIN. ÇÜNKÜ BELKİ BU VİRÜS GİDER AMA İLERDE DAHA BÜYÜK BİR SIKINTI YAŞAMAYALIM. SU SIKINTISI BİZİ BELKİ DAHA DA ÇOK MAHVEDER. KENDİNİZE DİKKAT EDİN CANLARIM. EVDE KALIN.
HEPİNİZ ÇOK SEVİLİYORSUNUZ... İYİ OKUMALAR :)
(AYRICA MEDYA DA ÇAPKIN METEMİZ VAR. İYİ OKUMALAR 😍)
Annemle yaptığım konuşmadan sonra odaya çıkarak kendime ufak bir çanta hazırladım. Murat'ın aramasını yada mesaj atmasını beklerken birazdan giriş kapısı açılmıştı. Ben merdivene doğru giderken Muratla burun buruna geldik. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
"Nereye gidiyorsun?" dediğinde gülerek kollarımı beline sardım.
"Eve." dediğimde göz devirdi. "Annem madem istemeye geliyorlar birbirinizi özleyin dedi. Ve haklı bence de seninle el ele gidemem."
"Doğru. Ama yarın sabah da çıkıp gidebilirsin ama."
"Annem bu gece gel dedi. Hem özlemiş oluruz birbirimizi Murat." dediğim de gülerek sarıldı bana.
"Anladım sen heyecan istiyorsun." dedi ve odaya geçtik. "Çantanı bile hazırlamışsın. Bir gece kal bakalım ailenle."
"Tamam sende beni özle iyice." dedim ve uzanıp dudağına bir öpücük bıraktım.
"Annenlere gitmesen de özlüyorum." dedi masum bir şekilde bakarak.
"Biliyorum." Dedim kendimi beğenmiş bir edayla ve dil çıkardım. "O zaman ben yavaştan gideyim mi?"
"Ben bırakayım." dedi Murat ve birlikte evden çıkıp arabaya yöneldik. Eve geldiğimiz de uzanıp dudağıma bir öpücük bıraktı.
"Sen gelmiyor musun içeri? En azından akşam yemeğini birlikte yiyelim."
"Toplantıya gidiyorum." dedi üzgün bir şekilde bakarak.
"Ciddi misin?"
"Maalesef. Senin mesajını görünce birkaç saat erteleyip eve geldim."
"Delisin sevgilim. O zaman yarın akşam görüşürüz." diyerek arabadan indim. O hızlı bir şekilde giderken bende kapıyı çaldım. Kesin ertelediği toplantıya da geç kalmıştı.
Kapıyı tabii ki Rüya açarak üzerime atladı.
"Ablacığım hoş geldin." diyerek yanaklarıma öpücükler kondurdu.
"Hoş buldum küçük cadı."
"Sende büyük cadı o zaman." dedi gülerek. Bende gülerek içeri geçtim ve annem ve babamla karşılaştım.
"Hoş geldin kızım." diyerek ikisi de sarıldı. Garip hissetmiştim. Ama sarılmalarına karşılık verdim bende.
"Kıyafet getirdin sanırım. Git üzerini değiştir masayı hazırlıyorum."
"Tamamdır. Hemen geliyorum." diyerek odama geçtim. Uzun zaman sonra, çok uzun zaman sonra odama gelmiştim. Farklı hissettirmişti. Eski günlere gidip gelmiştim. Eski anılarım zihnime dolmuştu. Yatağa uzanıp Tarık ile mesajlaştığım konuştuğum zamanlar gelmişti. Evlilik planları kuruyorduk. Daha sonra Murat ile evleneceğim için bu yatakta ağladığım günler. En son Murat ile uyumuştum bu yatakta. İlk defa birlikte uyumuştuk. Hatırladığım anılarla hızlı bir şekilde ruh halimde değişmişti. En son Murat ile uyuduğumuz günü hatırlayınca tebessüm ederek hızla giyindim ve içeri geçtim. Eski günlere gitmiştim. Ailemle oturup yemek yiyordum. Rüya bana laf atıp duruyordu. Annem ve babam da benim gibi hissetmiş olacak ki onlarda sessizdi. Yemek bittikten sonra babam bana döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romance"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
