NOT: EVET BU SESSİZLİK İÇİN YAZDIĞIM SON NOT. ZOR OLDU BU BÖLÜMÜ YAZMAK, PAYLAŞMAK.
TABİİ BÖLÜMÜN GEÇ GELMESİNİN SEBEBİ BU DEĞİL. BU KADAR GECİKTİRDİĞİM İÇİN ÇOK ÖZÜR DİLERİM.
KİTABA BU ŞARKIYLA VEDA ETMEK İSTEDİM. BENİM KALBİM DE SESSİZLİĞİN DAHA DOĞRUSU MURAT VE RANA'NIN ŞARKISI BU. BÖLÜMÜ BİTİRDİĞİNİZ DE İSTERSENİZ BUNU DA DİNLEYEBİLİRSİNİZ.
HEPİNİZE İYİ OKUMALAR, BOLCA SEVİLİYORSUNUZ CANIM OKUYUCULAR ❤❤❤
VEEEE BÖLÜM SONUNDA SİZİ METE BEKLİYOR DİYEBİLİR MİYİM???
Her insan kendi hayatının hikayesini yazar. Ve başkalarının hayatlarında da kısa bir hikaye bırakırlar. Ne kadar dahil olurlarsa o uzunlukta bir hikaye. Rana ve Murat birbirlerinin hayatına dahil olduklarında bundan sonra ki hayatlarının hikayesini başlatmışlardı. Birbirleri için ömürlük bir hikaye ve aslında bundan sonra ki hayatlarının ortak hikayesiydi bu.
Şimdi yeni bir hikaye daha başlatmışlardı. Dünyaya yeni bir hikaye getiriyorlardı.
Anne ve baba olacaklarını öğrendikten bir hafta sonra doktora gitmiş ve bebeklerinin kalp atışını duymuşlardı. Mutlulardı. Heyecanlı ve mutlu. Artık hayatlarından korku ve endişe duygularını silmişlerdi. Kötü hiçbir şeye yer yoktu. Negatif hiçbir duyguya yer yoktu. Rana için bunu aşmak çok zor olmuştu ama Murat'ın varlığı, desteği, daima yanında oluşu bunu başarmasını sağlamıştı.
Hamileliğinin ikinci ayı başladığında Rana'nın mide bulantıları da başlamıştı. Her sabah mide bulantısı ile uyanıyordu. İlk birkaç gün bunun bile heyecanını yaşayıp mutlu olsa da mide bulantısı iyice artmış ve hayatını zorlaştırmaya başlamıştı. Bir süre sonra hiçbir şey yiyemez olmuştu. Kilo alması gereken yerde birde kilo vermeye başlamıştı. Hem bir şey yemiyor hem de sürekli kusuyordu. Kustuğu şey ise su ve mide sıvısıydı. Bunun sonucunda hastaneye yatırılıp serumlarla beslenmeye başlanmıştı. İkisi de endişelenmeye başlanmıştı. Ama birbirlerini tedirgin etmemek için ikisi de duygularını birbirinden saklayıp birbirine destek oluyordu. Bebeği için bir şeyler yemek isterken, kendini sonuna kadar zorlarken midesi kabul etmiyor ve yediklerinden fazlasını çıkarıyordu.
"Bebeğim serumlar zaten ikinizin de ihtiyacı olanı veriyor. Kendini böyle daha çok yıpratıyorsun."
"Ne kadar daha böyle devam edecek?" dedi Rana yorgun gözlerle.
"12.hafta dedi doktorumuz. Sabret." Dedi Murat şefkatle. Ve dediği gibi de olmuştu. 3.ay biterken Rana'nın mide bulantısı da kesilmişti ve kilo almaya başlamıştı. Hatta biraz hızlı almıştı çünkü canı sürekli bir şeyler çekiyordu. Sonrası ise Murat'ın onu diyetisyene götürmesi ile biraz daha sağlıklı ilerlemişti. Birlikte bebekleri ile ilgili hayaller kuruyor. Biriktirecekleri anıları düşünüyorlardı.
Dördüncü aya girdiklerinde cinsiyetini öğrenmek için doktora gitmişlerdi ama bir türlü göstermiyordu. Her gittiklerinde arkası dönük oluyordu. Dört hafta boyunca her gittiklerinde arkası dönüktü. Ve beşinci aya girdiklerinde hala cinsiyeti öğrenememişlerdi.
"Kız mı erkek mi bilmiyorum ama inadını kesinlikle annesinden almış." Dedi Murat.
"Aferin benim bebeğime ama ben bile bu kadar inatçı değilim birtanem." Dedi Rana araba da karnını okşarken.
"Babacığım bak sana ne oda hazırlayabildik ne kıyafet alabildik. Ne isim düşünebildik. Eğer kız olursan hiç eteğin, elbisen yok haberin olsun." Dediğinde Rana güldü.
"Ben kızımı süslü yapacaktım. Anneciğim bu sefer gösteriyorsun tamam mı?"
"Tamam anneciğim." Dedi Murat sesini inceltip gülerken.
YOU ARE READING
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romance"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
